Οι αντιπρόσωποί του Χριστού μας είναι οι ιερείς μας που είτε τους θεωρούμε άξιους ή όχι είναι οι λειτουργοί του. Παλιότερα λέγανε πως αν στο δρόμο δεις έναν άγγελο και έναν Παπά θα φιλήσεις το χέρι του παπά πρώτα, οι παλιοί ήταν σοφοί άνθρωποι. Η ιεροσύνη υπήρχε από την αποστολική εποχή. Υπήρχαν και οι τρεις βαθμοί της ιεροσύνης, διάκονοι, πρεσβύτεροι, επίσκοποι όπως είναι και σήμερα. Όπως βλέπεις λοιπόν δεν υπάρχουν εκκλησιαστικοί άρχοντες. Είναι κάτι το οποίο στην ορθοδοξία δεν υφίσταται. Νομίζω πως έχει παρεξηγηθεί η έννοια της ορθοδοξίας αφού ο καθένας σκέπτεται και γράφει οτιδήποτε θέλει χωρίς να έχει κάνει πρώτα μια έρευνα για την γνώμη που εκφράζει και δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις. Έθεσες το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας και καλό θα ήταν να ενημερωθείς πάνω σε αυτό. Αρχικά λοιπόν θα πρέπει να σου τονίσω και να σου επισημάνω πως η περιουσία της εκκλησίας είναι ήδη στα χέρια του κράτους και των ασυνείδητων πολιτών που την καταπατούν σε ποσοστό 96%. Αυτό όμως έγινε με αντάλλαγμα να πληρώνονται οι ιερείς, κάτι το οποίο θέλουν να καταργήσουν όλοι εκείνοι που βρίσκονται μέσα στην βουλή και μας "κυβερνάνε", χωρίς να σκέπτονται ότι και οι ιερείς έχουν ανάγκες. Οι περισσότεροι από τους έγγαμους ιερείς είναι πολύτεκνοι.. Σε ρωτάω λοιπόν από την στιγμή που έχουν δημεύσει ήδη την περιουσία της εκκλησίας και έχουν αφήσει ένα πολύ μικρό ποσοστό στα χέρια της εκκλησίας, που στην ουσία αφορά δασικές εκτάσεις κάτι το οποίο ούτε το κράτος αλλά ούτε και η εκκλησία μπορεί να εκμεταλλευτεί για να της αποφέρει κέρδη, πως θα συντηρηθούν και θα τραφούν αυτές οι οικογένειες; Θα τους αφήσουμε να πεθάνουν; Ας φύγουμε όμως από το θέμα των έγγαμων ιερέων και ας πάμε στα μοναστήρια. Πως θα καταφέρει να συντηρηθεί ένα μοναστήρι; τόσοι μοναχοί τι θα κάνουν; πως θα συντηρηθούν τα λειτουργικά έξοδα μιας κοινότητας; γιατί το μοναστήρι αφορά ένα σύνολο ατόμων. Τις προάλλες ανακοινώσανε το εξής: Τον κίνδυνο να καταρρεύσει το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος από το τελεσίγραφο του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γ.Προβόπουλου για μεταφορά των καταθέσεών της σε συγκεκριμένο λογαριασμό της Τ.τ.Ε., αναδεικνύει με Ερώτησή του προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Παιδείας ο Βουλευτής Αχαΐας Νίκος Ι. Νικολόπουλος.«Μετά από αυτήν την απόφαση, γίνεται φανερό ότι θα καταρρεύσει το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας. Οι ενορίες, τα μοναστήρια, οι Μητροπόλεις και τα εκκλησιαστικά Ιδρύματα θα μπορούν να κρατούν τα απολύτως απαραίτητα, όσα δηλαδή τους επιτρέπουν για να λειτουργούν» αναφέρει στην Ερώτησή του ο κ. Νικολόπουλος τονίζοντας ότι δεν πρόκειται μόνο για τις καταθέσεις των Μητροπόλεων και των κεντρικών ταμείων της Εκκλησίας.«Πρόκειται και για χρήματα που υπάρχουν για το φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο της, να δίνει κάποιο βοήθημα, ή να κάνει κάποια αναστήλωση. Σ’ αυτή την κρίσιμη οικονομικά περίοδο για την Ελλάδα, η Εκκλησία φροντίζει για χιλιάδες αναξιοπαθούντες συμπατριώτες μας, ενώ με τα ποσά που θα δεσμευτούν δεν θα λυθεί κανένα πρόβλημα, καθότι είναι μηδαμινά μπροστά στα χρέη της χώρας», καταλήγει ο κ. Νικολόπουλος. Ο Αχαιός Βουλευτής ερωτά τους Υπουργούς τι θα γίνει με το φιλανθρωπικό έργο της‚ Εκκλησίας και αν θα αναλάβει η Πολιτεία την στήριξη των χιλιάδων απόρων που βρίσκουν καταφύγιο στην Εκκλησία, οι οποίοι λόγω της κρίσης καθημερινάπολλαπλασιάζονται. Σε ρωτάω λοιπόν τα συσσίτια τα οποία γίνονται στις περισσότερες ενορίες πως θα καταφέρουν νασυντηρηθούν; τα ιδρύματα; τα γηροκομία; τα σχολεία; τα πνευματικά κέντρα; και τόσα άλλα που συντηρούν οι μητροπόλεις, οι ενορίες και τα μοναστήρια. Μέσα σε όλα αυτά τα κτίρια υπάρχει ένα πλήθος κόσμου που δουλεύει για την συντήρησή τους. Γυναίκες χήρες οι οποίες μην έχοντας σπουδάσει κάτι σπεύδουν να βρουν βοήθεια, ορφανά παιδιά, ηλικιωμένοιανήμποροι και ξεχασμένοι από τα βολεμένα παιδιά τους ή πολλές φορές άτεκνοι, άστεγοι, βαριά άρρωστοι και πολλοί άλλοι σπεύδουν καθημερινά να βρουν φωλιά στους κόλπους της εκκλησίας μας.
Όλα λοιπόν όσα σου αναφέρω είναι κάποια πράγματα για τα οποία έπρεπε ήδη να έχεις ενημερωθεί, από την στιγμή που άρχισες να κατηγορείς την εκκλησία για "εγκλήματα" άλλων. Δεν είναι η εκκλησία εκείνη η οποία μας έφερε σε αυτή την κατάσταση. Είναι όλοι αυτοί οι βολεμένοι υπουργοί που έχουν φάει και για τα τρισέγγονά τους και εμείς δεν θα ξέρουμε αν θα έχουμε να δώσουμε αύριο στα παιδιά μας ένα κομμάτι ψωμί, κάτι το οποίο το έχουμε σαν δεδομένο τώρα και μόνο στο άκουσμα σε πολλούς μπορεί να φανεί αστείο και υπερβολικό. Το μόνο σίγουρο είναι πως πάνε να μας φτάσουνε να πούμε το ψωμί ψωμάκι.Όμως δεν είναι όλοι ίδιοι αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε, υπάρχουν και αξιόλογοι πολιτικοί. Τέλος θέλω να αναφέρω πως η ορθοδοξία μας πάντα έχει προσφέρει οτιδήποτε και αν έχει χρειαστεί ο Ελληνικός λαός. Μην ξεχνάμε ακόμα και κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας ο χριστιανισμός ήταν εκείνος που κατάφερε να κρατήσει ζωντανή την ταυτότητά μας και σε κάθε μεγάλη κρίση του ελληνισμού η Εκκλησία κράταγε την ταυτότητά μας, γιατί οι Έλληνες του τότε είχαν πίστη πραγματική, όχι εικονικοί σαν τους περισσότερους από εμάς που πάμε στην εκκλησία από κοινωνική υποχρέωση και αν μας ρωτήσουν βασικά πράγματα για τον χριστιανισμό δεν θα ξέρουμε να απαντήσουμε γιατί είμασταστοιχείωτοιοι. Και για να μην απορείς και λες ότι είμαι μεγάλη σε ηλικία, βολεμένη και μιλάω εκ του ασφαλούς,οφείλω να σε ενημερώσω ότι είμαι 22 ετών, μόλις τέλειωσα τις σπουδές μου και έχω τις ίδιες ανησυχίες που έχουμε όλοι μας. Δεν μπορώ να ξέρω αν θα καταφέρω να ορθοποδήσω, καθώς το μέλλον μας είναι αβέβαιο. Όταν όμως είναι να κατηγορήσουμε κάποιον ή κάτι καλύτερα να ενημερωθούμε λίγο καλύτερα δεν είναι σωστό να κρίνουμε αν δεν γνωρίζουμε όλες τις πτυχές του θέματος.
Παρακάτω παραθέτω ένα άρθρο σχετικά με την παραχώρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας στο κράτος...:
Η αντιβασιλεία του Όθωνα (αλλοεθνής και προτεσταντική) πιστεύοντας ότι η περιουσία της Εκκλησίας αποτελεί θησαυρό που κληροδοτήθηκε από τους προγόνους στο ελληνικό έθνος και λησμονώντας την ανεκτίμητη προσφορά των ορθοδόξων μοναστηριών στους παλαιότερους και στους ακόμα νωπούς τότε αγώνες της εθνικής παλιγγενεσίας, με τα βασιλικά διατάγματα του 1833 και 1834 αποφάσισε τη διάλυση 416 μοναστηριών και τη διάθεση της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους με το πρόσχημα να συσταθεί το "Εκκλησιαστικό Ταμείο". Ήταν όμως τόσο κακή η σύσταση και οργάνωση του ταμείου αυτού, ώστε το μόνο που συνέβη ήταν η διαρπαγή της εκκλησιαστικής περιουσίας και η πώληση - εκ μέρους επιτήδείων - ιερών σκευών και κειμηλίων στα παζάρια. Το 1836 η απαλλοτριωτική διάθεση της Αντιβασιλείας επεκτάθηκε και στην περιουσία των Μοναστηριών που διατηρήθηκαν σε λειτουργία "χάριν θεάρεστων έργων και πρός οικοδομήν ιερών και αγαθοεργών καταστημάτων". Έτσι απαλλοτριώθηκαν υποχρεωτικά και άλλες μοναστηριακές εκτάσεις, ενώ σε όσεες απέμειναν επιβλήθηκε βαρύτατη έμμεση φορολογία.
Στη διάρκεια της δεύτερης και τρίτης δεκαετίας του 20ου αιώνα, μετά τους Βαλκανικούς και τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο κυρίως δε έπειτα από τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922), το ελληνικό κράτος επέτεινε την απαλλοτριωτική του επιβολή σε βάρος της εκκλησιαστικής περιουσίας. Με τους νόμους 1072/1917 και 2050/1920 ("αγροτικός νόμος") και άλλους μεταγενέστερους απαλοτριώθηκαν αναγκαστικά πολλές μοναστηριακές εκτάσεις για την αποκατάσταση προσφύγων και ακτημόνων και για λόγους "προφανούς ανάγκης και δημόσιας ασφαλείας". Είναι χαρακτηριστικό ότι στην περίοδο 1917 μέχρι 1930 απαλλοτριώθηκαν εκκλησιαστικές εκτάσεις αξίας άνω του ενός δισεκατομυρίου προπολεμικών δραχμών και το Κράτος κατέβαλε στο Γενικό Εκκλησιαστικό Ταμείο μόνο το 4% (40 εκατομύρια δραχμές). Τα υπόλοιπα 960 εκατομύρια οφείλονται ακόμα! Τα περισσότερα μοναστήρια καταδικάστηκαν με τον τρόπο αυτό σε μαρασμό και λειψανδρία! Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με υπολογισμούς κατά την πρώτη φάση μόνο, το 50% της γεωργική γης της εκκλησίας δόθηκε σε ακτήμονες, ενώ καη η δεύτερη φάση που ολοκληρώθηκε γύρω στο 1930 ήταν εξίσου μεγάλο το κομμάτι γης της εκκλησίας που απαλλοτρι ώθηκε.
Με τον κωδ. νόμο 4684/1931 περί "Οργανισμοί Διοικήσεως Εκκλησιαστικής και Μοναστηριακής Περιουσίας" αποφασίσθηκε από την Πολιτεία η ρευστοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Μονών παρά τις επιφυλάξεις της Εκκλησίας. Ό,τι εισπράχθηκε από τη ρευστοποίηση σχεδόν στο σύνολό του εξανεμίστηκε εξαιτίας του Β Παγκοσμίου Πολέμου και της ξενικής κατοχής (1940-44).
Με την από 18/9/1952 "Σύμβαση περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της Εκκλησίας προς αποκατάστασιν ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων", η Εκκλησία της Ελλάδος υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στο Κράτος το 80% της καλλιεργούμενης ή καλλιεργίσιμης αγροτικής περιουσίας της με αντάλλαγμα να λάβει κάποια αστικά ακίνητα και 45.000.000 δραχμές νέας (τότε) εκδόσεως. Στη σύμβαση του 1952περιέχεται η διακύρηξη του κράτους ότι η απαλλοτρίωση αυτή είναι η τελευταία και δεν πρόκειται να υπάρξει νεότερη στο μέλλον, ενώ υπάρχει και η δέσμευση ότι η Πολιτεία θ! α παρέχει κάθε αναγκαία υποστήριξη (υλική και τεχνική), ώστε η Εκκλησία να μπορέσει να αξιοποιήσει την εναπομείνουσα περιουσία της. Στην ίδια σύμβαση καθιερώθηκε και η "μισθοδοσία" των κληρικών από τον Κρατικό Προϋπολογισμό - του δε Αρχιεπισκόπου και των Μητροπολιτών από το έτος 1980 - ως υποχρέωσις του Κράτους έναντι των μεγάλων παραχωρήσεων γης στις οποίες είχε προβεί η Εκκλησία της Ελλάδος κατά την δεκαετία 1922-32. Δηλαδή, επειδή το Κράτος αδυνατούσε να καταβάλει οποιοδήποτε αντίτιμο - όπως προέβλεπε ο νόμος του 1932 - συνεφωνήθη να μισθοδοτούνται επ' άπειρον οι κληρικοί και το Κράτος δεσμεύθηκε επ' αυτού. Καταρρίπτεται έτσι ο μύθος που προσπαθεί μάταια να διαιωνίσει ο κ. Πάγκαλος με τις αναφορές του σε "δημόσιους υπαλλήλους". Όταν η άγνοια συναντά τη θρασύτητα, το αποτέλεσμα είναι επικίνδυνο για τους θεσμούς και τη δημοκρατία.
Όταν το 1987 ψηφίστηκε από τη Βουλή ο νόμος 1700/87 (νόμος Τρίτση) που αποτελεί μία ακόμη προσπάθεια για την οριστική αποψίλωση της εκκλησιαστικής περιουσίας, δόθηκε αφορμή να δημοσιευθούν σημαντικά κείμενα. Μεταξύ αυτών και ένα υπό τον τίτλο "ιδιοκτησιακό καθεστώς και αξιοποίηση της αγροτικής γης στην Ελλάδα" (περιοδικό "Εκκλησία" 1-15/4/1987, σελίδες 254-55). Με αναμφισβήτητα στοιχεία, στηριγμένο σεμελέτη των Θ.Τσούμα και Δ. Τασιούλα που εκδόθηκε επίσημως από την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος λίγο αργότερα, το 1988, αποδεικνύεται ότι στο σύνολο της αγροτικής γης της Ελλάδος ανήκουν.
ΔΗΜΟΣΙΟ
43.598.000 στρέμματα
ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
15.553.200 στρέμματα
ΕΚΚΛΗΣΙΑ
1.282.300 στρέμματα
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ
1.098.400 στρέμματα
Από αυτά τα 1.282.300 στρέμματα ιδιοκτησίας της Εκκλησίας, τα 367.000 είναι δασικές εκτάσεις, τα 745.400 βοσκότοποικαι μόνο τα 169.900 γεωργική καλλιεργίσιμη γη. Δηλαδή οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις της αντιστοιχούν μόλις στο 0.48% του συνόλου της γεωργικής γης της χώρας μας!
Και να ληφθεί υπόψη ότι κατά τη δεκαετία 1974-1983 "εγκαταλείπονται κάθε χρόνο από τους αγρότες και κτηνοτρόφους κατά μέσο όρο 162.400 αγροτικής γης ακαλλιέργητα και ανεκμετάλλευτα". Το 1983 υπολογίστηκαν ως 4.380.000 στρέμματα οι εγκαταλελειμμένες εκτάσεις γης (σχεδόν 3.5 φορές μεγαλύτερες από το σύνολο της γης που ανήκει στην εκκλησία, ενώ σήμερα θα είναι ασφαλώς πολύ περισσότερο).
Παρά ταύτα, στα μάτια κάποιων και η εναπομείνασα περιουσία φαντάζει μεγάλη. Δε λαμβάνεται όμως υπόψη ότι αυτή δεν ανήκει στην Κεντρική Διοίκηση (Ιερά Σύνοδο), αλλά σε περισσότερα από 10.000 εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα (Μητροπόλεις, Ναούς, Μονές, Προσκυνήματα, Ιδρύματα, Κληροδοτήματα και άλλα) το καθένα από τα οποία αγωνίζεται - μέσα από τον κυκεώνα των νομικών και διοικητικών δεσμέυσεων - να διαφυλάξει την κυριότητα και να αξιοποιήσει τα όσα του ανήκουν περιουσιακά στοιχεία, για το καλό του πληρώματος και της εκκλησίας.
Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν τα ΜΜΕ παρουσιάζουν ότιθέλουν και τα φέρνουν όλα όπως τα θέλουν.Θα σε παρακαλέσω λοιπόν να ενημερώνεσαι πριν κρίνεις τόσο αυστηρά. Σου εύχομαι το καλύτερο στην ζωή σου...:)
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
