Ειδικά όσοι είναι λίγο μεγαλύτεροι από 30 χρονών σε ηλικία, θυμόμαστε σαν χθες να μεταδίδονται στο πανελλήνιο οι πρώτες ηχογραφημένες συνομιλίες μεταξύ διαφόρων μεγαλοπαραγόντων, διαιτητών και λοιπών ‘λαμόγιων’, οπότε και γνωρίσαμε όρους όπως «παράγκα», «κοκκαλιάρης» κλπ κλπ… Προς τι λοιπόν τόσος ντόρος για την … ανακάλυψη της Αμερικής? Ίσως γιατί είναι η πρώτη φορά που οι αποκαλύψεις δεν περιορίζονται σε δημοσιογραφικές κασέτες (ψηφιακές αποδείξεις ή μη) αλλά επεκτάθηκαν και στην εισαγγελική έρευνα, με αποτέλεσμα τις δυνατές εικόνες της Ευελπίδων, όπου παράγοντες μέχρι πρότινος «πανίσχυροι» οδηγούνται στον ανάκριτη συνοδεία αστυνομικών με το σακάκι στη γροθιά τους, σε μια προσπάθεια να αποκρύψουν από τους φωτογράφους τις χειροπέδες. Σαν εικόνα σίγουρα δυνατή, και δημιουργεί θετικές εντυπώσεις στον μέσο ποδοσφαιρόφιλο που επιθυμεί επιτέλους από την Πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της και να καθαρίσει το ποδόσφαιρο, το μεγαλύτερο λαικό μέσο ψυχαγωγίας του πλανήτη, από τον υπόκοσμο.
Ωστόσο, ας μην βιαστούμε να πανηγυρίζουμε για τις πρώτες συλλήψεις. Σαν γεγονός είναι σαφώς ενθαρρυντικό, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι την παράγκα Νο1 και τις πρώτες αποκαλύψεις που είχαν γίνει. Ας μην ξεχνάμε τη χώρα στην οποία ζούμε. Και τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι, όπως ακριβώς για την εν γένει κατάσταση στη χώρα ευθύνονται ΚΑΙ οι πολίτες με τις επιλογές τους, έτσι και για την κατάσταση στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου ευθύνονται ΚΑΙ όσοι εμπλέκονται ή έχουν λόγο σ’ αυτό. Γιατί τόσα χρόνια, που το καθεστώς ατιμωρησίας εν μέσω ανομίας είχε γίνει θεσμός και οι εν λόγω «κύριοι» που φέρονται τώρα ως κατηγορούμενοι δρούσαν ανενόχλητοι και με μια αίσθηση υπεροχής έναντι του νόμου, εμείς (οπαδοί+δημοσιογράφοι) το μόνο που κάναμε είναι να σφυρίζουμε κλέφτικα. Όπως ακριβώς έσκασε η φούσκα του στίβου, όπου μετά την αθρόα ελληνοποίηση άσχετων με τη χώρα πρωταθλητών στο κυνήγι των μεταλλίων και της (αμφισβητούμενης κατ’ εμέ, αλλά σίγουρα καλής για λαική κατανάλωση) εθνικής υπερηφάνειας, τώρα υπάρχει το χάος, αφού το «σύστημα νικητών» δεν στηρίχτηκε στην υποδομή αλλά σε σαθρά θεμέλια, έτσι και στο ποδόσφαιρο γιγαντώθηκε η νοοτροπία της νίκης με κάθε τρόπο και κάθε κόστος. Η νοοτροπία που εύγλωττα αποτυπώθηκε κατά την εποχή της παράγκας στην ιστορική (πλέον) φράση «Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε (sic) και όλοι οι άλλοι να πάνε να γ*%&*ούν»…».Αυτή η Ελλάδα όμως έχει πλέον χρεοκοπήσει. Ζώντας σε μια εποχή όπου κυριαρχεί η ανασφάλεια, θεωρώ ότι ο πολίτης είναι αρκετά ώριμος πλέον ώστε τώρα που έρχεται η ώρα της κρίσης να μην βάλει την ομάδα του πάνω από όλα, αλλά κυρίως να σταθμίσει τη δική του αξιοπρέπεια, και να απαιτήσει όλοι όσοι εμπλέκονται να τιμωρηθούν παραδειγματικά και να σταματήσουν τις γνωστές αστείες δικαιολογίες που νομίζουν ότι τις απευθύνουν σε αγράμματα κοπάδια ανθρώπων. Γι’ αυτό μιλάω για κίτρινη κάρτα (ακόμα), γιατί περιμένω την ώρα που θα βγει και η κόκκινη κάρτα που θα αποβάλλει από το σύστημα του ελληνικού ποδοσφαίρου όλους όσους ασχολήθηκαν με την υπόθεση αυτή, είτε είναι παράγοντες είτε προπονητές είτε παίκτες.
Και μέσα σε όλα αυτά, έρχεται η επίσημη Σούπερλίγκα και ανακοινώνει ότι τώρα (αύριο συγκεκριμένα), 2 και κάτι μήνες μετά την ολοκλήρωση του –εικονικού- πρωταθλήματος, θα επικυρώσει τη βαθμολογία! Τώρα που ο κόσμος καίγεται και οι αποκαλύψεις πέφτουν η μία μετά την άλλη, τώρα που φαίνεται ότι ομάδες που τερμάτισαν ψηλά στη βαθμολογία κέρδισαν στόχους στηριζόμενες σε στημένα ματς και άλλες σώθηκαν επίσης στηριζόμενες σε στημένα ματς, τώρα που εδραιώθηκαν στη συνείδηση των φιλάθλων οι ομάδες που «έκλεψαν» τη θέση από κάποιες άλλες που το δικαιούνταν περισσότερο, τώρα που ακούγονται και από επίσημα χείλη όλα όσα οι φίλαθλοι λέγαμε μεταξύ μας όλο το χειμώνα, τώρα οι κύριοι καίγονται να στηρίξουν όσο δεν πάει το βρώμικο σύστημα και τα συνεταιράκια τους. Γι’ αυτό και σαν όαση μου ακούστηκε ότι ο ΠΑΟ, η ΑΕΚ, ο ΑΡΗΣ, η ΑΕΛ και μερικές ακόμα ομάδες άμεσα θιγμένες από τις ως άνω αποκαλύψεις σκέφτονται να καταθέσουν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων σε βάρος της ως άνω προσπάθειας επικύρωσης της βαθμολογίας. Και να σας πω κάτι? Ουδόλως με απασχολεί το αν εμείς ή κάποιοι άλλοι κερδίσουμε κάτι σε βάρος άλλων ομάδων. Όμως πρέπει κάποτε να εφαρμοστεί ο νόμος σε αυτή τη χώρα. ΑΜΕΣΑ. Στην Ιταλία έριξαν κατηγορία την πανίσχυρη τότε Γιουβέντους (και της αφαίρεσαν και 2 πρωταθλήματα) μέσα σε 10 μέρες από την ώρα που ξέσπασε το σκάνδαλo calciopolis. Το ίδιο είχαν κάνει παλιότερα και με τη Μίλαν. Το ίδιο είχαν κάνει και οι Γάλλοι με την (πρωταθλήτρια Ευρώπης τότε και επίσης πανίσχυρη) Μαρσέιγ του Μπερνάρ Ταπί (ανθρώπου με τεράστια οικονομική και πολιτική ισχύ στη Γαλλία των 90’ς). Αν δεν μπορέσουμε να το κάνουμε εμείς, τότε καληνύχτα μας. Απλά οι άνθρωποι αυτοί θα αλλάξουν προσωπείο και θα συνεχίζουν να προσβάλουν τη νοημοσύνη μας και την αξιοπρέπειά μας.
Αλλιώς –και εάν δεν υπάρξουν τιμωρίες- να μην ξεκινήσει ποτέ το νέο πρωτάθλημα… Ούτως ή άλλως, ένα πρωτάθλημα σαν το φετινό, με ομάδες δορυφόρους, με προκαθορισμένες θέσεις, με συνεχείς σφαγές και καθορισμούς πρώτα διαιτητών και εν συνεχεία αποτελεσμάτων, αποτελεί μια εικονική πραγματικότητα, στην οποία δεν έχουμε λόγο ύπαρξης.
http://sundaysportstories.blogspot.com
