... γιατί όλο αυτό τον καιρό κρυβόμουν στο σπίτι μου, συζητώντας αγανακτισμένος με τους φίλους μου όλα αυτά που αναφέρεις!...
... γιατί φοβόμουν να διαμαρτυρηθώ ανοικτά, να φωνάξω.
... γιατί με είχαν πείσει πως είμαι η μειοψηφία και πως δεν είχα καμία τύχη
... γιατί φοβόμουν πως θα με λιώσουν αυτοί και θα με φιμώσουν τα ΜΜΕ τους
Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν. Ίσως η απόγνωση του "δεν έχω τίποτα άλλο να χάσω πια", ίσως το ότι ακόμη και οι αδιάφοροι ξύπνησαν και γίναμε περισσότεροι... δεν ξέρω....Το θέμα είναι ότι τώρα διαμαρτύρομαι... Ίσως είναι πια αργά... αλλά έστω και τώρα το κάνω...
Σειρά σου τώρα να απαντήσεις κ. Μίχα στα δικά μου ερωτήματα...
- εσένα ποιά είναι η ανησυχία σου? ανησυχείς για το ότι άργησα να ξυπνήσω ή μήπως ανησυχείς επειδή ξύπνησα?
- είσαι μαζί μου ή "μου κρατάς κακία" που άργησα και γι αυτό είσαι με αυτούς που διοίκησαν και διοικούν το κράτος που περιέγραψες?
- θεωρείς μήπως ότι θα έπρεπε να συνεχίσω να μην διαμαρτύρομαι? Ήμασταν εκεί όπου οι κυβερνήσεις μιλούσαν και προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι είμαστε πλέον μία από τις πιο ανταγωνιστικές οικονομίες της Ευρώπης, πράγμα που δικαιολογούσε και τη ζωή που απολαμβάναμε..
Αν λέτε στο παιδί σας ότι μπορεί να έχει ό,τι παιχνίδι θέλει, και εσείς για να το πάρετε και για να αγοράσετε και για σας ένα αμάξι παίρνετε συνέχεια δάνεια, θα φταίτε εσείς ή το παιδί σας αν στο τέλος χρεωκοπήσει η οικογένεια;
Έλεος πια με αυτή τη στοχοποίηση των αγανακτισμένων ως συνυπεύθυνους για την επικείμενη χρεωκοπία. Αν οι κυβερνήσεις έκαναν σωστά τη δουλειά τους ούτε οι αγανακτισμένοι θα φοροδιαφεύγανε ούτε στο ΔΝΤ θα ήμασταν τώρα..
