Γράφει ο Α.
Δέκα λεπτά μετά τις 8 και παρατηρώ τον κόσμο στο Σύνταγμα. Είναι δεν είναι πέντε χιλιάδες, μαζί με όσους βρίσκονται στη συγκέντρωση μέσα στη πλατεία. Τα κανάλια με τα επιβλητικά βανάκια λάμπουν δια της απουσίας τους. Χθες ήταν τουλάχιστον δέκα. Οι καντίνες με τα σουβλάκια δεν έκαναν καν τον κόπο να κατέβουν. Μάλλον τους φτάνουν όσα οικονόμισαν χθες. Δύο-τρία γεροντάκια με καλαμπόκι έμειναν να ψήνουν στη φουφού τους την πραμάτεια τους. Η μοναδική φωνή ζωντάνιας και ελπίδας που ακούγεται αυτή την ώρα, είναι των αγροτών από την Μακεδονία. Είναι αυτοί που μοιράζουν δεκάδες κιλά ροδάκινα και βερίκοκα στο συγκεντρωμένο πλήθος.
Η Αμαλίας είναι κλειστή μόνο στο κομμάτι της πλατείας. Η Σταδίου δεν αντιμετωπίζει κανένα κυκλοφοριακό πρόβλημα.
Δεκατρείς μέρες μετά, είναι η πρώτη φορά που βλέπω τόσο λίγο κόσμο. Τι κρίμα. Αυτό ήταν; Ο αγώνας τελείωσε;
