Οι συνειδητές κι έντεχνα νομοθετικές παραλήψεις –επί της αρχής- του καταστατικού, στο κοινοτικό νόμισμα του ευρώ, λόγω των διαφορετικών εθνικών, οικονομικών και πολιτιστικών ‘’πεποιθήσεων’’. Οδήγησαν την Ελλάδα, σαν το πιο οικονομικά αδύναμο κρίκο, να αναλάβει καθ’ ολοκληρία την ευθύνη ενός πειραματικού, πιο εξοντωτικού οικονομικού σχεδίου/προγράμματος για τα επόμενα χρόνια.
Δεν θα υπάρξει φυσικά η σωτηρία του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, εάν ακολουθήσουν με αυτές τις τακτικές, της εξόντωσης των αδύναμων οικονομικά λαών. Τούτες οι λάθος προσπάθειες που στην ουσία δεν αφαιρούν το πρόβλημα (ούτε και μπορούν να μελετηθούν καν), αλλά μόνο προσθέτουν επιπλέον εμπόδια προς στην όποια επίλυση της οικονομικής ‘’ασυμμετρίας’’ των ευρωπαϊκών λαών που αποτελούν την ΕΕ απέναντι στον παγκόσμιο οικονομικό ιστό.
Ένα κοινό ευρωπαϊκό υπουργείο θα ήταν η μόνη εφικτή λύση. Μα, η Γερμανία και δύο τρεις άλλες οικονομικά ‘’εύρωστες’’ χώρες, δεν θα έχουν την ίδια ετήσια εισοδηματική εισροή κεφαλαίων στα ταμεία τους… Άλλωστε και η άρνηση της Αγγλίας στην είσοδο του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, απ’ την αρχή φανέρωσε, την λάθος διαδρομή του συνασπισμού της οικονομικής ένωσης των ευρωπαϊκών λαών.
Ας έρθουμε τώρα στο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα.
Η Ελλάδα, όλη την δεκαετία του 1980 ήταν μια χώρα σε ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης που με την κατάρρευση όμως των Ανατολικών Μπλοκ, είδε το προσοδοφόρο έδαφος των φθηνών εργατικών (των πρώην κομμουνιστικών χωρών), μεροκάματων συν και των μεγάλων φορολογικών ελαφρύνσεων. Έτσι, πολλές βιοτεχνίες και βιομηχανίες άρχισαν τότε να μεταφέρουν τις μονάδες τους εκτός των ελληνικών συνόρων. Υπήρξε λοιπόν, η δεκαετία του 1990, η δεκαετία που μετανάστευσαν οι επιχειρήσεις προς τα Βαλκάνια και αλλού. Και στην Ελλάδα επί της κυβερνήσεως της ΝΔ να έρχονται λάθρα, τα φθηνά εργατικά χέρια των αλλοδαπών. Ξαφνικά γίναμε η χώρα/πύλη του ευρωπαϊκού Παραδείσου για κάθε κατατρεγμένο. Η Ευρώπη δεν τους ήθελε και μας εξανάγκασε να τους κρατήσουμε εντός των συνόρων μας ώστε να υποστούμε μια άλλη μεγάλη οικονομική αφαίμαξη. Την δεκαετία του 2000 λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και την είσοδο στο κοινό νόμισμα της Ευρώπης, έδωσε σε πολλούς κυβερνώντες την ευκαιρία του εύκολου πλουτισμού. Τούτα ήταν/είναι τα βασικά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζαμε έως τα τέλη του 2009 που αναλαμβάνει την κυβέρνηση της χώρας το ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο κ. Παπανδρέου ήταν φυσικά γνώστης των οικονομικών προβλημάτων (κι ας έταζε λαγούς με πετραχήλια για να πάρει την εξουσία), εκείνων που ταλάνιζαν τη χώρα. Αυτό άλλωστε απέδειξε η μαρτυρία του Στρος Καν, απ’ την βοήθεια που ζήτησε στο νδτ, πριν ακόμη γίνουν οι εκλογές που τον έκαναν πρωθυπουργό. Αλλά και του Διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος κ. Προβόπουλου , ο οποίος είχε αποκαλύψει ότι ο τότε Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και νυν Πρωθυπουργός, κ. Παπανδρέου, είχε ενημερωθεί από τον ίδιο πριν τις εκλογές του 2009, ότι το έλλειμμα του ΑΕΠ είναι πολύ μεγαλύτερο από το ‘’επίσημο’’…
Και ανέβηκε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ με ψέματα και υποσχέσεις που επί δύο χρόνια τώρα στάθηκε πολύ κατώτερο των περιστάσεων για να εφαρμόσει έστω και τις μικρότερες από των υποσχέσεων που είχε δώσει! Επί δύο χρόνια καμία θετική αλλαγή δεν έγινε που να μπορεί ο ελληνικός λαός να συγχωρέσει την πολιτική απραγία των ανίκανων κυβερνώντων.
Το μόνο που βιώνουμε σήμερα είναι ο εξευτελισμός, οι διεθνές απειλές, η διεθνή επαιτεία και η συνέχιση πλέον της χώρας σαν προτεκτοράτο των τροϊκανών… "
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
