«Αγανακτισμένος» είμαι όμως αγανακτισμένος. Δεν πιστεύω ότι μαζοποιώντας τον εαυτό μου μέσα σε όλο αυτό θα το οφελήσω αλλά ούτε όλο αυτό θα οφεληθεί. Είναι μια σωστή αυθόρμητη κίνηση κατά την γνώμη μου, που όσο παραμένει ειρηνική είναι σίγουρα θετικό. Από εκεί και μετά διάφοροι μάγκες, που είτε θα παρουσιαστούν είτε θα τους παρουσιάσουν σαν «Αγανακτισμένους» θα προσπαθήσουν να καπελώσουν το «κίνημα» και μάλλον θα το πετύχουν. Για αυτό όσοι νοιώθετε μέρος των «Αγανακτισμένων» παρακαλώ προσέξτε πολύ που πάει όλο αυτό και φυλάξτε το.
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι ο Κοινοβουλευτισμός δεν θα φύγει. Όχι γιατί ακραίοι, ακόμα και ανάμεσα σας δεν θα το ήθελαν, αλλά κυρίως γιατί η Διεθνής πραγματικότητα είναι τέτοια. Άρα θα εκφραστεί, εάν δεν σβήσει, κοινοβουλευτικά από κάτι καινούριο. Κάτι καινούριο του οποίου όμως θα ηγηθεί ποιος; Καλός ο Θεοδωράκης και Ελληναράς και χαίρομαι που τον ακούω και με εμπνέει και συμφωνώ σε όσα λέει, αλλά δεν έχει πολιτικό αισθητήριο. Για παράδειγμα δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να αθετήσει το χρέος της. Κατά καιρούς έχει εκφράσει και άλλες θέσεις ανέφικτες, όμως πολιτική όπως πολύ συχνά λέω είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι Έλληνας από τους λίγους αλλά θα παραμείνει (και έτσι πρέπει) πνευματικός. Άρα θα το εκφράσει ποιος; Κάποιος παλιός; Δεν νομίζω. Κάποιος καινούριος ίσως; Ξέρετε τι θα είναι αυτός και ποιος θα είναι; Φοβάμαι μην είναι κανένας σαν τον Τρεμόπουλο που σας τον έφεραν τα Διεθνή Διευθυντήρια και σήμερα λέει όσα λέει με στάμπα Ευρωβουλευτή.
Οι πραγματικές λύσεις είναι δύο. Κακά τα ψέματα. Η μία είναι αυτή που ήδη βλέπουμε του ΠΑΣΟΚ, η οποία έχει όλα όσα όλοι καταλαβαίνουμε. Και η άλλη είναι αυτή της ΝΔ, που όλοι όσοι την δουν καταλαβαίνουν την λογική της και πιστεύω συμφωνούν ότι μόνο έτσι θα βγούμε από την κρίση, αλλά δεν πιστεύουν ότι θα γίνει πραγματικότητα. Δεν έχουν άδικο όσον αφορά αυτό το κομμάτι. Γιατί η λύση της ΝΔ τα μέτρα που προτείνει τα προτείνει ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης και κάθε διαπραγμάτευση δεν έχει εκ των προτέρων γνωστό αποτέλεσμα. Αυτό που διαβάζω είναι ότι για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία δέχονται πράγματα πολλά. Προχθές μάλιστα δέχθηκε η Τρόικα η αντίστοιχη για εκεί να δώσει η Ιρλανδική κυβέρνηση αυξήσεις. Εκτός από όλα τα άλλα που αρχικά ακόμα ήταν πιο θετικά από εμάς. Γιατί να μην διαπραγματευτούμε καλύτερα και ένα διαφορετικό πακέτο και εμείς;
Πρέπει γενικά να ακουστούν καθαρές λύσεις. Το ΛΑΟΣ παλεύει να πάρει κανα υπουργείο και πεταμένα ποσοστά από αριστερά ή δεξιά, άλλωστε δεν ξέρει και το ίδιο που βρίσκεται. Το ΚΚΕ κάνει πολύ σωστές αναλύσεις της υπάρχουσας κατάστασης αλλά η λύση τους είναι ο Παγκόσμιος Κομμουνισμός (που σήμερα μέχρι και οι Κομμουνιστικές χώρες αλλάζουν στα Δυτικά πρότυπα σιγά σιγά και ανοίγουν). Ο Συνασπισμός αερολογίες και αρνητισμός σε όσα πρέπει αντικειμενικά πλέον να γίνουν. Ακόμα και στα απλά (πχ αποκρατικοποιήσεις) και η Ντορούλα μόνιμο άγχος να στηρίξει τους αμερικάνους γιατί δεν βγαίνουν τα κουκιά.
Μερικοί λένε για κυβερνήσεις συνεργασίας. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο κατά την γνώμη μου. Πρέπει να το σκεφτούμε πολύ σοβαρά κάτι τέτοιο και το ακούμε συνέχεια. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας θα κάνουν τα μεγάλα κόμματα να εξαρτώνται κατά απόλυτο τρόπο από μικρά, τα οποία είναι εύκολα εξαγοράσιμα και καθοδήγησιμα από διάφορους που δεν θα έχουν καλές προθέσεις. Επιπλέον ακριβώς επειδή είναι μικρά, η δράση τους είναι ασαφής και νεφελώδης στους πολίτες με αποτέλεσμα να είναι ασαφές το συνολικότερο ποιόν τους.
Ένα άλλο επικίνδυνο σενάριο είναι μια κλίκα επιχειρηματιών (ή και όλοι μαζί), να φτιάξουν το προφίλ αρχικά μερικών ‘φτωχών πλην τίμιων’ Πανεπιστημιακών (που όλοι γνωρίζουμε το ποιόν τους) και να φτιάξουν ένα κόμμα καινούριο που θα είναι αποκλειστικά και κατά απόλυτο τρόπο ελέγξιμο από αυτούς.
Τέλος και κλείνοντας, δεν θέλω να κάνω ούτε έναν πολίτη να κάτσει σπίτι του. Οι καιροί μας απαιτούν δράση και η κίνηση αυτή είναι μια σωστή κίνηση. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά και να κάθεται σπίτι του, αλλά να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Καλά δεν θα σχολιάζω ένα χαζό κοριτσάκι που έβγαλε ένα κανάλι μπας και καπελώσει την κίνηση, που μιλούσε για «επανάσταση» και κάτι τέτοια με ένα ροζ ταγιέρ και κατά τα άλλα πολύ σοβαρό υφάκι. Μόνο για γέλια ήταν.
Αναγνώστης
