tromaktiko: Περι αγανάκτησης και επανάστασης

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Περι αγανάκτησης και επανάστασης



Και με τη βια μπορεί να πεσει ενα τυραννικό καθεστώς, αλλα και τελείως ειρηνιστικά...
Και οι δυο δρομοι ειναι σωστοι. Ο πρωτος ειναι πιο γρηγορος και αγριος, και ο δευτερος μοιαζει πιο ασφαλης και ψυχραιμος. Ποιος ειναι ο καλυτερος? Απο οτι φαινετε δεν υπαρχει συμφωνια, και προσπαθουμε να τους παρουμε και τους δυο δρομους μαζι, και καταληγουμε να πεφτουμε στο διαχωριστικο διαζωμα.

Παρολα αυτα, οσο μας ενωνει το κοινο συμφερων, και ανεχομαστε την διαφορετικοτητα του συνδιαδηλωτη μας, δεν νικιομασται σαν λαος απο κανενα δικτατορα και απο κανενα κλιμακιο μυστικων υπηρεσιων.

Τους καταλαβαινω αυτους που λενε οτι χωρις βια δεν φευγουν, και επεισης καταλαβαινω και αυτους που λενε οτι η βια ειναι ανεδαφικη. Η αληθεια βρισκεται ως συνηθως καπου στη μεση.
Να ειστε σιγουροι οτι προβοκατορες δεν ειναι ουτε οι αναρχικοι, αλλα ουτε και οι εθνικιστες. Τουλαχιστον οχι σαν συνολα. Οι προβοκατορες ειναι φυτεμενοι παντου, και παιζει ο καθενας τον ρολο του. Υπαρχουν προβοκατορες που τους στελνουν σε υπηρεσια μεταμφιεσμενους ως αναρχικους, Προβοκατορες που δουλεουν για την αστυνομια, προβοκατορες που το παιζουν πατριωτες κλπ κλπ.

Μη ψαρωνετε. Ολοι αδερφια ειμαστε. Ας διωξουμε τους κλεφτες απο το σπιτι μας, και σκοτωνομαστε μετα για τους κανονες του σπιτιου.

Αναγνώστης
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!