ΤΗΝ Αστυνομία που ανέκρινε, την…ανακρίνουν! Με τον εκπρόσωπό της (δεν «ερευνεί» αλλά «ερευνά», κ. Κοκκαλάκη μας, και είναι το λιγότερο) να περνάει δύσκολες ώρες στα…παραθύρια.
Χρεωμένος τη βαρβαρότητα του «άνδρα» των ΜΑΤ, που χτυπάει (τον άοπλο και ακίνδυνο νεαρό) σαν να σκότωνε κουνούπι, τον βλέπει να σωριάζεται κι απομακρύνεται…περήφανος. Χωρίς(;) διακριτικά κι άντε να ψάξεις τον ένστολο βασανιστή και εν δυνάμει δολοφόνο. Δεν μας τον «σέρβιραν»-η δημοσιογραφική (μπορεί και του ιδιώτη) η κάμερα τον ανακάλυψε.
ΑΥΤΗΝ τη φορά περιμένουμε τον Υπουργό να (μας) δώσει εξηγήσεις. Κι αν δρουν προβοκάτορες της Αστυνομίας κάτω απ’ τη μύτη του, να τους ξεσκεπάσει. Αν δεν τους ξέρει, να το ψάξει. Αν του είναι αδύνατο, να παραιτηθεί. Κι αν δεν παραιτηθεί θα’ χει απέναντι τους ξεσηκωμένους, ενισχυμένους απ’ τους…Λουράντους. Σε ρόλο ευκαιριακού συμπαραστάτη των τραυματιών, με τα φάρμακα στην αγκαλιά. Με συμπεριφορά αγροίκου και ύφος στρατηγού που κατευθύνει «αγωνιστές» του σιναφιού του (αλλά, στους Λουράντους της πλατείας ανάκατους με αγανακτισμένους θα επανέλθουμε).
ΝΑ πούμε, λοιπόν, πως η Αστυνομία επιμένει στις μεθόδους της; Τότε, τίποτα δεν άλλαξε στον χώρο της. Να δεχτούμε πως αν δεν συνεργαστεί με «κατακάθια» δεν (δι)ερευνάται ο υπόκοσμος; Έστω. Να θυμηθούμε πως ο παλιός χωροφύλακας φακέλωνε με βοηθό του τον χαφιέ της γειτονιάς; Είναι ιστορία και δεν την αλλάζεις. ΩΣΤΟΣΟ, οι σημερινοί ξεπέρασαν τον εαυτό τους, εμπλούτισαν το «οπλοστάσιο» και γράφουν τη δικιά τους ιστορία. Με την άμεση συμμετοχή τους στο «κακό» ή συνεργαζόμενοι με τους κακοποιούς-κουκουλοφόρους. Με ακροδεξιούς «βοηθούς», που δεν πρόλαβαν, στη ζωή τους, να νιώσουν «εθνικόφρονες» φορώντας τη στολή του χωροφύλακα. Κι αν δεν πρόκειται για μετεμφιεσμένους αστυνομικούς, πρόκειται για συνεργάτες ευκαιριακούς ή «επαγγελματίες» που τους καλύπτουν με την ανοχή, τους προσφέρουν προστασία κι είναι ισοδύναμο, αν όχι και χειρότερο. Κι αν ο ένστολος που ανοίγει κεφάλια «εξ ενστίκτου» τη βγάλει καθαρή σαν τους αυτουργούς της «ζαρντινιέρας», περίμενε κι άλλες πράξεις…ανδρείας με το ρόπαλο στο χέρι και κρυμμένα τα διακριτικά.
ΚΑΜΕΡΕΣ, λοιπόν, παντού και καθένας τις ευθύνες του. Στο δρόμο της πορείας, στην πλατεία της συγκέντρωσης, στο νοσοκομείο των τραυματιών και, βέβαια, στον «επιχειρησιακό» θάλαμο της Αστυνομίας. Με το μάτι του «μεγάλου αδελφού» πάνω του έκαστος-μπας και ξεράσει την αλήθεια
