Η κυβέρνηση έχει χάσει το διαπραγματευτικό της χαρακτήρα με τους δανειστές μας και οδηγείται σε λύσεις πανικού, που μόνον χειροτερεύουν τη θέση μας και αυξάνουν το χρέος μας.
Το ΄΄κίνημα των αγανακτισμένων πολιτών ΄΄ διαδηλώνει και απαιτεί την προάσπιση των συμφερόντων της πατρίδας μας και την παραδειγματική τιμωρία, όσων έχουν εμπλακεί από το πολιτικό προσωπικό της χώρας σε σκάνδαλα και ΄΄πονηρές΄΄ δοσοληψίες.
Η κρίση από οικονομική και πολιτική, έχει πάρει προεκτάσεις ηθικής και ο ελληνικός λαός αναζητεί εναγωνίως τον πατριώτη-πρωθυπουργό, που θα πάρει πρωτοβουλίες και θα οδηγήσει τη χώρα σε μονοπάτια στέρεα και αναπτυξιακά.
Διάβασα προσεκτικά πολλές αναλύσεις από κορυφαίους οικονομολόγους που βιώνουν καθημερινά τη κρίση και προσπάθησα να ερμηνεύσω δηλώσεις αρχηγών κρατών – μελών της Ε.Ε, για να καταλήξω σε ορισμένες λύσεις για την πατρίδα μου.
Η αντιμετώπιση του προβλήματος χρέους της Ελλάδας απαιτεί τολμηρές πρωτοβουλίες και ταχύτατες διαπραγματεύσεις. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο και ταυτόχρονα αποτελεί αντικίνητρο για επενδύσεις.
Ο λόγος χρέους/ΑΕΠ συνεχώς βαρύνεται και η έννοια της ανάπτυξης αποτελεί στόχο μακρινό. Άρα παρακολουθούμε μαρτυρικά την ανεργία να ξεπερνά το 17%, τους μισθούς και τις συντάξεις να μειώνονται συνεχώς και τους έλληνες πολίτες να δυστυχούν! Αυτό μας αξίζει; Αυτά οραματίστηκε το πολιτικό προσωπικό που μας κυβέρνησε μέχρι σήμερα; Ποιες είναι οι προοπτικές για το μέλλον μας; Μήπως πρέπει να αναδιαρθρώσουμε το χρέος μας, για να ελπίζουμε ότι ίσως ζήσουμε καλύτερα τα επόμενα χρόνια;
Ερωτήσεις με πολλές προεκτάσεις και με μια κυβέρνηση χωρίς πυξίδα και σκοπό. Αν δεν έχεις σκοπό για τη χώρα, πως θα στοχεύσεις στις λύσεις;
Τα δεδομένα και οι εκτιμήσεις για τους πατριώτες Έλληνες οδηγούν στην αναδιάρθρωση. Τα ομόλογα είναι επενδυτικά προϊόντα που πολλές φορές οδηγούν και σε ζημίες. Άλλωστε μέχρι σήμερα έχουν κερδίσει, επί 30 χρόνια ξένοι οίκοι και οι τράπεζες που κατείχαν στο χαρτοφυλάκιό τους ελληνικά ομόλογα.
Αυτό που γίνεται σήμερα με τη μετατροπή των ομολόγων σε δάνεια, οδηγεί τη χώρα σε συμβάσεις που θα απαιτήσουν δημόσια γή και εθνική κυριαρχία.
Δεν θα έχουμε πλέον κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης και θα κληθούμε να παραχωρήσουμε, όλα όσα οι πολιτικοί μας θα έχουν υπογράψει. Είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή, για τα ελληνικά ομόλογα που λήγουν το 2012-2014 και προσεγγίζουν τα 250 δις ευρώ, να μη μετατραπούν σε δάνεια, αλλά να υποστούν ένα ΄΄κούρεμα΄΄ του 70%, για να μπορέσει η χώρα μας να ορθοποδήσει, να έρθουν επενδυτές να κάνουν δουλειές και οι έλληνες να αρχίσουν να ζουν ως ευρωπαίοι πολίτες.
Δυστυχώς η σημερινή κυβέρνηση αδυνατεί να εκμεταλλευτεί το γεωστρατηγικό ρόλο της χώρας μας και παραχωρεί τις βάσεις μας, χωρίς ανταλλάγματα! Δεν πιάνω καν την Α.Ο.Ζ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), που είναι έννοια άγνωστη για τους κυβερνώντες και που θα μπορούσε να μας επιφέρει αρκετά δις ευρώ.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αποκλείουν την αναδιάρθρωση του χρέους μας, γιατί θέλουν να προστατεύσουν τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών τους, που κατέχουν ελληνικά ομόλογα.
Η σκέψη-πρότασή μου έχει ισχύ, αφού ισοσκελισθεί άμεσα το έλλειμμα στη χώρα και πάει ο πρωθυπουργός της χώρας να απαιτήσει αναδιάρθρωση και επιμήκυνση για την αποπληρωμή του χρέους, με ισχύ και δυναμισμό.
Δεν είναι εύκολη λύση! Δίνει όμως ώθηση και τόνωση στην αγορά να λειτουργήσει. Κυρίως δεν μας υποδουλώνει για να χρωστάμε δάνεια, να απολέσουμε εθνική κυριαρχία και να ζούμε ως επαίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.!
Τουλάχιστον θα περάσουμε 1-2 χρόνια δύσκολα, αλλά αμέσως μετά θα αρχίσουμε να βιώνουμε την ανάπτυξη, τη παραγωγή, τη δημιουργία. Θα είμαστε όμως οι ιδιοκτήτες της πατρίδας μας! Δεν θα έχουμε δουλειά και θα ζούμε με αξιοπρέπεια. Δεν θα έχουμε άλλες απώλειες γνώσης και κεφαλαίων στο εξωτερικό.
Έχουμε τον πατριώτη πρωθυπουργό να μας βγάλει από το τέλμα και να μας επιτρέψει να ζήσουμε ελεύθεροι χωρίς δεσμεύσεις;
Ας τον αναζητήσουμε, θα τον βρούμε!
Όλοι οι αγανακτισμένοι πολίτες ας βάλουμε σκοπό να σώσουμε την πατρίδα και οι στόχοι για να το κάνουμε είναι μπροστά μας. Απαιτείται τόλμη, θυσίες και ρήξη με το παρελθόν.
