Αφορά: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/06/blog-post_6071.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FhyMBI+%28tromaktiko%29
Ώστε η τήρηση ενός παγανιστικού εθίμου έχει σχέση με τον ιδιοκτήτη του χώρου και όχι με τη σχέση του με το μυστήριο, έτσι; Εφόσον ο γάμος έγινε εκτός καθαγιασμένου ναού, το οποίο επιτρέπει αυτό το παγανιστικό έθιμο, ο ιερέας φαντάζομαι δεν θα είχε πρόβλημα και με άλλα «παγανιστικά έθιμα»: καμιά επίκληση στη μητέρα φύση; καμιά θυσία μοσχαριού, έτσι για το καλό; Και πώς εξηγείται η απαίτηση για χρηματική εγγύηση που επιβάλλει ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος για το ίδιο θέμα; Με 50-100€ εκχριστανίζεται το έθιμο; Τουλάχιστον ο συγκεκριμένος Μητροπολίτης έθεσε το θέμα στην πραγματική του βάση (το ρύζι φθίρει τα μαρμάρινα --πλέον-- πατώματα και είναι πιο δύσκολο να καθαριστεί) και δεν προσπαθεί να το κρύψει πίσω από θεολογικό μανδύα. Ξαναρωτάω, μήπως η βέρα και τα στέφανα δεν είναι παγανιστικά στοιχεία; Η βέρα χρησιμοποιούνταν ήδη από την αρχαία Αίγυπτο ως σύμβολο δεσμού, ενώ τα στέφανα, πέρα από το στολισμό, παρέπεμπαν ακόμα παλαιότερα στην «ευλογία» της φύσης στο ζευγάρι. Η γυνή να «φοβείται» τον άντρα;*
Αν βαριέσαι να μου γράψεις όλα αυτά τα αρνητικά της ρίψης ρυζιού (το οποίο συνοδευόταν από κουφέτα και πέταλα παλαιότερα, αν θυμάσαι), μπορείς να με παραπέμψεις σε θεολογικές (και όχι αποκλειστικά ορθόδοξες), αλλά και λαογραφικές πηγές που να τα στηρίζουν. Όσο για τον δικό μας ιερέα, μας εξήγησε ότι το πρόβλημα είναι πρακτικό (καθαριότητας), αλλά δεν μπορεί να παρακάμψει την εντολή του Μητροπολίτη.
Όσο για το κιτς του στολισμού (δεν διαφωνώ με τον συγκεκριμένο περιορισμό), όποιος θέλει μπορεί πλέον να κάνει δύο κιτς ανθοστήλες και δύο κιτς λαμπάδες, ενώ πριν θα μπορούσε να στολίσει καλόγουστα πολύ παραπάνω. Το κιτσαριό δεν περιορίζεται έτσι...
Μην ακούσω την ανόητη καραμέλα «φόβος σημαίνει σεβασμός», καθώς ο Αρχάγγελος είπε στη Μαρία «Μη φοβού» και σίγουρα δεν εννοούσε «μη σέβεσαι»!
Αναγνώστης
