Σ' αυτο που θ' αναφερθω εχει να κανει με το περιβαλλον στο οποιο ζουμε εδω στο πανεπιστημιο ιωαννινων. Να αναφερθω πρωτα στα σκυλια; που οσο παει αυξανονται; που κυκλοφορουν αταραχα και δαγκωνουν οποιον βρουνε μπροστα τους; που υπαρχουν πολλα παιδια που τα φοβουνται αλλα κανεις δεν κανει κατι γι' αυτο; δεν λεω προς θεου, να γινει κατι κακο εις βαρος τους, αυτο που λεω ειναι οτι μπορει να δημιουργηθει ενα καταλυμα για τα σκυλια και να εχουν την απαιτουμενη βοηθεια απο αυτους που θελουν και ενδιαφερονται γι' αυτα. Με το να τ' αφηνουμε ετσι ελευθερα, εξαγριωμενα οποτε θυμηθουν να επιτιθενται σε φοιτητες δεν νομιζω οτι βοηθαει καποιον. Αλλα το τραγικοτερο ειναι το αλλο. Τα χορτα εχουν μεγαλωσει τοσο πολυ, ειμαστε λες και ζουμε σε ζουγκλα. Γι' αυτο ειναι κ αναμενομενο να εχουμε και αλλους επισκεπτες: τα φιδια. Περιμεναν λεει χρηματοδοτηση για να κουρεψουν τα χορτα. Τα φιδια ειναι πολλα, δε φευγουν πρεπει να τα συνηθισετε. Μα καλα, δεν μπορω να καταλαβω πως περιμενουμε να παει η χωρα αυτη μπροστα. Οταν δεν ενδιαφερομαστε για τον συνανθρωπο. Απο αυτα τ απλα πραγματα που αναφερω να καταλαβετε πως τα πιο δυσκολα και σημαντικοτερα δε θα λυθουν ποτε. Ας λαβει δραση καποιος αξιολογος ανθρωπος. Δηλαδη ελεος.
Αναγνώστης
