βρέθηκα όπως και πολλοί άλλοι φαντάζομαι μπροστά στο δίλημμα " και τί κάνουμε τώρα;". Για οικογενειακούς και μόνο λόγους αποφάσισα να παραμείνω στην Ελλάδα και να ανοίξω τη δική μου μικρή επιχείριση, αγνοώντας βέβαια το τί με περίμενε : 7 ολόκληροι μήνες βόλτες από την πολεοδομία στη ν! ομαρχία, από τη νομαρχία στην πυροσβεστική, από την πυροσβεστική ξανά στην πολεοδομία κτλ, κτλ, κτλ. . 7 ολόκληροι μήνες με εισφορές στον ΟΑΕΕ, ενοίκια, ρεύμα, τηλέφωνο κτλ. κτλ, κτλ.Υπάλληλοι κομπλεξικοί, λαδιάρηδες, και ανάμεσά τους και υπάλληλοι αξιόλογοι που δεν τους αφήνουν οι προηγούμενοι να κάνουν τη δουλειά τους. Άθλιοι που δυιλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο... ( όταν πέσει το ... φακελάκι, φυσικά). Η αθλιότητα στο μεγαλείο της. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΥΡΙΕ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ .Είπατε κάτι για ανάπτυξη και για ενίσχυση της επιχειρηματικότητας; ΕΠΙΧΕΙΡΙΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ... MY ASS... Aυτή η χώρα δε θ' αλλάξει ποτέ... Καληνύχτα...
Αναγνώστης
