Εδώ ήμασταν φίλε μου.
Φάγαμε τα λεφτά των επιδοτήσεων που μας έδωσαν τα κορόιδα (οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι) χωρίς να κάνουμε καμία επένδυση, χωρίς να δημιουργήσουμε δουλειές και θέσεις εργασίας...
Εδώ ήμασταν, βολεμένοι στην πλαστή ευημερία που είχαμε δημιουργήσει με λεφτά τρίτων (εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, γαμοδάνεια, κλπ).
Γιατί να δουλέψουν οι αγρότες τη γη τους, όταν μπορείς να κλείσεις το δρόμο 15 μέρες και να πάρεις επιδότηση για διπλάσια στρέμματα από αυτά που έχεις?
Και φυσικά θα σου το δώσει ο υπουργός. Μήπως είναι δικά του?
Εδώ ήμασταν όταν πουλούσαμε την ψήφο μας για να βολευτούμε στο δημόσιο και να αράξουμε.
Γιατί να μη σε βολέψει ο βουλευτής σε μία θεσούλα? Αυτός θα πληρώνει μισθούς και ασφάλειες για μια ζωή? Λεφτά των φορολογουμένων θα δίνει ή δανεικά.
Σκεφτείτε ότι αν βολευτούν 200 άτομα (που δε χρειάζονται) με μέσο κόστος 2000?/μήνα (μισθός + επιδόματα + κρατήσεις + ασφάλεια), αυτό μας βγάζει ένα κόστος για τους φορολογούμενους 400.00?/μήνα ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ.
Τώρα κάντε την αναγωγή σε 350.000 άτομα που δε χρειάζονται (στενός & ευρύτερος δημόσιος τομέας). Το κόστος είναι αστρονομικό (700.000.000? / μήνα). Δε βαριέσαι όμως, αρκεί που μπήκα εγώ (θα πουν κάποιοι).
Εδώ ήμασταν, στη χώρα της μίζας, της αρπαχτής και της πλήρης ατιμωρησίας (κυρίως των πολιτικών και των κολλητών τους, που βρήκαν ευκαιρία και φάγανε με χρυσές κουτάλες).
Φυσικά το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Σαφώς και φταίνε αυτοί που μας κυβέρνησαν τα τελευταία 35-χρόνια. Όμως από την άλλη δεν εκλέχτηκαν μόνοι τους. Όταν ζητούσαμε ρουσφέτια με αντάλλαγμα την ψήφο μας, δε μας ένοιαζε.
Στο χωριό μου έλεγαν 'Μία ψήφος - Μία θέση". Όποιος δεν υποσχόταν δημόσιο ή ότι άλλο του ζητούσαν, δεν είχε στο ήλιο μοίρα.
Φαντάσου να πας σε κάποιον για ρουσφέτι και να σε πετάξει έξω. Θα τον ψηφήσεις ποτέ. ΟΧΙ. Άσχετα αν αυτός το κάνει για το καλό του τόπου. Αλλά και πάλι, τι αξία έχει το καλό του τόπου μπροστά στο δικό μας?
Ας βολέψει εμάς και ας σκεφτεί μετά το καλό όλων των υπολοίπων. Ένα είναι το σίγουρο. Μας κυβερνούν αυτοί που μας αξίζουν.
Αυτό που ποτέ δε σκεφτήκαμε είναι ότι την ώρα που θα έρθει η λυπητερή, αυτοί θα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια και εμείς θα πληρώσουμε το μάρμαρο.
Δυστυχώς αυτή η ώρα ήρθε.
Προσωπικά για τους μόνους που στενοχωριέμαι είναι οι σημερινοί και οι αυριανοί άνεργοι (βλέπε ιδιωτικός τομέας) και οι χαμηλόμισθοι (βλέπε και πάλι ιδιωτικό τομέα). Είναι πολλή σκληρό να μην έχεις εισόδημα.
Αυτοί που από τα 1800? έπεσαν στα 1200? (αν έπεσαν) ή ο Φωτόπουλος (ΔΕΗ) που καθαρίζει καμιά 150άρα το χρόνο (150.000?), θα ζήσουν κόβοντας κάποιες πολυτέλειες, αλλά σίγουρα ΔΕ ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΟΥΝ.
Εγώ είμαι μηχανικός μισθωτός σε μία ιδωτική ετιαρεία, παίρνω το μισθό μου κάθε μήνα και είμαι ευχαριστημένος. Προσπαθώ κάθε μέρα, δουλεύω πολλή και πιστεύω ότι τιμώ το ψωμί που τρώω.
Δεν κυνήγησα ποτέ θέση στο δημόσιο, δε έχω μιλήσει ποτέ με βουλευτή, δε ξέρω πως είναι τα πολιτικά τους γραφεία, δεν έχω πάρει επιδότηση ούτε για τσίχλες.
Μόνο η δουλειά θα μας πάει μπροστά και οι τιμωρία αυτών που έφαγαν ή κακοδιαχειρίστηκαν τα χρήματα του λαού και τα δανεικά των ξένων (από πρωθυπουργό μέχρι και τον τελευταίο δημόσιο λειτουργό, αλλά και όλα τα λαμόγια από τους ιδιώτες).
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
