Μια προσπάθεια να παρουσιαστούν γεγονότα και καταστάσεις τελείως παραμορφωμένα. Συνάμα, με ένα συνεχή και προμελετημένο τρόπο προσπαθούν και δυστυχώς έχουν καταφέρει να στρέψουν τη μια κοινωνική ομάδα έναντι της άλλης.
Μας έχουν φτάσει στο σημείο να θεωρούμε ότι για όλα φταίει ο δημόσιος υπάλληλος ακόμη και για την εγκληματική αυθαιρεσία των εργοδοτών στον ιδιωτικό τομέα που με εκβιασμούς εκμεταλλεύονται την ανάγκη και την αγωνία των ανθρώπων διατηρώντας τους μισθούς πείνας. Άλλοτε πάλι ο υπαίτιος είναι ο οδηγός φορτηγού, ο ταξιτζής, ο έμπορος της γειτονιάς και ο ανασφάλιστος εργάτης.
Δυστυχώς είναι αλήθεια ότι πολλοί παρασυρθήκαμε και εκστομίσαμε κατηγορίες έναντι όλων αυτών, φτάνοντας στο σημείο να χαιρόμαστε όταν η κυβέρνηση πετσόκοβε το μηνιαίο εισόδημα τους και τα διακαιώματα τους. Παραβλέψαμε όμως το γεγονός σε μια κοινωνία δεν ζει ο ένας αποκομμένος από τον άλλο και όλοι βρίσκονται σε διαρκή οικονομική σχέση.
Σήμερα που η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και τίθεται υπό αμφισβήτηση η ίδια μας η ικανότητα για επιβίωση, είναι ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη να ενωθούμε. Να δείξουμε σε όλα αυτά τα κέντρα που εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία και προσπαθούσαν τόσο καιρό να μας χωρίσουν, τη δύναμή μας που είναι η συλλογικότητα. Φοβούνται την οργή και την αγανάκτησή μας για αυτό και προσπαθούν ακόμη και αυτές τις στιγμές να μας χαρακτηρίσουν γραφικούς και αργόσχολους. Δεν πρέπει να κάνουμε πίσω αλλά να δηλώσουμε με όποιο τρόπο και όπως μπορεί ο καθένας ότι είμαστε εδώ και αντιστεκόμαστε. Όταν όλοι, μικροί και μεγάλοι, εργάτες και μορφωμένοι, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, έμποροι και βιοτέχνες δείξουμε ότι αντιδρούμε και δεν δεχόμαστε στωικά την καταστροφή της χώρας μας τότε θα αρχίσουν να το ξανασκέφτονται.
Εκτός και αν αποφασίσουν να δράσουν με φασιστικό τρόπο, υλοποιώντας τα σχέδια εξόντωσης του ελληνικού λαού, οπότε θα αποκαλυφθεί το πραγματικό προσωπείο όλων αυτών που παρουσιάζονταν ως σωτήρες.
Σίγουρα υπάρχουν ακόμη συμπολίτες μας που δεν έχουν νιώσει την απειλή για την επιβίωση της οικογένειας τους να τους πλησιάζει και τα παραπάνω είναι αδιάφορα. Νομίζουν ότι δεν θα έρθει η δική τους σειρά και ότι εκείνοι τελικά θα μείνουν αλώβητοι. Ο σοφός λαός όμως λέει ότι “όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού, η φωτιά θα έρθει και στο δικό σου”.
Μήπως λοιπόν είναι καλύτερα να μαζευτούν όλοι και να σβήσουν τη φωτιά πριν γίνει ανεξέλεγκτη και καταστρέψει τη χώρα και τους ανθρώπους της;
Αναγνώστης
