για την διακοπή εργασιών στο έργο «Μαλιακός-Κλειδί».
1. Το γεγονός. Όπως είναι πλέον γνωστό (παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες των ΜΜΜ να το «θάψουν»), η παραχωρησιούχος κοινοπραξία του παραπάνω έργου, εδώ και είκοσι μέρες περίπου, κατέθεσε αίτηση διακοπής εργασιών. Επίσημη αιτιολογία: η καθυστέρηση ολοκλήρωσης των απαραίτητων απαλλοτριώσεων από πλευράς του ελληνικού δημοσίου. Πραγματική αιτία (αλλά και «ανεπίσημη» αιτιολογία): η πτώση του ποσοστού κέρδους κάτω από το αρχικά υπολογιζόμενο, λόγω μείωσης του κυκλοφοριακού φόρτου της οδού , στοιχείο που έχει σαν αποτέλεσμα την άρνηση συνέχισης χρηματοδότησης του έργου από πλευράς των τραπεζών.
2. Το υπόβαθρο. Το έργο παραχωρήθηκε με απόφαση της ελληνικής βουλής στην κοινοπραξία «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου» (στην οποία συμμετέχουν Ελληνικές και ξένες κατασκευαστικές εταιρείες και τράπεζες), με υποχρέωση της κοινοπραξίας να κατασκευάσει το τμήμα της Εθνικής Οδού από τον Ευαγγελισμό Λάρισας μέχρι την Σκοτίνα Πιερίας, και με το δικαίωμά αυτής να εκμεταλλεύεται, μέσω διοδίων, το τμήμα της Εθνικής Οδού από τις Ράχες Φθιώτιδας μέχρι το Κλειδί Ημαθίας για χρονικό διάστημα ίσο με 35 χρόνια, αρχής γενομένης από τον Μάρτη του 2008. Ακόμα! , μέσω της συγκεκριμένης σύμβασης παραχώρησης, το ελληνικό δημόσιο υποχρεώθηκε να καταβάλλει στην παραχωρησιούχο κοινοπραξία ποσοστό ίσο με το 35% του συνολικού κόστους κατασκευής, κόστος που υπερεκτιμήθηκε στο υπέρογκο ποσό των 1,15δις€, την στιγμή που το κόστος κατασκευής αντίστοιχων έργων της Εγνατίας Οδού, σε Καστανιά, Μέτσοβο, κ.λ.π., δεν υπερέβει το 1/5 του παραπάνω ποσού.
3. Η εξέλιξη. Μέχρι το τέλος του 2010, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το έργο στοίχισε 800εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 332εκ. δόθηκαν από το ελληνικό δημόσιο, τα 136εκ. από την είσπραξη των διοδίων, τα 160εκ. από ίδια κεφάλαια της κοινοπραξίας και τα υπόλοιπα από τραπεζικό δανεισμό και επιστροφές ΦΠΑ. Από την άλλη, όπως είναι αντιληπτό «δια γυμνού οφθαλμού», το ποσοστό του μέχρι σήμερα κατασκευασμένου έργου με το ζόρι προσεγγίζει το 50% του συνολικού έργου, ενώ υποτίθεται ότι έχει «αναλωθεί» το 80% του συνολικού κόστους.
4. Η σημερινή κατάσταση. Μετά την κατάθεση της αίτησης διακοπής εργασιών, έχουν ξεκινήσει διαπραγματεύσεις μεταξύ της κοινοπραξίας και της κυβέρνησης, τη στιγμή που ο κίνδυνος να σταματήσει εντελώς το έργο είναι κάτι παραπάνω από ορατός, και περίπου 1700 εργαζόμενοι, από το σύνολο των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο έργο, κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο. Πολύ περισσότερο που, αν το έργο σταματήσει σήμερα, θα έχει σαν αποτέλεσμα, ο ελληνικός λαός να έχει πληρώσει από την τσέπη του 468εκ. ευρώ (332εκ. από τη δημόσια χρηματοδότηση και 136εκ. ! από τα διόδια), και να μην πάρει σαν αντάλλαγμα ούτε ένα μέτρο κατασκευασμένου δρόμου (στην ουσία, με το παραπάνω ποσό, έχει υπερκαλυφθεί το πραγματικό συνολικό κόστος της κατασκευής).
5. Η αιτία γι’ αυτή την κατάσταση. Δεδομένου ότι και στους πέντε μεγάλους οδικούς άξονες της χώρας παίζεται το ίδιο ή παρεμφερές έργο (οι εργασίες και στους πέντε άξονες έχουν σταματήσει με τις ίδιες αιτιολογίες, ενώ παντού γίνονται «διαπραγματεύσεις»), προκύπτουν αβίαστα τα εξής συμπεράσματα:
Α/ η διαδικασία της κατασκευής των έργων μέσω των συμβάσεων παραχώρησης και των ΣΔΙΤ αποδεικνύεται, από την ίδια την πράξη, τραγικά επιζήμια τόσο για το σύνολο του εργαζόμενου λαού όσο και τους εργαζόμενους στα ίδια αυτά τα έργα. Μοναδικοί απόλυτα κερδισμένοι αναδεικνύονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι κατασκευαστικές εταιρείες και οι τράπεζες.
Β/ όταν ο προγραμματισμός και η κατασκευή των έργων δεν γίνεται με βάση τις λαϊκές ανάγκες, αλλά με μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων, το αποτέλεσμα είναι η αμφισβήτηση του δικαιώματος της εργασίας ανά πάσα στιγμή, η υποτίμηση της ίδιας της αξίας της ζωής και της υπόστασης των εργαζομένων, με μοναδικό απώτερο στόχο την συγκέντρωση του πλούτου που παράγεται σε λίγα χέρια, και την συνεχή υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης (τι άλλο σημαίνει το ότι 468εκ. ευρώ βγήκαν από τις τσέπες του ελληνικού λαού Î! �αι ενθυλακώθηκαν στα χρηματοκιβώτια έξι κατασκευαστικών ομίλων και δεκατεσσάρων τραπεζών σε διάστημα 2,5 χρόνων?)
6. Η λύση. Με βάση τα παραπάνω, γίνεται σαφές ότι το θέμα «δημόσια έργα» μπορεί να βρει την λύση του μόνο μέσω της δημιουργίας ενός Ενιαίου Κρατικού Φορέα Κατασκευών με κοινωνικό έλεγχο από τους ίδιους τους εργαζόμενους μέσω των μαζικών τους φορέων, των σωματείων και των συλλόγων τους, με ανοικτές σε όλους διαδικασίες, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται και η κάλυψη των λαϊκών αναγκών, και η σωστή κατασκευή και χρηματοδότηση των έργων.
7. Η άμεση διεκδίκηση-απαίτηση. Αποτελεί πραγματικά μεγάλο ερωτηματικό τι ακριβώς διαπραγματεύεται η κυβέρνηση με τους μεγαλοεργολάβους και τις τράπεζες, (με βάση την σύμβαση παραχώρησης οι υποχρεώσεις των κοινοπραξιών και των τραπεζών είναι σαφείς, τη στιγμή μάλιστα που το δημόσιο έχει καλύψει πλήρως τις οικονομικές του υποχρεώσεις για το σύνολο του προυπολογισμένου κόστους). Μια απλή επίκλιση, από τη μεριά της κυβέρνησης, της πιθανής κατάπτωσης των εγγυητικών επιστολών των τραπεζών, θα αρκούσε για να ξεκινήσουν ξανά οι εργασίες σε! όλα τα σταματημένα έργα. Η επίκλιση όμως αυτή δεν γίνεται, ακριβώς γιατί η κυβέρνηση είναι ξεκάθαρα ταγμένη στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Άλλωστε, η συγκεκριμένη κυβερνητική τακτική εντάσσεται και συνάδει πλήρως με την συνολική πολιτική κυβέρνησης-ΝΔ-τρόικας-ΔΝΤ η οποία φορτώνει τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων και του λαού, εντάσσεται και συνάδει πλήρως με την πολιτική του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος το οποίο στο άμεσο μέλλον θα τεθεί για ψήφιση στην ελληνική βουλή, και το οποίο, έχε! ι σαν κύριο στόχο την ακόμα μεγαλύτερη συμπίεση του εργατικού εισοδήματος και το ξεπούλημα όλου του δημόσιου πλούτου στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Συνεπώς, τόσο για τους εργαζόμενους στο συγκεκριμένο έργο, όσο και για όλο τον υπόλοιπο λαό, ο οποίος βλέπει να ληστεύεται ο πλούτος που ο ίδιος παρήγαγε από μια φούχτα επιχειρηματίες και τραπεζίτες, ο δρόμος της αγωνιστικής διεκδίκησης του δικαιώματος στη δουλειά και της αξιοπρεπούς διαβίωσης, της περιφρούρησης της δημόσιας περιουσίας, αναδεικνύεται μονόδρομος.
Σαν Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας:
-ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ την αμέριστη συμπαράστασή μας σε όλους τους συναδέλφους που εργάζονται στο συγκεκριμένο έργο και κινδυνεύουν να διαβούν την πόρτα της ανεργίας.
-ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να ξαναρχίσουν άμεσα οι εργασίες στο τμήμα της εθνικής οδού «Μαλιακός-Κλειδί», με ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΣΧΕΣΕΩΝ, και ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΟΡΕΞΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΟΜΙΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ.
-ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
• Την κατάργηση του καθεστώτος των ΣΔΙΤ και των Συμβάσεων Παραχώρησης.
• Την απαλλαγή όλων των δημόσιων έργων από κάθε είδους ληστρική σύμβαση.
• Την δημιουργία Ενιαίου Κρατικού Φορέα Κατασκευών με κοινωνικό έλεγχο.
-ΚΑΛΟΥΜΕ:
• Τους εργαζόμενους στο συγκεκριμένο έργο να υπερασπιστούν αγωνιστικά τα δίκια τους μαζί με όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους, αρχίζοντας με τη μαζική συμμετοχή τους στην επικείμενη 48ωρη Πανελλαδική Πανεργατική απεργία τις μέρες ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος από τη βουλή.
• Τα σωματεία οικοδόμων, χειριστών μηχανημάτων, οδηγών και μετάλλου Θεσσαλονίκης, Κατερίνης και Λάρισας, καθώς και τα Εργατικά Κέντρα των παραπάνω πόλεων, σε άμεσο συντονισμό για κοινή αγωνιστική διεκδίκηση του στόχου της επαναλειτουργίας των έργων.
• Το ΤΕΕ-ΤΚΜ και τους επιστημονικούς συλλόγους των μηχανικών να υιοθετήσουν τις παραπάνω προτάσεις και να απαιτήσουν το άμεσο ξεκίνημα των έργων.
• Όλο τον ελληνικό λαό να μην πληρώνει διόδια για έργα που ούτε ή άλλως έχει ήδη πολλές φορές ξαναπληρώσει, τη στιγμή μάλιστα που αμφισβητείται κατφανώς η κατασκευή τους.
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ, ΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ, ΤΟ ΡΕΥΜΑ, ΤΟ ΝΕΡΟ,
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ, ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΛΑΟ.
Ιούνης 2011
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
