ότι «και τι έγινε, ούτε ρουθούνι δεν άνοιξε», ότι «και 1 εκατομμύριο να μαζευτεί οι φωνές δε θα φτάσουν μέσα στο κοινοβούλιο.»
Ποιος είπε ότι ο λαός που κατεβαίνει για να διαμαρτυρηθεί στο Σύνταγμα θέλει τη βία; Ποιος πιστεύει ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Το μόνο που ζητάμε είναι να ακουστεί η φωνή μας και να πιστέψουν, ακόμη και αυτοί που το αμφισβητούσαν, ότι σύσσωμος ο λαός επιδιώκει την αλλαγή του πολιτικού συστήματος, την απονομή δικαιοσύνης και την απαλλαγή από τα άνισα βάρη που κάθε δυο-τρεις μήνες προσθέτουν στην πλάτη του απλού πολίτη. Και να το κάνουν πράξη.
Αν θέλαμε τη βία δε θα μας εμπόδιζαν ούτε τα κάγκελα ούτε η αστυνομία. Όμως οι μνήμες είναι νωπές, των Ελλήνων που έχουν χαθεί μέσα από εμφύλιους και αλληλοσπαραγμό και του ελληνικού αίματος που έχει βάψει την τιμημένη σημαία μας. Και γι' αυτό κάνουμε ακόμα υπομονή. Εμείς οι πιο παλιοί τουλάχιστον. Γιατί για τους νέους, που ζουν τη βία από την κούνια τους και στην καθημερινότητά τους, δεν μπορώ ούτε να φανταστώ την ψυχοσύνθεσή τους. Ούτε την υπομονή τους...
Αναγνώστης
