Μια πρωτοφανή επίθεση προς τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (για τα μέτρα στην Ελλάδα και στην Ισπανία) αλλά και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου...
έκρυβε η ετήσια έκθεση του ΟΗΕ για την κοινωνική κατάσταση ανά τον κόσμο.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών προειδοποιεί μέσω της συγκεκριμένης έκθεσης τους ταγούς της ΕΕ και του ΔΝΤ πως με τα μέτρα λιτότητας που εφαρμόζουν σε χώρες όπως η Ελλάδα ή η Ιρλανδία όχι μόνο θέτουν σε κίνδυνο τις προοπτικές γρήγορης ανάταξης των προβληματικών αυτών οικονομιών, αλλά ουσιαστικά απειλούν την παγκόσμια ανάκαμψη! Και δεν σταματούν εδώ οι “σοφοί” του ΟΗΕ, αλλά παράλληλα καλούν τις κυβερνήσεις, όχι μόνο της Ευρωζώνης αλλά γενικότερα, να “λαμβάνουν υπόψη τις κοινωνικές επιπτώσεις στην χάραξη της πολιτικής τους”...
Συγκεκριμένα στην έκθεσή του ο ΟΗΕ γράφει πως “τα μέτρα λιτότητας που υιοθετούνται για την αντιμετώπιση του υψηλού κυβερνητικού χρέους σε μερικές από τις ανεπτυγμένες οικονομίες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, δεν απειλούν απλώς την απασχόληση και τις κοινωνικές δαπάνες αλλά καθιστούν παράλληλα την ανάκαμψη περισσότερο αβέβαιη και εύθραυστη”!!!
Κι αυτό γιατί, όπως εκτιμούν, η πολιτική σκληρής λιτότητας δεν λαμβάνει υπ’ όψιν της τον παράγοντα της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης και αναλώνεται στην κάλυψη πιο βραχυπρόθεσμων στόχων όπως η μείωση δημοσιονομικών ελλειμμάτων και η περιστολή δαπανών.
Η έκθεση χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα για τους εμπνευστές των συγκεκριμένων “συνταγών”, ιδίως αυτούς του ΔΝΤ, καθώς επιχειρεί μιαν αναδρομή στο παρελθόν και σημειώνει πως σε 31 από τις 41 συμφωνίες πίστωσης που έχουν συναφθεί μεταξύ του ΔΝΤ και εθνικών κυβερνήσεων, οι όροι πίστωσης τελικώς έχουν οδηγήσει σε επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης των περί ο λόγος κρατών!!!
Και με βάση αυτή την παραδοχή οι συντάκτες της έκθεσης προτρέπουν τις κυβερνήσεις να “αντιδρούν με σύνεση στις πιέσεις για δημοσιονομική εξυγίανση και την υιοθέτηση μέτρων λιτότητας αν δεν θέλουν να θέσουν σε κίνδυνο την ανάκαμψη των οικονομιών τους” και να “λαμβάνουν υπόψη τις πιθανές κοινωνικές αναταραχές κατά τη χάραξη οικονομικής πολιτικής”.
