Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με την ανάλυσή σου για τις τελευταίες 3 δεκαετίες και την τωρινή κατάσταση. Αυτό για το οποίο όμως δεν έχω πεισθεί ακόμα είναι το εξής:
Αν δεν χρεοκοπήσουμε επίσημα τώρα (που δεν μας αφήνουν δηλαδή λόγω των μεγάλων κλυδωνισμών που θα επιφέρει η χρεοκοπία αυτή στην παγκόσμια οικονομία) ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα χρεοκοπήσουμε σε 3-4 χρόνια και μάλιστα με πουλημένα σε ξένα fund το ρεύμα, το νερό, τα λιμάνια, τους δρόμους, τα αεροδρόμια, τα τρένα, τις επικοινωνίες, τον ορυκτό πλούτο και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο έβαλαν στο μάτι;
Προσοχή! Το να μην τα ξεπουλήσουμε δεν σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν με τις προϋποθέσεις που λειτουργούσαν μέχρι τώρα (κομματικές διοικήσεις, κουμάντο τα κομματικά συνδικάτα, καμία σύνδεση μισθού με παραγωγικότητα, ανεξέλεγκτες δαπάνες, bonus και διάφορα άλλα προνόμια).
Υπάρχουν πολλά που μπορούν και πρέπει να γίνουν. Βασική προϋπόθεση είναι η απεξάρτηση όλων των δημόσιων αγαθών απ’ το ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ κράτος και πολλές δεσμεύσεις απ’ τις διοικήσεις τους (επιφυλάσσομαι για αναλυτικές εξηγήσεις σε άλλο άρθρο).
Πως μπορεί να γίνει αυτό; Με κατάργηση του σταυρού προτίμησης, μείωση των εδρών στη βουλή, όλη η επικράτεια σε μονοεδρικές, θεσμική κατοχύρωση του ΑΣΕΠ, κατάργηση πολυνομίας και ταυτόχρονα όρο στο σύνταγμα για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Ακούγεται λίγο σκληρό, το ξέρω. Αν δεν το δοκιμάσουμε όμως δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουμε νοοτροπία, το οποίο ουσιαστικά είναι και το ζητούμενο.
Τώρα τι γίνεται όμως, άμεσα!
Η έξοδος απ' την οικονομική κρίση (έχουμε κι άλλες κρίσεις όμως ως κοινωνία, χειρότερες) προϋποθέτει (εγώ έχω πεισθεί γι αυτό) θεσμική παρέμβαση της ΕΚΤ.
Όλες οι προσπάθειες πρέπει να αποβλέπουν εκεί.
Κάποιες τράπεζες θα χάσουν, δε γίνεται αλλιώς. Και μιλάω μόνο για την απαραίτητη προϋπόθεση. Δεν σημαίνει ότι αρκεί αυτό. Αν δε γίνει όμως δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα να λυθεί το πρόβλημα.
Και κάτι τελευταίο. Δεν πρέπει να έχουμε απαίτηση απ’ τον απολυμένο, τον άνεργο κι αυτόν που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις στοιχειώδης ανάγκες να μην είναι αγανακτισμένος. Εννοείται ότι πρέπει να αντιδρά κι ας μην έχει καμία πολιτική πρόταση ο ίδιος. Ας φροντίσουν όσοι γνωρίζουν κάποια πράγματα περισσότερο να διατυπώνουν προτάσεις είτε μέσα στα κόμματα είτε έξω απ’ αυτά προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
