εντός του οποίου συνεδριάζει το Περιφερειακό Συμβούλιο Βορείου Αιγαίου, δεν έχει ξαναγίνει στο νησί τα τελευταία 50 χρόνια! Η «υποδοχή» που επεφύλαξε ο λαός του ακριτικού νησιού στον Κώστα Σκανδαλίδη ήταν κάτι παραπάνω από «θερμή». τσουρουφλιστή! Όσοι πίστεψαν, ότι φέρνοντας τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης στη Χίο, αντί στη Μυτιλήνη όπου είναι η έδρα της Περιφέρειας, συνεδριάζει το Περιφερειακό Συμβούλιο και έχει την πλειοψηφία των αγροτοκτηνοτρόφων στο Β. Αιγαίο, και μάλιστα όσοι σκέφτηκαν να παραπλανήσουν τον λαό, φέροντας τον κ. Σκανδαλίδη, μία ώρα ενωρίτερα από την ανακοινωθείσα ώρα έναρξης της συνεδρίασης, σίγουρα, θα αισθάνονται πάρα πολύ άσχημα. Οι συγκεντρώσεις αγανακτισμένων (χωρίς εισαγωγικά) πολιτών, τα συνθήματα, οι χειρονομίες και λοιπά απαξιωτικά και υβριστικά για την κυβέρνηση, για το πρόσωπο του κ. Σκανδαλίδη αλλά και, γενικότερα, για το πολιτικό σύστημα της χώρας φανερώνουν τουλάχιστον δύο πράγματα:
(α) Οι κατέχοντες κυβερνητικές θέσεις ή έχουν χάσει κάθε ίχνος τσίπας και φιλότιμου, ή εκβιάζονται στο ζενίθ προκειμένου να παραμείνουν στις θέσεις τους και να κάνουν όσα τους υπαγορεύουν. Ειδικά για τον Κώστα Σκανδαλίδη, δεν θα το πίστευα αν δεν άκουγα και δεν έβλεπα όσα συνέβησαν, ότι αντέχει ακόμη και δεν έχει υποβάλλει παραίτηση (έστω με το i-pad του) για λόγους στοιχειώδους ευθιξίας…
(β) ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν έχει ούτε το 20% της λαϊκής στήριξης, όπως του δίνουν οι δημοσκοπήσεις.
Για να μην παρεξηγηθούμε, ο τελευταίος που βλέπει «φως στο τούνελ» σε περίπτωση άμεσης προκήρυξης εκλογών είναι ο υπογράφων. Κι όμως, σαν Έλληνας πολίτης τούτη την ώρα νοιώθω μεγάλη ντροπή, βλέποντας να με κυβερνούν άνθρωποι οι οποίοι φοβούνται να αντικρίσουν τον λαό ο οποίος τους εξέλεξε, που βρίζονται και λοιδορούνται από τον ίδιο λαό με χαρακτηρισμούς που θα δίσταζε να τους πει κανείς ακόμη και στον τελευταίο κοινό απατεώνα και εγκληματία..!
Αναρωτιέμαι, όταν δεν σε εμπιστεύονται ούτε οι μισοί από εκείνους που σε ψήφισαν, πώς μπορείς να πιστεύεις ότι θα επιβάλεις τα τόσο οδυνηρά μέτρα που λες ότι χρειάζονται για να σωθεί η χώρα;
Ομολογώ, ότι αισθάνομαι τούτη την ώρα κα ο ίδιος σαν διχασμένη προσωπικότητα. Από τη μια νοιώθω προσβεβλημένος με τη συμπεριφορά των κυβερνώντων και θέλω να φωνάξω πολλά από εκείνα τα συνθήματα που φωνάζουν οι συμπατριώτες μου, στην πλειοψηφία τους νέοι και μορφωμένοι. Από την άλλη πάλι, βλέπω τα απέναντι παράλια απ’ όπου ήρθαν κυνηγημένοι οι γονείς μας και δεν θέλω να συμβεί το ίδιο σε μας και στα παιδιά μας. Θέλω δηλ. να βγει από τη Χίο κι ένα άλλο μήνυμα, ότι μη βλέπουν που «σκοτωνόμαστε» μεταξύ μας, διότι, αν χρειαστεί, θα γίνουμε πάλι οι Έλληνες ένα. Αλλά πώς; Με ποια ηγεσία; Εκείνη που κρύβεται ακόμη και από τον ίδιο τον Ελληνικό λαό;
http://www.chiosopinion.gr
