Υποθέτω ότι μετά την κυριακάτικη συζήτηση στη Βουλή δεν θα ξαναενοχληθεί κανείς (μεγάλος, μικρός και μικρομέγαλος) για τις μούντζες που εκτοξεύονται εναντίον του (περιεχομένου) του κτιρίου.
Ούτε για το γνωστό σύνθημα «να καεί, να καεί κλπ κλπ».
Ούτε για τις διαμαρτυρίες και τα γιούχα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάνουν το παν για να δικαιολογούνται τέτοιες εκδηλώσεις, εμφανιζόμενοι όχι απλώς κατώτεροι των σημερινών περιστάσεων, αλλά ως ένα περίεργο μίγμα νταή της γειτονιάς και χαιρέκακου κουτσομπόλη – γένους αρσενικού, βεβαίως, άλλωστε δεν υπάρχουν και πολλές γυναίκες για να λάβουν μέρος στη σαπουνόπερα.
Οι ατακαδόροι της εποχής των (λέμε τώρα) παχιών αγελάδων, έχουν εξελιχθεί σε ένα είδος θλιβερής καρικατούρας, που δείχνει πως η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρίς ελπίδα – όσο τουλάχιστον παραμένει στα χέρια τους.
Ο πρωθυπουργός επιμένει πως έκανε το καλύτερο. Μας αποκάλυψε μάλιστα προχθές πως όταν έφθασε ο κόμπος στο χτένι (και αφού είχε επί πέντε μήνες απολαύσει την πρωθυπουργία του ως... Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς), δεν είχε παρά τρεις επιλογές: Χρεοκοπία, έξοδο από το ευρώ ή προσφυγή στον μηχανισμό που «ο ίδιος έφτιαξε».
Έξοδος από το ευρώ ούτε προβλέπεται, ούτε θα το επέτρεπαν οι Ευρωπαίοι – όπως δεν το επιτρέπουν ούτε σήμερα.
Χρεοκοπία δεν είναι απλό πράγμα – ήδη από τον Απρίλιο του 2010 ο Γερμανός υπουργός των Οικονομικών Σόιμπλε είχε πρωτοπεί στο «Ντερ Σπήγκελ», πως «δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να εξελιχθεί η χρεοκοπία ενός κράτους της ευρωζώνης σε μια νέα περίπτωση Λήμαν Μπράδερς».
Όσο για τον μηχανισμό που «ο ίδιος έφτιαξε», αυτός είχε ήδη εφαρμοστεί στην Ουγγαρία, την οποία άλλωστε και επισκέφθηκε για να δει τα χαΐρια της.
Είπε ακόμη ο πρωθυπουργός ότι κατάφεραν με το οικονομικό επιτελείο του να περισώσουν τον 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα.
Η αλήθεια είναι πως η τρόικα έχει πει ότι ουδέποτε ετέθη τέτοιο θέμα. Ακόμη πιο πικρή αλήθεια είναι πως νομοθετήθηκαν οι εργασιακές συμβάσεις, που μείωσαν τόσο πολύ τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, ώστε δεν εξανεμίστηκαν μόνο ο 13ος και ο 14ος μισθός, αλλά τουλάχιστον ως τον.. 9ο.
Υπάρχει ακόμη πιο πικρή αλήθεια: Η ύφεση έχει εξαφανίσει τον ιδιωτικό τομέα και επομένως δεν υπάρχουν καθόλου μισθοί για όσους έχασαν τη δουλειά τους.
Υπάρχει και μια ομολογία: Είπε ο κ. Παπανδρέου πως για το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν θα βγει στις αγορές το 2012 δεν ευθύνεται η κυβέρνηση, αλλά πρόκειται για αποτυχία της τρόικας, που αστόχησε στις προβλέψεις της και… δεν ακούει κι’ από πάνω τις προτάσεις του πάνσοφου οικονομικού επιτελείου.
Αν το πιστεύει, γιατί δεν τους έχει ακόμη καταγγείλει διεθνώς;
Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν να ακούγονται όλα αυτά, να γίνονται τέτοιες καταγγελίες - κυρίως η τελευταία – και η συζήτηση να περιστρέφεται σε ανοησίες όπως αυτές που ακούμε αυτές τις μέρες;
Υποτίθεται πως ακόμη και στους κανονικούς διαλόγους που γίνονται στις παρέες, οι απαντήσεις αφορούν σε αυτά που μόλις έχουν ακουστεί. Δεν λέει ο καθένας τα δικά του σαν τον Μπόμπο!
Παρακολουθώντας, όμως, τη συζήτηση στη Βουλή, ακούμε παράλληλους μονολόγους. Απαντήσεις υπάρχουν μόνο σε προσωπικά θέματα, ενώ όσα συνέβησαν την προηγούμενη Τετάρτη έχουν γίνει ένα είδος φέιγ-βολάν, όπου ο καθένας γράφει την δική του εκδοχή.
Φυσικό, αφού η πολιτική μας ηγεσία θεώρησε δυνατόν να αποφασίσει την παράδοση της εξουσίας σε κάποιον Άγνωστο Χ, όχι μόνο χωρίς να μας ρωτήσει, αλλά από το… τηλέφωνο!
Την Κυριακή παρακολουθήσαμε μια συζήτηση όπου όλοι έβγαλαν τα εσώψυχά τους, αλλά δεν ακούσαμε κανέναν να ρωτά τον κ. Παπανδρέου:
-Τι έκανε για να αποφύγει την προσφυγή στον μηχανισμό. Συγκεκριμένα πράγματα, όχι κουβέντες του αέρα.
-Για ποιον λόγο δημιούργησε επιτροπή καταγραφής της οικονομικής κατάστασης (απογραφής δηλαδή) και χρησιμοποίησε το πόρισμά της για να συκοφαντηθεί η χώρα, εκεί γύρω στις αρχές του 2010.
-Για ποιον λόγο τοποθέτησε (δια του κ. Παπακωνσταντίνου) επικεφαλής της Στατιστικής Υπηρεσίας στέλεχος από το ΔΝΤ.
-Για ποιον λόγο, στο όνομα της δήθεν ανεξαρτησίας της ΕΛ.ΣΤΑΤ, αποδέχθηκε να μπαίνουν στο έλλειμμα τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ, κάτι που δεν κάνουν όλες οι άλλες χώρες, με αποτέλεσμα αυτό (το έλλειμμα) να αναθεωρηθεί προς τα πάνω, να υπάρξουν αλλεπάλληλες υποβαθμίσεις και να φθάσουν τα spread και τα cds στον Θεό.
-Για ποιον λόγο, αφού οι εκπρόσωποι της τρόικας και οι άστοχες προβλέψεις τους φταίνε, δεν τους έχει καταγγείλει στους προϊσταμένους τους ως ανεπαρκείς.
-Για ποιον λόγο αφού από την αρχή είδε πως πάμε για χρεοκοπία, δεν ζήτησε τότε την εθνική συναίνεση. Να δείξει σε όλους τα στοιχεία, να συμφωνήσουν από πριν, όπως στην Πορτογαλία, να πάνε σε εκλογές – αφού παραδεχθεί τα προεκλογικά ψέματα – και να εφαρμόσουν όλοι μαζί, όπως τώρα στην Πορτογαλία, ένα πρόγραμμα επί του οποίου θα είχαν συμφωνήσει όλοι μαζί.
Και το κυριότερο: Είναι δυνατόν άλλα να συζητούν στο Eurogroup και άλλα να συζητά την ίδια ώρα η Βουλή των Ελλήνων;
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι αυτό γίνεται τυχαία. Γίνεται για να καλυφθεί το εγκληματικό λάθος της 11ης Μαρτίου, όταν Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου αποδέχθηκαν, μεταξύ άλλων, τη συμμετοχή ιδιωτών πιστωτών σε ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους και μετά γύρισαν πίσω θριαμβευτές, επειδή είχαν πετύχει την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και την μείωση του επιτοκίου.
Έκτοτε, μας υποβαθμίζουν συνεχώς, διότι, όπως λένε, είναι αδύνατον να θεωρηθεί εθελοντική η συμμετοχή υπό τους όρους που έχουν τεθεί – πρώτα θα πάρουν τα λεφτά τους το ΔΝΤ και η ΕΕ και μετά οι ιδιώτες. Και μόλις μας υποβαθμίζουν, ανεβαίνουν, με έναν μοιραίο αυτοματισμό, τα spread.
Άρα, δεν φταίει η στενοκεφαλιά της τρόικας που δεν βγαίνουμε στις αγορές. Φταίει το γεγονός ότι στις 11 Μαρτίου δεν διαπραγματεύτηκε κανείς και δεν έβαλε κανείς κανέναν όρο.
Την επιμήκυνση και την μείωση του επιτοκίου την έδωσαν ως δόλωμα για όλα τα υπόλοιπα - συμμετοχή ιδιωτών πιστωτών και αγχωμένες αποκρατικοποιήσεις.
Και η αντιπολίτευση;, θα ρωτήσετε. Γιατί δεν λέει τίποτε επ’ αυτού; Γιατί δεν δόθηκαν τα στοιχεία από τα επιτελεία, ώστε να θέσουν τέτοιου είδους θέματα οι αρχηγοί τους;
Μα επειδή, είναι προφανές, και εκεί τα επιτελεία δεν κατάλαβαν τι είχε γίνει και προσπαθούν να κρύψουν τη δική τους ανεπάρκεια. Μίλησαν κι’ αυτοί τότε για πρόσκαιρη ανάσα και ανακούφιση. Και δεν εντόπισαν εγκαίρως το πρόβλημα.
Αν υπάρχει άλλη εξήγηση, να βγουν να μας την πουν.
Να το ξαναπώ το χιλιοειπωμένο; Η σύγκρουση αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη αφορά τον τρόπο διάσωσης της Ελλάδας. Αν δηλαδή η συμμετοχή των ιδιωτών θα είναι εθελοντική ή υποχρεωτική.
Μ’ αυτό ασχολούνται όλοι. Αυτό συζήτησαν ο Σαρκοζί και η Μέρκελ. Γι’ αυτό κλαυθμηρίζει ο Γιουνκέρ, που προχτές είπε το περίφημο «παίζουμε με τη φωτιά».
Οι οίκοι αξιολόγησης επιμένουν πως αν συμβεί κάτι τέτοιο, αποκλείεται να θεωρήσουν ότι γίνεται σε εθελοντική βάση, θα θεωρηθεί εξαναγκαστικό και θα αποτελεί πιστωτικό επεισόδιο. Δηλαδή χρεοκοπία.
Είναι δυνατόν να κουβεντιάζουν τρεις μέρες και να μην έχουν καν αγγίξει το θέμα που απασχολεί όλους τους άλλους;
Όπως όλοι βλέπουμε, είναι και παραείναι. Συμβαίνει!
Οι πολιτικοί της Ελλάδας απαξιούν να ασχοληθούν μ’ αυτά με τα οποία ασχολούνται η Μέρκελ και ο Σαρκοζί.
Δηλαδή, εξακολουθούν να μην ασχολούνται με την Ελλάδα, αλλά με την προσωπική τους επιβίωση.
Δεν ασχολήθηκαν με την Ελλάδα ούτε την ίδια ακριβώς ώρα (την Κυριακή, ημέρα που ακούστηκαν ένα σωρό γελοιότητες) που με την χώρα μας ασχολήθηκαν, κάνοντας τηλεφωνική διάσκεψη, οι υπουργοί των Οικονομικών του G7, των Επτά πιο ανεπτυγμένων βιομηχανικά χωρών του κόσμου!
Οπότε, καλό είναι να αποφευχθεί το Δημοψήφισμα. Διότι υπάρχει ο κίνδυνος η πλειοψηφία – αν υπάρξει πλειοψηφία που θα πάει στις κάλπες - να ζητήσει να… καταργηθεί η Βουλή έως ότου επιστρέψει ο πατριωτισμός και αρχίσουν να γίνονται κάποιες σοβαρές συζητήσεις εκεί μέσα.
http://www.elzoni.gr/html/ent/639/ent.10639.asp
