Μόλις επέστρεψα στο σπίτι μου περιχαρής , αφού κατάφερα να κερδίσω 5 ράμματα στο κεφάλι μου.Δυστυχώς δεν γνωρίζω από που προήλθε η πέτρα. Εννοείτε πως δεν θα με πτοήσει το γεγονός. Σε δύο ώρες πάλι πίσω.
Έτσι λοιπόν γράφω λίγα σχόλια για τα τελευταία γεγονότα.
Δεν ξέρω με ποιον πρέπει να θυμώσω. Να θυμώσω με τον εαυτό μου που τόσα χρόνια δεν έδινα δυναμικό παρών σε κινητοποιήσεις των εργαζομένων? Να θυμώσω με αυτούς που εκμεταλλεύονταν τόσα χρόνια τους εργαζομένους και τους κατέβαζαν στους δρόμους , ενώ παράλληλα εξασφάλιζαν τις δικές τους θέσεις , σε συμφωνίες με τις εκάστοτε κυβερνήσεις κάτω από το τραπέζι? Να θυμώσω με τις δυνάμεις της αστυνομίας ( όχι με την αστυνομία ) που χωρίς λόγο επιτίθεντο σε απλούς πολίτες? Να θυμώσω με τον απλό κόσμο που τόσα χρόνια κοιμόταν ? Να θυμώσω με τα μπουμπο! ύκια που εμφανίζονται με το έτσι θέλω και τα σπάνε όλα? Να θυμώσω με τους τρομοκράτες ? Να θυμώσω με τους τραπεζίτες ? Να θυμώσω με τους εφοριακούς ? Να θυμώσω με τους <<εταίρους>> μας που μας πίνουν το αίμα ?
Πραγματικά τα έχω χαμένα.
Ένα είναι σίγουρο . Θυμώνω με τους έλληνες πολιτικούς κι αυτός ο θυμός σε συνδυασμό με την πείνα - φτώχεια - κοροϊδία - έλλειψη παιδείας - ανεργία - έλλειψη ασφάλειας μετατρέπονται πείσμα. Πείσμα για να συμμετέχω στην ανατροπή αυτού του σκηνικού αποδεχόμενος όλες τις συνέπειες. ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !
Αναγνώστης
