Κάθε βράδυ στις οχτώ μας χορηγούν την “εθνική δόση της κατάθλιψης”. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει.
Αναρωτιέμαι, αν είναι αδύνατο να ξεχρεώσουμε το χρέος των 380-400 δισεκατομμυρίων που λένε ότι οφείλουμε, πώς είναι δυνατόν να μας.. ξαναδανείζουν επί πλέον 60-70 ή και 100 άλλα δις; Από πού θα προκύψει η δυνατότητα αποπληρωμής του μεγαλύτερου χρέους;
Αρχίζει να γίνεται στο μυαλό μου όλο και πιο ξεκάθαρο ότι μας δανείζουν για να εισπράξουν οι ίδιοι τα τοκοχρεολύσια από την μία και από την άλλη να μας αρπάξουν τον εθνικό μας πλούτο αντί πινακίου φακής.
ΟΤΕ (ήδη τον έχουμε χαιρετήσει), ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, λιμάνια, αεροδρόμια, ΕΥΔΑΠ, εθνικές οδοί (Εγνατία)..
Όλοι μας θα γίνουμε φτηνό εργατικό δυναμικό των αφεντικών της Ευρώπης, όσοι από μας δηλαδή θα μπορούν να βρουν δουλειά με τους όρους που τα αφεντικά μας θα ορίζουν.
Φυσικά όλα τα παραπάνω (και πολύ περισσότερα που δεν τα γνωρίζουμε ή δεν μας πάει ο νους) είναι το ορεκτικό. Το κυρίως πιάτο θα σερβιριστεί με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που κρύβουμε στο σεντούκι μας.
Οικονομολόγος δεν είμαι. Δηλώνω απλός πολίτης. Κοιτάζω όμως με περιέργεια άλλα κράτη με αντίστοιχα ή μεγαλύτερα χρέη των δικών μας, αλλά οι πολίτες τους ευημερούν.
Υποπτεύομαι λοιπόν ότι για αυτό που μας προπονούν είναι ότι χανόμαστε, άρα πρέπει να ξεπουλήσουμε μήπως και ορθοποδήσουμε.
Αλλά και θα ξεπουλήσουμε και δεν θα ορθοποδήσουμε!
Μέχρι εδώ, άλλοι το υποψιάζονται, άλλοι το λένε, άλλοι το διαδηλώνουν. Είναι η φωνή των αγανακτισμένων.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; “Γιαυτό σας ψηφίσαμε να βρείτε λύσεις” ο αντίλαλος.
Επαναλαμβάνω ότι οι οικονομικές μου γνώσεις φθάνουν μέχρι την διαχείριση του οικογενειακού μου προγραμματισμού. Απλές σκέψεις καταγράφω.
Αν θέλουμε λοιπόν να έχουμε κάποια ελπίδα προοπτικής, πρέπει κάτι να παράγουμε. Το κλειδί της λύσης λοιπόν στην γεωργία, αλιεία, κτηνοτροφία, μεταποίηση, στην (όποια έμεινε) βιομηχανία και στην καινοτομία.
Τα Υπουργεία που έπρεπε, από ένα και πλέον χρόνο τώρα, να είναι στην πρώτη γραμμή για να υπάρξουν προσδοκίες να ξεπεράσουμε την δύσκολη αυτή συγκυρία, είναι τα Υπουργεία Γεωργίας, Εμπορίου-Βιομηχανίας και Παιδείας.
Ταυτόχρονα, οργάνωση της δημόσιας διοίκησης και να ακολουθεί το εισπρακτικό μέρος του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας.
Είναι εύκολο, και στην αρχή αποδοτικό, να κόβονται μεροκάματα, μισθοί, συντάξεις, επιδόματα, αλλά και αυτά τα έσοδα κάποτε εξαντλούνται και όλη η πρακτική φαίνεται απολύτως αναποτελεσματική. Τακτική ατελέσφορη, επώδυνη και αδιέξοδη που το μόνο αποτέλεσμα έχει την εξαθλίωση του Λαού.
Παραγωγή-καινοτομία- εμπόριο και βιομηχανία είναι η προοπτική μας.
Όσο.. σάλιο μας έχει απομείνει να το διαθέσουμε σε αυτές τις προτεραιότητες.
Έφθασε λοιπόν η ώρα του διαλόγου με θετικές προσεγγίσεις. Γιατί, καλή(;) η μούντζα των αγανακτισμένων, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να φθάσουμε και στο “δια ταύτα”.
Υ.Γ. Κύριε Πάγκαλε, αν σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση για τους Έλληνες πολίτες, στόχευες με την αθυροστομία του λόγου σου, τις άθλιες ειρωνείες ευρωπαϊκών φυλλάδων και γραφικών εταίρων μας, που μας αγανακτούν και ισοπεδώνουν την αξιοπρέπειά μας, τότε ίσως φαινόσουν κατ’ ελάχιστον χρήσιμος.
