Το «δημοκρατικό» μας πολίτευμα, φανερά ανθρωποκεντρικό, αναγορεύει την αξία του ανθρώπου σε ύπατο κριτήριο. Η πολιτεία, όλα τα πολιτειακά όργανα, σέβονται αλλά και προστατεύουν την αξία κάθε ανθρώπου από προσβολές προερχόμενες από τρίτους. Λαμπρά!
Η πολιτεία, λοιπόν, μελέτησε βαθιά, δια των αιρετών εθνοπατέρων και των αυτόκλητων σωτήρων και αποφάνθηκε πως νόημα δεν έχει ν’ αφήσει τους...
Έλληνες στη βορά των τρίτων εισβολέων, κατακτητών ή εχθρών, αφού μπορεί κάλλιστα να ενεργήσει αντ’ αυτών.
Χρειάστηκε μόχθος και συστηματική δουλειά, αλλά, άξιζε τον κόπο. Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο.
Χρόνια πολλά προλειαίνεται το έδαφος για να έρθουμε εμείς, οι τυχεροί, να δρέψουμε τους καρπούς τόσων προσπαθειών. Στοχευμένες κι ευθύβολες κινήσεις, ορθή κατανομή εργασίας μεταξύ υπουργών, βουλευτών κι διοικούντων εν γένει, έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Η γενικευμένη έκπτωση θεσμών, προσώπων κι αξιών, πέτυχε. Η αναξιοκρατία, για την οποία όλοι πασχίζαμε, είναι γεγονός. Η παταγώδης κρατική αναποτελεσματικότητα είναι αναφαίρετη κατάκτηση. Η κληρονομική οικογενειοκρατία ανακηρύχθηκε και επισήμως κορωνίδα του πολιτεύματος. Η εξουσία, διαμέσου της αδιαμφισβήτητης λαϊκής εντολής, ακολούθησε πιστά τους κανόνες της εξ αδιαθέτου κληρονομικής διαδοχής. Αναγορεύτηκαν έτσι, 23 πρωθυπουργοί. Γόνοι αναμένουν κλήση σε διαδοχή, προκειμένου να μας σώσουν κι αυτοί. Τρίτης και τέταρτης γενιάς υπουργ! οί και βουλευτές επαίρονται για τους κληρονομικούς τίτλους ευγενείας τους, αναπολώντας τη βασιλεία του Λουδοβίκου του 16ου. Επιτέλους εγκαθιδρύθηκε πανηγυρικά η ιδιωτική δημοκρατία…..
Για την πλήρη υποταγή της χώρας στους διεθνείς δανειστές χρειάστηκαν κάποιες επιπλέον διορθωτικές κινήσεις. Το ελληνικό Σύνταγμα όφειλε να προσαρμοστεί. Η συνταγματική νομιμότητα πήρε ανεπιστρεπτί το δρόμο της λήθης. Πλειάδα άρθρων του, όπως το 17ο , το 28ο, το 36ο, το 42ο έμειναν κενά περιεχομένου. Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η πάγια νομολογία του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μπήκαν στην άκρη. Τα αγαθά της ιδιοκτησίας, της περιoυσίας και κάθε μορφής κοινωνικού κεκτημένου, καταργήθηκαν. Οι σύννομες διαδικασίες ψήφισης κι ενσωμάτωσης των συμβάσεων με τους ευεργέτες μας παραμερίστηκαν. Έτσι, το μεγαλειώδες σχέδιο επετεύχθη.
Η χώρα, επιτέλους, υποδουλώθηκε στους δανειστές της. Η εθνική περιουσία δεσμεύτηκε. Η οικονομική πολιτική άλλαξε πιλοτήριο. Η αυτοδύναμη διαμόρφωση εξωτερικής πολιτικής είναι ανέφικτη. Παρεμπιπτόντως, δεσμεύτηκε κι εθνική μας κυριαρχία, άσχετο με τη διασφάλιση των δανείων, αλλά, αφού τ’ αφεντικό τρελάθηκε και χαρίζει…..
Κι ενώ οι στόχοι της πολιτείας έγιναν πραγματικότητα, βοούν παράταιρα στ’ αφτιά μου, τα λόγια του καθηγητή Κασιμάτη πως, "στη δημοκρατία οι πολίτες δεν κάνουν καταλογισμό, αλλά, αποφασίζουν πολιτικά". Στη δημοκρατία ίσως, στην κλεπτοκρατία όμως;
Ακούω, βλέπω και τα λέω...
www.supercomments.gr
