Με μεγάλο προβληματισμό όμως τις δύο τελευταίες μέρες βλέπω ότι τα συνθήματα μας έχουν χαλάσει. Οι ομάδες των παιδιών που δίνουν παραγγέλματα με τον τηλεβόα δυστυχώς έχουν αρχίσει να επιδίδονται σε συνθήματα που δεν τονώνουν και δεν τιμούν τον κοινό αγώνα μας. Πλέον δεν διαμαρτυρόμαστε αλλά βρίζουμε με φθηνό τρόπο. Όποιος κατεβαίνει ξέρει πολύ καλά τι λέω. Δεν χρειαζόμαστε συνθήματα για καμαριέρες, χοντρούς , π....... και ελικόπτερα. Δεν χρειαζόμαστε συνθήματα για την μάνα κανενός. Ο κόσμος δεν συμμετέχει σε αυτά. Παρατηρήστε πως όταν ένα σύνθημα είναι σωστό ο κόσμος αμέσως σηκώνει τα χέρια του και ακολουθεί. Όλοι, όχι μόνο οι «μπροστινοί». Είμαστε εκεί για να διαμαρτυρηθούμε για την διάλυση της Ελλάδας, για την ατιμωρησία των υπευθύνων, για την κατάλυση του κράτους και τη δικαιοσύνης και τόσα άλλα σημαντικά αιτήματα που έχουν προκύψει από τις συνελεύσεις και τη δύναμη του αγανακτισμένου ακομμάτιστου κόσμου. Τα συνθήματα μας οφείλουν να είναι συμπαγή και να τα εκφράζουν όλα αυτά χωρίς όμως να ρίχνουν την ποιότητα του αγώνα μας. Έχουμε τέτοια πολλά συνθήματα από τη πρώτη μέρα και μπορούμε να βγάζουμε συνέχεια καινούργια. Δεν πρέπει όμως να αναλωθούμε σε γηπεδικού τύπου χαρακτηρισμούς και τραγουδάκια. Υπάρχουν άνθρωποι οικογενειάρχες που κατεβαίνουν με τα παιδιά τους. Δεν έχουμε τίποτα με τους ακούραστους νέους μπροστά στη Βουλή αλλά υπάρχουν άνθρωποι όλων των ηλικιών και όλων των τάξεων. Χρειάζεται αυτά που λέμε να τους εκφράζουν και να τους αγγίζουν όλους.
Αναγνώστης
