Δε θα ξεχασω οτι πηγα Πάφο και καποια γυναικα μεγαλη με εβαλε στο σπιτι της, με αγκαλιασε και εκλαιγε, μου βαλε να φαω δίνοντας μου κουραγιο για την εκπαιδευση και γενικα για το φανταρικο, που όπως ξερουμε στην Κύπρο ειναι πιο σκληρο και οργανωμένο απο αποψη πειθαρχίας και εκπαίδευσης σε σχεση με τα περισσοτερα στρατοπεδα πεζικου στην Ελλάδα.
Όμως δε θα ξεχασω ποτε οτι στη Λευκωσία στα μαγαζια ενω μιλαγαν ελληνικα, οι περισσοτεροι εκαναν πως δε γνωριζουν ελληνικα και μου ελεγαν in english please. Και μιλαω για Ελληνοκυπριους. Δε θα ξεχάσω οτι δε με αφησαν να κατσω σε εξοδο να πιω καφε στα floca, λέγοντας μου εξυπηρετουμε μονο τους ντόπιους. Δε θα ξεχασω οτι ςλληνοκυπριος ράφτης δε μου ραψε τις παραλλαγές που τις ειχα σκισει απο το πυρ και κινηση με αρματα στους 48 βαθμούς, λέγοντας μου ¨" Ελλας Ελλήνων χριστιανων ε?? Δε ραβω παραλλαγές" και πηγα να με ραψουν οι Κινέζες.
Γνωρισα όμως και καλους ΕλληνοκυπριουΕ που μας θεωρουν αδελφια, μας καταλαβαινουν και κατανοουν οτι ειμαστε ιδιο αιμα. Που δε κοιταζουν με καχυποψια. Που δε φερονται λεΕ και ειναι αγγλικη αποικια και προτιμουν να μιλανε ελληνικα σε Ελληνες, αντι για αγγλικα.
Αν δεν ανοιξουν οι φακελοι για το ποιοι ηγετες φταινε στο κυπριακο ποτε δε θα μαθει κανειε την αληθεια. Γιατι ο απλος λαος δε φταιει αν οι αρχηγοι ειναι πουλημενοι. Αυτο μαρτυρουν οι αγγλικες φυλακες των Καραολη και Δημητριου καθως και το ελληνικο νεκροταφειο με τους 200 ταφους Ελληνων απο τη μοιρα καταδρομων που επεσαν τοτε.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
