να απαλλαγούμε από το σάπιο πολιτικό μόρφωμα που υποθήκευσε και υποθηκεύει το παρόν και το μέλλον μας ή να διατηρήσουμε τα κεκτημένα με δανειακές εισφορές?
Επεξηγώντας το παραπάνω ερώτημα προκειμένου να μην κατηγορηθεί είτε ως προσπάθεια κατάργησης της Δημοκρατίας ως θεσμού, είτε ως προσπάθεια στήριξης των πρόσφατων επιλογών των κυβερνόντων, θα ήθελα να τονίσω ότι η οικονομική απογύμνωση δεν έγινε με την υπογραφή της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου αλλά συντελέστηκε με την εξάρτιση της καθημερινότητας μας από ικανοποίηση του προβαλλόμενου lifestyle, έστω και με υπερβολικό δανεισμό. Φυσικά αυτό εξυπηρετούσε τόσο τις χώρες που παρήγαγαν προϊόντα τα οποία εμείς τα αγοράζαμε με τα δανικά που μας έδιναν οι ίδιοι, όσο και τους κυβερνώντες όπου με αυτό τον τρόπο μεγάλωναν την αποχαύνωση μας μέσω της υλικής ικανοποίησης μας ονομάζοντας το «αύξηση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών». Μετατρέποντας το λαό, χωρίς μεγάλη προσπάθεια, σε ένθερμο οπαδό της τσιφτεντελομπιτάδικης αισθητικής και ισοπεδώνοντας έννοιες όπως θεσμοί, αξίες, τέχνη και κυρίως προσπάθεια, κατάφεραν να μετατρέψουν την πολιτική και ατομική τους κενότητα σε μόνιμη εξουσία συνεπικουρούμενοι από τον άκρατο κομματισμό που τεχνηέντως ονόμασαν συνδικαλισμό.! Φυσικά σε κατ ιδίαν συζητήσεις όλοι τα αναγνωρίζαμε και το κατηγορούσαμε όμως αμέσως μετά πιάναμε κουβέντα για τη Μύκονο, τις μεγάλες πίστες το καινούργιο αμάξι κλπ.
Θα ήταν ανεδαφικό να διαγράψουμε από τις επιθυμίες μας όλες τις ανέσεις και τα προϊόντα της σύγχρονης παραγωγής. Όμως η απόκτηση τους θα έπρεπε να βασίζεται σε περισσότερο ελεγχόμενο δανεισμό και περισσότερη παραγωγική διαδικασία. Αξιοκρατία ίσες ευκαιρίες παιδεία τα ανταλλάξαμε με δανικά σπίτια (35 χρόνια δόσεις), δανικά αμάξια (6 χρόνια δόσεις), προφασιζόμενοι στους εαυτούς μας κυρίως «έτσι είναι το σύστημα».
Πιστεύω ότι έχουμε ευκαιρία μέσα στη δυστυχία μας, να απαιτήσουμε αλλαγή αυτών των μορφωμάτων και όχι μόνο εξορθολογισμό των οικονομικών μέτρων.
Αυτή είναι η απαίτηση όσων συγκεντρωνόμαστε στους δρόμους και στις πλατείες και όχι η κατάλυση της δημοκρατίας ή η παραίτηση της νύν κυβέρνησης. Απαιτούμε αξιοκρατία, ίσες ευκαιρίες, ίδιες δυνατότητες και προοπτική για το παρόν και το μέλλον.
Πιθανόν η κυβέρνηση να επιχειρεί να απαλλαγεί από τα βαρίδια του «συνδικαλισμού» που η ίδια γέννησε αλλά ο τρόπος (μειώσεις, φορολογία και ξεπούλημα των ΔΕΚΟ) είναι πέρα για πέρα λανθασμένος. Εξάλλου κανένας από όσους βρίσκονται μέσα σε αυτό το σύστημα (συμπεριλαμβανομένων και των γνωστών κομματόσκυλων) δεν έχει τη δυνατότητα να προσφέρει το απαιτούμενο απλά γιατί αντιπροσωπεύει το ίδιο το σύστημα και στην καλύτερη περίπτωση θα επιδιώξει την επιβίωση του με τους μοναδικούς όρους και προϋποθέσεις που γνωρίζει.
Ας συγκεντρωνόμαστε στις πλατείες και στους δρόμους για να απαιτήσουμε ένα υγιές πλαίσιο ζωής και ανάπτυξης αρκεί πρώτα να «θυσιάσουμε» το μαύρισμα στην παραλία και το καφέ στη καφετέρια επειδή είτε δεν αντιλαμβανόμαστε τα νέα οικονομικά μετρά, είτε για αν δείξουμε στους υπόλοιπους ότι έχουμε λεφτά και δουλειά.
ΑΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ:
Χιλιάδες άνεργοι Έλληνες αγνοούνται. Όποιος τους εντοπίσει ας τους ειδοποιήσει ότι το μέλλον τους περιμένει στους δρόμους και στις πλατείες για να το διεκδικήσουν.
Αναγνώστης
