«Η μελαγχολία είναι η πολυτέλεια των πτωχών ψυχών. Στεναχώριες έχω, όταν χάνονται οι δικοί μου άνθρωποι. Όταν πέθανε ο Nureyev, για ενάμιση χρόνο ήμουν άρρωστη, έπαιρνα ότι φάρμακο μου έδιναν για να γίνω καλά. Όταν έχασα τον Νίκο Γεωργιάδη και τον Μίνω Βολονάκη, ήταν σαν να μου έκοψες το χέρι. Ακόμη μου λείπουν», δηλώνει στο περιοδικό People.
