Από οικονομική άποψη, το πιο πιθανό σενάριο είναι, αν γίνουν σήμερα εκλογές, να μην δώσουν λύση στα οικονομικά προβλήματα της χώρας. Γιατί θα συμβεί αυτό; Γιατί οι πολιτικές δυνάμεις είναι οι ίδιες. Έχουν το ίδιο στελεχιακό δυναμικό. Την ίδια νοοτροπία. Τον ίδιο τρόπο σκέψης. Επομένως θα παράγουν και τα ίδια (άθλια για το λαό) αποτελέσματα.
Οι μεγαλύτερες σε επιρροή πολιτικές δυνάμεις του τόπου, είχαν την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν και να λύσουν τα προβλήματα. Δεν το έκαναν. Γιατί να υποθέσουμε πως θα το κάνουν τώρα;
Ένα παράδειγμα από τον οικονομικό τομέα.
Όλοι οι πολιτικοί, γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν την άσχημη οικονομική κατάσταση της χώρας, τουλάχιστον από το καλοκαίρι του 2009. Συγκεκριμένα εκείνη την εποχή, δημοσιεύεται η έκθεση με τίτλο «Δημοσιονομικές επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης», 9 Ιουνίου 2009, από το γνώριμό μας πια ΔΝΤ. Στην πολυσέλιδη ειδική έκθεση του ΔΝΤ για την παγκόσμια κρίση και τις δημοσιονομικές της παρενέργειες, αφιερωνόταν ειδικό κεφάλαιο για την Ελλάδα. Τα συμπεράσματα είναι σαφή και επιβάλλουν αμέσως αλλαγή πολιτικής. Τι κάνουν όμως οι Έλληνες πολιτικοί; Μήπως επειδή γνωρίζουν, προσαρμόζουν τα μέτρα τους ή τον κομματικό λόγο προς τους πολίτες, ανάλογα; Μήπως χαράσσουν ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο αντιμετώπισης των προβλημάτων που είναι προ των πυλών; Η αντίδραση των αρχηγών, είναι χαρακτηριστική: Ο ένας ( Κ. Καραμανλής), αποσύρεται δια της προκηρύξεως εκλογών. Ο άλλος, θεμελιώνει την προεκλογική του εκστρατεία, σε ένα ψέμα (λεφτά υπάρχουν). Η ‘εντιμότητα’ του πρώτου, εξαντλείται στη διαπίστωση πως η κατάσταση είναι δύσκολη. Δεν μας λέει όμως ούτε πως φτάσαμε ως εδώ (συγκαλύπτει επομένως τους βασικούς συντελεστές της χρεοκοπίας και τον εαυτό του ενδεχομένως), ούτε κυρίως ποιο ακριβώς σχέδιο θα μας βγάλει από την κρίση. Για ποιο λόγο δεν το κάνει; Ή γιατί δεν ξέρει, ή γιατί δεν μπορεί να το εφαρμόσει. Αν δεν ξέρει ένας πολιτικός είναι άχρηστος, λόγω έλλειψης γνώσεων, σχεδίων, οραματισμού. Αν δεν μπορεί να εφαρμόσει κάτι, πάλι απορρίπτεται, λόγω ανικανότητας.
Για ποια από αυτά θα κατηγορήσουμε τους Έλληνες πολιτικούς. Κατά την άποψή μας, για κανένα. Κάποιος μπορεί να μην γνωρίζει τη λύση ενός θέματος. Ή να μην έχει την ικανότητα που απαιτείται, ειδικά σε μια δύσκολη στιγμή. Αυτά συχνά συμβαίνουν. Το ‘ανέντιμο’ το απολύτως κατακριτέο, είναι να γνωρίζουν πως δεν γνωρίζουν και παρόλα αυτά να ‘καμώνονται’ πως γνωρίζουν. Να ξέρουν πως δεν έχουν απάντηση, ούτε για το ένα εκατοστό των προβλημάτων και να κάνουν τα πάντα να πείσουν πως θα μας δώσουν τη λύση. Να ξέρουν πως δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ούτε μια ‘σκηνή’ στον Εθνικό δρόμο και να μιλούν για Εθνική ανεξαρτησία, υποσχόμενοι πως θα αντιμετωπίσουν τους Τούρκους στο Αιγαίο. Να έχουν πλήρη γνώση του γεγονότος πως είναι απλά ‘υπάλληλοι πολυεθνικών’ και να μην το αναφέρουν πουθενά. Να έχουν συνείδηση του ρόλου τους στο ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων των πολιτών και να μας το παίζουν σωτήρες. Να έχουν επίγνωση της συμβολής τους στην αποδιοργάνωση του κοινωνικού ιστού και να το δικαιολογούν με ‘ανθρωπιστικά ιδεώδη’. Να είναι απολύτως σίγουροι πως το δικό τους συμφέρον πρυτανεύει και να μιλούν για δημόσιο συμφέρον. Να ξέρουν πως οι εκλογές είναι στάχτη στα μάτια του λαού και να τις παρουσιάζουν ως ύψιστη δημοκρατική κατάκτηση.
Αν οι πολιτικοί, είχαν τη λύση για τα σημερινά οικονομικά προβλήματα, γιατί δεν την εφάρμοζαν από το καλοκαίρι του 2009; Ήταν απολύτως ξεκάθαρο από τότε που πάει η κατάσταση. Οι δικαιολογίες του τύπου δεν ήμουν εγώ, ήταν ο άλλος, είναι αστείες. Το ένα κόμμα είχε την εξουσία. Μη θέλοντας να πάρει δύσκολα μέτρα, αποσύρθηκε με ‘εκλογές’. Το άλλο, είναι υπεύθυνο για μια από τις πιο σημαντικές, συστηματικές και μεγάλες παραπλανήσεις του Ελληνικού λαού. Όσο για τα ‘μικρά’ κόμματα του Κοινοβουλίου, μέχρι τώρα, δεν είδαμε μια πειστική εναλλακτική πρόταση.
Αν γίνουν εκλογές τώρα, αυτό συμφέρει το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Δίνει την ψευδαίσθηση στο λαό ότι αποφασίζει -μέχρι εκλογές κάναμε, θα πουν οι πολιτικοί-, αλλά αποφασίζει έχοντας να επιλέξει ανάμεσα στις ίδιες πολιτικές δυνάμεις. Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο να επιλέξει. Η κοινωνική αντίδραση έχει διογκωθεί. Αλλά δεν έχει προλάβει να σχηματιστεί σε οτιδήποτε οργανωμένο. Ακόμα και τα αιτήματα, διαφοροποιούνται. Δεν μπορούμε να πούμε ότι έχει σχηματιστεί ένα κοινό πλαίσιο αιτημάτων. Επομένως σε περίπτωση εκλογών τώρα, οι εκλογείς θα έχουν απέναντί τους, τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις που μας έφτασαν στην καταστροφή. Ίδιο θεσμικό πλαίσιο, ίδια νοοτροπία, ίδιος τρόπος διακυβέρνησης. Δεν έχει σημασία, αν αλλάξει το χρώμα των κουστουμιών. Ούτε βέβαια, αν θα είναι μαζί διαφορετικών χρωμάτων κουστούμια. Σημασία έχει το περιεχόμενο.
Εφόσον οι πολιτικοί είναι ίδιοι, σκέφτονται και ενεργούν με τον ίδιο τρόπο, θα αντιμετωπίσουν τα μελλοντικά θέματα, όπως ακριβώς αντιμετώπισαν την κατάσταση στο παρελθόν. Υπακούοντας δηλαδή, στις εντολές άνωθεν αφεντικών. Εξοβελίζοντας το συμφέρον των Ελλήνων, μη σκεπτόμενοι, με μόνη τους έννοια πως θα παραπλανήσουν το εκλογικό σώμα.
Εκλογές τώρα; Ναι. Αλλά να αποφασίσει ο λαός, για άλλα θέματα. Π.χ. για το μνημόνιο, για το μεσοπρόθεσμο, κλπ. Να έχουν μια κάποια ουσία…
http://www.economist.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=8158:2011-06-07-05-30-17&catid=2&Itemid=39
