Όλα ξεκίνησαν όταν οι «εκπρόσωποι» ή «διπρόσωποι» της χώρας μας υπέγραψαν μια στοίβα από χαρτιά...στις αράδες των οποίων πίσω από τις καλλίμορφες και συχνά δυσνόητες λέξεις ελλόχευε το μέλλον των Ελλήνων… των ανθρώπων που με σκυμμένο το κεφάλι μια ζωή πάλευαν γι’ αυτό το καταραμένο μέλλον των παιδιών τους… το δικό μας μέλλον … που τώρα είναι παρόν και που πολύ θα ευχόμουν να ήταν παρελθόν και να το διάβαζα αηδιασμένη και βαθιά πληγωμένη για τις επιλογές των «διπρόσωπων» (έτσι επιλέγω κι εγώ να τους αποκαλώ… διότι μόνο εκπρόσωποί μας δεν είναι) στα κακογραμμένα βιβλία της ιστορίας… Το τροποποίησαν λοιπόν το μέλλον μας … κι εμείς τώρα προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε τι γίνεται … καθημερινά βαλλόμαστε από ένα σωρό πληροφορίες, περικοπές, άγχος, ανασφάλεια, ανεργία και όλα τα συμπαρομαρτούντα.. και ως καθίσταται σαφές όλα τούτα έχουν τον αντίκτυπό τους στις σχέσεις μας… βγαίνεις για έναν καφέ και σου μαυρίζει η ψυχή από τις συζητήσεις επί των συζητήσεων… αναλύσεις … σενάρια συνωμοσίας… απογοήτευση κυριεύει παντού θαρρείς κι ένα πέπλο απελπισίας έχει θρονιάσει στον άλλοτε αξιοζήλευτο ουρανό της Ελλάδας και όχι αδικαιολόγητα… κι έτσι καθείς επιλέγει το σπίτι του, τη μοναξιά του να κουρνιάσει… κι ο κόσμος χάνεται μέσα στις σκέψεις του και τα άγχη του.. και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει;
Κι εκεί έρχεται να προστεθεί το παράδοξο της υπόθεσης… που προκαλεί νευρική πια κρίση σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο… Όταν λοιπόν αποφάσισε ο κόσμος να βγει έξω στις πλατείες, να ενώσει την απελπισία του και να φωνάξει για τα δικαιώματά του..την ίδια στιγμή η πόλη μας βιώνει την αντιθετικότητα της αντίθεσης… Ενώ στο Σύνταγμα ο κόσμος μαζεύεται συλλήβδην από όλες τις κοινωνικές κάστες και όλα τα οικονομικά υπόβαθρα (υποκινούμενος ή μη, δεν το εξετάζω αυτό) στο Κολωνάκι την ίδια ώρα οι καφετέριες και τα εστιατόρια είναι γεμάτα… λες και μιλάμε για δυο κόσμους που δεν τους ενώνει τίποτα… εικόνα τραγελαφική μια κοπέλα που τη στιγμή που γινόταν χαμός στο Σύνταγμα και τα ματ είχαν κλείσει το δρόμο για να προστατεύσουν τους «διπρόσωπους» εκείνη τους παρακαλούσε να την αφήσουν να περάσει διότι ήθελε να πάει στο Κολωνάκι και φορούσε τακούνια και δεν μπορούσε να κάνει τον κύκλο… στη νευρική μου κρίση προστέθηκε και η από περιέργειά μου (μιας και η τσέπη μου πλέον απαγορεύει τέτοιες κινήσεις) επίσκεψη του «εκπτωτικού χωριού» του Μπόμπολα …ο κόσμος ίσως να ήταν περισσότερος από τον κόσμο του Συντάγματος, η αγοραφοβία έπιανε κόκκινο, όλα τα μαγαζιά γεμάτα ασφυκτικά …και φυσικά τα μαγαζιά πέριξ του χωριού (γιατί το λένε άραγε χωριό;;;) ερημωμένα…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
1. Γιατί να σταματήσουν οι «διπρόσωποι» να μας περικόβουν εφόσον οι Έλληνες καθώς φαίνεται έχουν απόθεμα και το ξοδεύουν ανά πάσα ευκαιρία και στιγμή;
2. Γιατί οι «διπρόσωποι» να ενδιαφερθούν για τους μισούς που αγχώνονται και χάνουν τον ύπνο τους και τρέχουν σε πορείες και συγκεντρώσεις, όταν υπάρχουν και οι άλλοι μισοί που έχουν λυμένα τα προβλήματά τους και απολαμβάνουν τον ήλιο από οποιοδήποτε in μεράκι των προαστίων;
3. Αν, λέω αν, βγει κάτι από αυτή την υπόθεση προς όφελός μας γιατί να το καρπωθούν και όλοι αυτοί που πολύ ήσυχα και ήρεμα περνούν αυτές τις ημέρες και που δεν συνδράμουν ούτε στο ελάχιστο;
4. Τι να διδάξω τους μαθητές μου… που όλο απορία με κοιτούν και αξιώνουν από εμένα να τους δώσω τις απαντήσεις στα εύλογα ερωτήματά τους;
Η λίστα με τις ρητορικές μου ερωτήσεις δεν τελειώνει ποτέ… όπως ποτέ δεν θα τελειώσει και αυτή η αντιφατικότητα των Ελλήνων…
Με εκτίμηση
Ι. Θ.
Εκπαιδευτικός
