Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που γίνονται κατά καιρούς, δεν υπάρχει κάποιο κόμμα που να συγκεντρώνει το απαραίτητο ποσοστό ώστε να αποκτήσει στη βουλή 151 και περισσότερους βουλευτές και να μπορέσει έτσι να σχηματίσει κυβέρνηση. Θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία κάποιων κομμάτων αναγκαστικά. Και η προθεσμία που υπάρχει για να συζητήσει ο πρώτος με το δεύτερο και μετά με τον τρίτο και πάει λέγοντας, ούτε μια βδομάδα δεν είναι για την κάθε φορά. Εδώ δεν τα βρίσκουν τώρα, γιατί να τα βρούνε τότε; Ή θα πρέπει να υπάρξει κάποια συνεργασία κομμάτων ή θα ξαναγίνουν εκλογές. Που πάλι δε θα βγάλουν κυβέρνηση και θα συνεχίζεται έτσι η κατάσταση. Μέχρι που θα βαρεθεί ο κόσμος και ή θα γίνει κάποια οικουμενική κυβέρνηση για ένα χρονικό διάστημα αναγκαστικά ή οι πολίτες θα ψηφίσουν ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα (περισσότερες πιθανότητες έχει η ΝΔ) ώστε να σχηματίσει κυβέρνηση και να σταματήσουμε να έχουμε συνεχόμενα εκλογές. Αναγκαστική ψήφος πάλι. Και η χειρότερη περίπτωση είναι να μην έχει λεφτά το κράτος και να γίνει στάση πληρωμών και ότι άλλο θα ακολουθήσει.
Κι επειδή μπορεί να έρθουν οι εκλογές σύντομα, έχω και μια άλλη απορία. Λέμε ότι οι 300 που είναι στη βουλή είναι κλέφτες και ότι άλλο είναι. (Άσχετα αν κάποιοι εκλέχτηκαν για πρώτη φορά) Άρα στις εκλογές δε ψηφίζω κανέναν από αυτούς κι εκλέγονται 300 καινούρια άτομα. Ποιος με διαβεβαιώνει ότι αυτά τα άτομα θα είναι αμέμπτου ηθικής; Και βγαίνει κάποιο από τα κόμματα κυβέρνηση και δεν τηρεί αυτά που έλεγε προεκλογικά. (Συνήθως έτσι γίνεται) Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Ξαναβγαίνουμε στους δρόμους για να ξαναφύγουν οι 300 ή η τότε κυβέρνηση και να έρθει άλλη; Γιατί και αυτοί οι 300 ψηφίστηκαν από το λαό. Και οι επόμενοι από αυτούς πάλι, από το λαό εκλεγμένοι θα είναι.
Οπότε τι κάνουμε στις εκλογές; Συμμετέχουμε ή όχι; Κι αν ναι, που πάει η ψήφος; Με τι κριτήρια δίνεται; Τα δύο μεγάλα κόμματα, θα παρουσιάσουν κάποιο πρόγραμμα ωραίο, το οποίο στη συνέχεια το πιο πιθανό να μην το υλοποιήσουν. Τα μικρά κόμματα που ξέρουν ότι δεν πρόκειται να πιάσουν ποτέ το ποσοστό που χρειάζεται για να σχηματίσουνε κυβέρνηση, θα λένε αυτά που θέλει να ακούσει ο λαός ώστε να μεγαλώσουν όσο μπορούν το ποσοστό τους άρα και την εκπροσώπησή τους στη βουλή και να παίξουν το ρόλο του ρυθμιστή σε κυβέρνηση συνεργασίας εκπλήρωνοντας έναν κρυφό τους πόθο, η συμμετοχή σε κάποια κυβέρνηση όπου θα έχουν κάποιο πρωταγωνιστικό ρόλο κι όχι κομπάρσου.
Τι κάνουμε λοιπόν; Απλές σκέψεις ενός ταπεινού αναγνώστη..
