(12 /08/ 1994, Τολό. Ιπτάμενο δελφίνι εμβολίζει βάρκα στην οποία επιβαίνουν μία παρέα ψαράδων. 07 /09 1999. Σεισμός 5,9 βαθμών προκαλεί πανικό στους κατοίκους της Αττικής).
Ο 27χρονος Βασίλης και ο 22χρονος Τζανής , έχοντας περάσει ο καθένας το δικό του γολγοθά, συνεχίζουν να δίνουν μαθήματα ζωής.
Και οι δύο έχοντας προχωρήσει στη ζωή τους, μιλούν για όλα όσα αγαπούν , για τις σκέψεις και τα όνειρα τους… Αλλά και για τους νέους, την ανεργία και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη χώρα μας σήμερα.
Ο Τζανής Πολυκανδριώτης είναι φοιτητής στη Σχολή Καλών Τεχνών και περνάει την ημέρα του σχεδιάζοντας και ζωγραφίζοντας….
Κρατάει ζωντανές στη μνήμη του τις δύσκολες στιγμές που πέρασε : «… Δε θέλω να τα αφήσω, τα «κουβαλάω» πάντα μαζί μου γιατί αν τα αφήσω θα ξεχάσω ποιος είμαι πραγματικά …»
Αισθάνεται υπερήφανος που έχει μοιάσει στον πατέρα του , τον οποίο έχασε σε εκείνο το φονικό σεισμό. Και όπως ο ίδιος λέει: «…δε λύγισα. Κι αν πέρασα τόσα , το κεφάλι μου είναι ψηλά… Όλα όσα πέρασα με έκαναν καλύτερο άνθρωπο…» .
Σχολιάζει την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα:
«Η Ελλάδα έχει ζήσει φτώχιες χειρότερες από αυτή που βιώνουμε σήμερα. Παλαιότερα όμως ο κόσμος αγαπούσε τον συνάνθρωπό του. Κοιμόταν με την πόρτα ανοικτή. Τώρα φοβάσαι για τη ζωή σου…».
«Όταν θα έρθει η στιγμή να δουλέψω , πιστεύω ότι θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα… Αν αναγκαστώ να κάνω κάτι άλλο από αυτό που έχω σπουδάσει, για να ζήσω την οικογένειά μου θα το κάνω…».
Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και ο Βασίλης Δοσούλας το απέδειξε όχι με λόγια αλλά με πράξεις…. με τον τρόπο ζωής του και με όλα όσα έχει καταφέρει μέχρι σήμερα!
«…Όταν σηκώθηκα ήταν η στιγμή που ένιωσα ότι τα κατάφερα …Από τότε δε με ένοιαζε τίποτα άλλο..Δεν είχα να αποδείξω σε κανέναν τίποτα…Μόνο στο εαυτό μου…» και συνεχίζει : «Δε με ένοιαζε το γιατί και το πώς , αλλά πώς θα το ξεπεράσω…».
Φοιτητής στο τμήμα πολιτικών μηχανικών του Πολυτεχνείου σήμερα, αναζητά συνεχώς πράγματα τα οποία τον κάνουν να αισθάνεται δημιουργικά , όπως η ενασχόληση του με τα γυναικεία αξεσουάρ. Σχεδιάζει και κατασκευάζει τσάντες , μιλά για τον αθλητισμό που λατρεύει και όπως λέει : «…η ευτυχία στη ζωή βρίσκεται στα απλά πράγματα…».
« Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα για τους νέους σήμερα. Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος λογικός που δεν έχει αγανακτήσει με αυτά που ακούει, βλέπει και καταλαβαίνει ότι έχουν συμβεί όλα αυτά τα χρόνια και δυστυχώς συνεχίζουν να συμβαίνουν...Αν τόσα χρόνια αυτοί που ήταν μέσα στα πράγματα και γνώριζαν τις συμφωνίες που γίνονταν , δεν έβλεπαν που οδηγούνταν η χώρα δεν ξέρω τι να πω…».
Προσωπικές ιστορίες , με την υπογραφή των ανθρώπων που τις έζησαν…
«Προσωπικά», Κυριακή 26 Ιουνίου στις 16:00
