Είχα μια μικρή ελπίδα πως κάτι θα γίνει και δε θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Δεν διαψεύστηκα πιστεύω. Στην πλατεία βλέπω αναβιώνει η Αθηναϊκή Δημοκρατία των κλασικών χρόνων. Σύναξη διαφορετικών ανθρώπων, πηγαδάκια, ανταλλαγή απόψεων με διαφωνίες μερικές φορές πάντα με σεβασμό στην αντίθετη γνώμη. Αυτό είναι υγεία και για πολύ κόσμο είναι πρωτόγνωρο. Άμεση Δημοκρατία, συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, κατάθεση προτάσεων, γεύση ελευθερίας.
Καλά όλα αυτά. Πρέπει όμως να θυμίσω ότι είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση. Η πατρίδα μας δέχεται εισβολή για άλλη μια φορά. Δεχόμαστε όμως και “εξ οικείων τα βέλη”. Στη Βουλή έχουν θρονιαστεί τα φαντάσματα της δοσύλογης κυβέρνησης Τσολάκογλου. Πρέπει λοιπόν να οργανωθούμε. Τι θέλω να πω με αυτό; Να πολιτικοποιήσουμε το κίνημά μας. Να πάψουμε να είμαστε οι αγανακτισμένοι μόνο. Να δείξουμε ότι έχουμε πολιτική υπόσταση και είμαστε έτοιμοι να αντικαταστήσουμε το σαθρό οικοδόμημα που θα καταρρεύσει σε λίγο. Οι κυβερνώντες διαθέτουν εμπειρία, χρήμα και δίκτυο να μας πολεμήσουν. Μέχρι στιγμής έχουν δώσει εντολή στα ΜΑΤ να μην αντιδράσουν όποια πρόκληση και αν δεχτούν περιμένοντας να ξεθυμάνουμε μόνοι μας. Είμαστε ακίνδυνοι για αυτούς. Αν διαπιστώσουν ότι κινδυνεύουν θα αλλάξουν πλεύση και δε θα αργήσει αυτό. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι.
Η πρότασή μου λοιπόν που χρίζει άμεσης υλοποίησης είναι να επιλέξουμε κάποια πρόσωπα κοινής αποδοχής, αύθαρτα με πνευματική υπεροχή, μορφωμένα και ηθικού αναστήματος να μας εκπροσωπήσουν σε καποιες κινήσεις που θα πρέπει να κάνουμε. Να μορφώσουμε ψήφισμα εγκεκριμένο κατά πλειψηφία από τη λαϊκή συνέλευση και υπό μορφή τελεσίγραφου να επιδοθεί πρώτον: Σε αυτό το συνοθύλευμα που έχει μαζευτεί στη Βουλή και δεύτερον: Στους εκπροσώπους της Τρόϊκας που βρίσκονται στη χώρα μας. Το τελεσίγραφο να ενημερώνει και τους δύο να μην προχωρήσουν σε καμία συμφωνία γιατί δεν πρόκειται να εφαρμοστούν από το λαό όταν αναλάβει τις τύχες του. Για να μας πάρουν στα σοβαρά λοιπόν πρέπει να αλλάξουμε την εικόνα μας. Η αλήθεια είναι ότι μοιάζουμε με κάτι από φεστιβάλ νεολαίας, φοιτητικές εκλογές και γιατροί χωρίς σύνορα, όντας λογικό αυτό αν αναλογιστεί κανείς ότι το κίνημά μας έχει ιστορία λίγων ημερών. Δεν έχουμε όμως την πολυτέλεια του χρόνου. Πρέπει να βιαστούμε. Ας βάλουμε κατά μέρος τις όποιες διαφωνίες μας για το κοινό καλό. Μετά έχουμε όλο το χρόνο στη διάθεσή μας να φαγωθούμε. Αυτό δεν κάνουμε όλα τα χρόνια; Τώρα θα αλλάξουμε;
Πρέπει λοιπόν να δράσουμε. Να μπλοκάρουμε τη λειτουργία του συστήματος στερώντας το από τα έσοδα που το κρατούν στην εξουσία. Ν ασταματήσουμε λοιπόν μαζικά να πληρώνουμε φόρους εισοδήματος, ΦΠΑ, λογαριασμούς, κάρτες, δάνεια κλπ. Εδώ λοιπόν χρειαζόμαστε ανθρώπους με γνώση και εμπειρία να μας κατευθύνουν ( νομικοί, οικονολόγοι, τραπεζικοί και άλλοι) που να προέρχονται από τις τάξεις μας. Να μας υποδείξουν πως να παραλύσουμε το σύστημα στερώντας του το οξυγόνο που είναι το χρήμα. Τονίζω και πάλι ότι δεν θα ανεχτούμε καπέλωμα από κανένα κόμμα της σημερινής Βουλής ή που να έχει παρελάσει από την πολιτική σκηνή τα τελευταία 35 χρόνια.
Ξαναγυρίζω λοιπόν στην πρότασή μου ότι πρέπει να πολιτικοποιηθούμε. Καλώς ερχόντων των πραγμάτων, με την επαναστατική μας δράση αποτρέπουμε την υπογραφή του μνημονίου και πέφτει η κυβέρνηση, διαλύεται η Βουλή, πάμε για εκλογές. Να γίνουμε Βέλγιο χωρίς κυβέρνηση για 6 μήνες είναι αδύνατο. Μπορεί να μου απαντήσει κάποιος για την επόμενη μέρα; Με καμία δύναμη δε θέλω να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στους κλέφτες να ξαναμπούν αναγεννημένοι στη Βουλή. Ζητάμε ευνομία – δικαιοσύνη. Ποιός θα την εφαρμόσει; Πως θα πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας; Θα ξαναβάλουμε τους λύκους στο μαντρί; Ποιος θα το κάνει αυτό για εμάς; Θα συνεχίζουμε επ' αόριστον να κάνουμε συνελεύσεις στην πλατεία; Δεν είμαστε ένα χωριό. Το κίνημά μας εκπροσωπεί ένα ολόκληρο λαό. Μην τον απογοητεύσουμε. Από αυτήν εδώ την πλατεία ζήτησε ο Καλλέργης το 1843 Σύνταγμα. Πήρε μόνο αυτό. Δεν άλλαξε το πολίτευμα. Για αυτό και η μοναρχία προς στιγμή ένιωσε στριμωγμένη, ξέφυγε και σταδιακά ξανάκανε τα δικά της. Εφάρμοσε το “ στρίβειν δια του αρραβώνος”. Μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Να μην δικαιώσουμε τη γνωστή ρήση “ Η ιστορία επαναλαμβάνεται”. Να λειτουργήσει μόνο σαν δάσκαλός μας.
Αναγνώστης
