Λίγα λόγια για την ιστορία τους.
Σαν παγκόσμιο φαγητό, οι πατάτες έρχονται δεύτερες σε κατανάλωση μετά από το ρύζι στη διατροφή των ανθρώπων. Για τους Αμερικάνους, τα τραγανιστά τσιπς είναι το αγαπημένο τους σνακ.
Το καλοκαίρι του 1853, ο Αμερικανός George Crum, ήταν σεφ σε ένα από τα γνωστότερα εστιατόρια της Νέας Υόρκης. Στο μενού του είχε πατάτες τηγανητές, οι οποίες ήταν ιδιαιτέρως γνωστές στην Γαλλία. Γρήγορα έγιναν γνωστές σε ολόκληρο τον κόσμο σαν το πιο γνωστό και σοβαρό συνοδευτικό. Γύρω στο 1932, ανοίγει το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής τσιπς, και γρήγορα γίνονται τα πιο διάσημα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Στην Ελλάδα ο πρώτος παραγωγός τσιπς είναι ο Γιώργος Τσακίρης (της ομώνυμης εταιρίας μέχρι σήμερα) που το 1954 δημιουργεί στο υπόγειο του σπιτιού του, την πρώτη μονάδα παραγωγής τον τσιπς από πατάτα, την οδό Λένορμαν και Κωνσταντινουπόλεως. Ο εξοπλισμός της μονάδας αυτής, αποτελείται από απλά καθημερινά αντικείμενα που κάθε σπιτικό διαθέτει. Η πατάτα κόβεται χειρωνακτικά με κοπίδι. Τα τσιπς, τηγανίζονται σε μικρή φριτέζα η οποία θερμαίνεται με κάρβουνο.
Η εξέλιξη φέρνει νέους βιοτέχνες στην παραγωγή τσιπς και νέους μεθόδους παράγωγης.
Στην Πάτρα γύρω στο 1965 υπήρχε ένα ισόγειο εργαστήριο στην οδό Θωμά Παλαιολόγου ,πίσω από την Αγ. Τριάδα που έφτιαχνε πατατάκια τσιπς.
Πιτσιρικάδες πηγαίναμε εκεί με πενηνταράκι ή δραχμή και μας έβαζε σε ναύλον σακουλάκι ολόφρεσκα τσιπς ,που τα έβγαζε με τρυπητή κουτάλα από ένα καζάνι ενώ τηγανίζονταν με γκάζι.
Δεν τα συσκεύαζε αλλά τα πουλούσαν στο σινεμά μέσα σε ναύλον σακουλάκι με συρραπτικό.
Άλλες εποχές ,που σύντομα θα ξαναζήσουν τα παιδιά μας.
