αντικρούεται από τους ερευνητές που αν και συναινούν σε μια ρουτίνα ασφαλείας για τη διατροφή των νεογνών, θεωρούν ότι οι μητέρες πρέπει να είναι λίγο πιο ελαστικές σε αυτό τον τομέα.
Με άλλα λόγια δηλαδή, τα μωρά γεννιούνται με μια αίσθηση που τα ενημερώνει πόσο φαγητό χρειάζονται και φυσικά το πότε έχουν χορτάσει και πρέπει να σταματήσουν. Όταν λοιπόν μια μητέρα επιμένει να ταΐσει το μωρό της ενώ εκείνο αντιδρά και φτύνει το φαγητό του, μάλλον επεμβαίνει σε αυτό το μηχανισμό, κάνοντάς το να τρώει περισσότερο από αυτό που χρειάζεται ο οργανισμός του!
Έτσι, όταν το παιδί τρώει ώρες που εκείνο δεν πεινάει, έχει περισσότερες πιθανότητες στο μέλλον να γίνει παχύ, να εμφανίσει διατροφικές διαταραχές και άλλα παθολογικά φαινόμενα που ακολουθούν τα πολλά κιλά.
Μπορεί η τακτική του «ταΐζω μόνο όταν πεινάει», να έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όσα μέχρι σήμερα είχαν οι μητέρες διδαχθεί για τη ρουτίνα του φαγητού, αλλά μάλλον τα παιδιά μεγαλώνουν με μεγαλύτερη ασφάλεια σε σχέση με τη μελλοντική υγεία τους.
mother.gr
