του Μίμη Οικονόμου
Ήρθε ο Γιώργος στην Ελλάδα κι’ είπε να μας Κυβερνήσει, μάζεψε και άλλους φίλους , και μαζί τους θα ερευνήσει.
Τι χρειάζεται η χώρα τι της λείπει και τι έχει
κι’ αν σε όλα βάλει χέρι, ο λαός μας, πόσο αντέχει.
-------
Έτσι άρπαξε το ένα έτσι πήρε και το άλλο
και σε όσους τον πιστέψαν έκανε κακό μεγάλο.
Σε μια νύχτα η ζωή τους άλλαξε χωρίς να φταίνε
από νοικοκυραίοι που ‘ταν, γίναν ζήτουλες και κλαίνε.
-------
Τι σου φταίξανε ρε Γιώργο και στον πάτο τους πηγαίνεις;
και ξηλώνεις και ξηλώνεις δίχως τίποτα ν’ υφαίνεις;
Που τους βρήκες τους συμβούλους, όσους σε καθοδηγούνε,
για τα μέτρα που προτείνουν που καθόλου δεν αργούνε.
-------
Κι’ όλα εσύ τα κάνεις νόμους και την φτώχεια την στραγγίζεις
Κι’ όσους φταίξαν και τα πήραν ούτε καν που τους αγγίζεις.
Τους φοβάσαι; είναι φίλοι; Είναι αυτοί που σε στηρίζουν;
είναι αυτοί που τάχουν πάρει, κι’ όπως λένε σε ορίζουν;
-------
Φαίνεται δεν τους γνωρίζεις, τους κατοίκους της Ελλάδας.
Τι θαρρείς πως είναι γόνοι, μιας μαλτέζας αγελάδας;
Όλοι είναι στην Ελλάδα Άνθρωποι δυναστευμένοι,
δεν τους σέβεται κανένας, ειν’ απ’ όλους προδομένοι,
-------
Υπάλληλοι κι’ αγρότες άνεργοι μα και εργάτες
ότι κτίστηκε στη χώρα είν’ απ’ τις δικές τους πλάτες
Άλλοι έφτασαν την Χώρα εις τις άβυσσος την άκρη
είναι αυτοί όπου την γδύσαν δίχως πόνο δίχως δάκρυ.
-------
Ποιος δεν μάτωσε την χώρα, που την έχει Κυβερνήσει
Ποιος απ’ όλους έχει κτίση δίχως να ‘χει ξεπουλήσει.
Ποιος τα πήρε της Ευρώπης τα χρυσά της τα κουτάλια.
Κι’ έχουν κάνει την Ελλάδα μεσ’ σ’ αυτά τα μαύρα χάλια.
