Πόσο κραταιό είναι ένα κράτος που χρωστάει παντού τα πάντα; Δεν θέλουμε να πτωχεύσουμε και αυτό είναι κατανοητό. Λίγοι έχουν σκεφτεί όμως και κάτι άλλο: πως το περίφημο «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» μπορεί να δείχνει δύναμη και όχι αδυναμία… Ποιος αλήθεια σημερινός πολιτικός έχει το ανάστημα του Τρικούπη;
Το δάνειο του Κολοκοτρώνη από τη δεκαετία του 1820 το ξεπληρώσαμε τη δεκαετία του 1990. Πόσους αιώνες θα χρειαστούμε να ξεπληρώσουμε τα 300, 400 ή 500 δισεκατομμύρια που θα χρωστάμε σύντομα; Και κατά τη διάρκεια αυτών των αιώνων, πόσο «εθνικά κυρίαρχοι» θα είμαστε, έχοντας τα κράτη-δανειστές μας να μας επιβάλλουν ό,τι θέλουν στη βάση του ότι τους χρωστάμε; Η στάση πληρωμών είναι καταστροφική. Το να μην πάρουν πολλοί το μισθό τους είναι επίσης καταστροφικό. Το να πάψει να υπάρχει εθνική κυριαρχία είναι εξίσου καταστροφικό.
Λύσεις δυστυχώς δεν υπάρχουν. Αν δεν θέλουμε το μνημόνιο πολλοί θα πεινάσουν, πολλοί θα πεθάνουν. Αυτό πρέπει να το κατανοήσουμε. Αν συνεχίσουμε το μνημόνιο πολλοί θα πεινάσουν, πολλοί θα πεθάνουν. Και αυτό πρέπει να το κατανοήσουμε. Τουλάχιστον όμως μόνοι μας και με λίγα ψήγματα υπερηφάνειας ακόμα στα χέρια μας, ίσως να μπορέσουμε να βρούμε κάποια άκρη. Να μαζέψουμε ό,τι αγροτική παραγωγή έχουμε για να τραφούμε, να προσπαθήσουμε να εξορύξουμε ό,τι μεταλλεύματα έχουμε και να προσπαθήσουμε να τα πουλήσουμε, να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε αυτούς που θα πεινάνε τους δύσκολους καιρούς. Ο Έλληνας με την Cayenne δύσκολα θα βρει τη δύναμη να κάνει κάτι τέτοιο. Ή μήπως θα τη βρει;
Το ρητό «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» είναι μια σοφή ρήση που πολλοί λέγαμε κατά καιρούς αστειευόμενοι, αλλά σήμερα αναδεικνύει τη δύναμη του με μια πρωτόγνωρη τραγικότητα. Ας έχουμε τουλάχιστον αξιοπρέπεια όταν επιλέξουμε ένα από τα δύο…
Φιλοσοφικό Τηλεγράφημα του Σπύρου Κάκου: Harmonia Philosophica
http://dimithliop.blogspot.com/2011/06/blog-post.html
