Φέτος τελείωσα το σχολείο. Γίνονται όλα αυτά και δεν ξέρω τι να κάνω για το μέλλον μου. Ανησυχώ για αυτό...Νομίζω πως η καλή μας Άννα με θεώρει άχρηστη μόνο και μόνο γιατί φέτος έδωσε εντολή να μπει μόνο η καλή κοινωνία στα πανεπιστήμια και όλοι οι υπόλοιποι στο καλό. Έτσι και μας παλούκωσαν στα θέματα. Τι με νοιάζει; Να ξαναδώσω; Ούτε λόγος! Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναμπώ στο ηλίθιο τρυπάκι να μάθω απέξω τόσες ανούσιες σελίδες διοίκηση. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσω να ασχοληθώ ξανά με αυτό το υπέροχα ασχεδίαστο σύστημα εξετάσεων που επικρατεί εδώ. Και τώρα τι; Νομίζει ότι με τις αλλαγές που έκανε, έκανε κάτι; Χα χα χα ας γελάσω! Έχει την ψευδαίσθηση ότι θα καταργηθούν τα φροντιστήρια! Και εγώ σας λέω από πρώτο χέρι ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ! Και σας το υπογράφω αν θέλετε! Όλοι αυτοί μας έχουν οδηγήσει στην παραπαιδεία. Και δεν κατηγορώ τους φροντιστές που με τα χίλια ζόρια προσπαθούν και αυτοί να βγάλουν το ψωμί τους. Κατηγορώ όμως όλους αυτούς που δρουν εις βάρος τους. Δηλαδή τους καθηγητές των σχολείων οι οποίοι μια χαρά παίρνουν τους μισθούς τους και χρεώνουν κάθε απόγευμα 25 ευρώ την ώρα !
Ένας ένας οι φίλοι της μητέρας μου λένε να φύγω , να πάω στο εξωτερικό. Με τι λεφτά αναρωτιέμαι; Με τον μισθό της μάνας μου; Δεν νομίζω πως θα φτάσει. Και στην τελική όχι ρε φίλε δεν θα παρατήσω τη χώρα που γεννήθηκα έτσι, γιατί είναι πνιγμένη στα χρέη, γιατί δεν έχει δουλεία για τη γενιά μου, γιατί δεν ξέρω αν και πότε θα πάρω σύνταξη και για άλλα 100 γιατί. Όχι δεν γουστάρω να τα παρατήσω γιατί με έχουν μάθει να πολεμώ μέχρι τελικής πτώσης. Μέχρι ο κάλος μας Γιωργάκης να αρχίσει να ξεπουλάει με το έτσι θέλω ένα ένα τα ιστορικά μας μνημεία και τα πανέμορφα νησιά μας.
Δεν νομίζω πως θα τον αφήσουμε να το κάνει αυτό! στην τελική η χώρα δεν του ανήκει απλά και μονό γιατί πλέον αυτοαποκαλείται Πρωθυπουργός της (γιατί πλέον νομίζω πως κανένας δεν τον θέλει εκεί πάνω).
Και ας αφήσουμε λοιπόν αυτό το θεματάκι. Ας πάμε σε κάτι πιο επίκαιρο. Όλο αυτό το υπέροχο μνημόνιο, το όποιο πραγματικά δεν έχω καταλάβει τι είναι. Το μονό που έχω καταλάβει είναι ότι όλος ο κόσμος έχει αγανακτήσει πλέον και κατάλαβε ότι σε λίγο καιρό δεν θα έχουμε τίποτα. Ευτυχώς που το καταλάβαμε όμως σχετικά νωρίς. Ευτυχώς που εμείς νιώσαμε την απειλή και βγήκαμε στους δρόμους, στις πλατείες και όπου αλλού μπορούσαμε. Με μεγάλη μου απογοήτευση όμως είδα ότι , στην Πάτρα τουλάχιστον, η συρροή του κόσμου ήταν μαζική μονό την πρώτη μέρα, την τέταρτη. Όλες τις υπόλοιπες μέρες ο κόσμος ήταν λιγότερος και δυστυχώς στην πρώτη πανευρωπαϊκή συγκέντρωση ο κόσμος στην πλατεία μας ήταν λίγος. Πολύ λίγος για εμένα. Και αυτό κατά την δική μου άποψη γιατί είχε αγώνα.
Ενώ ήμουν εκεί μαζί με τις φίλες μου συνειδητοποίησα ότι ξαφνικά κατά τις 10 ο κόσμος είχε εξαφανιστεί. Τι στο καλό λέω; Και εγώ θέλω να δω τον αγώνα αλλά προέχει η πατρίδα μου και όχι ο αγώνας και ο καφές μου.
Όπως φαίνεται όμως μόνο εγώ σκέφτομαι έτσι. Δυστυχώς για όλους μάλλον μόνο εγώ έχω αυτή τη λογική. Και αυτό το ξέρω καλά και από τους φίλους μου όταν παίρνω τηλέφωνο και λέω «παιδιά πάμε στην πλατεία το απόγευμα;». Και η μόνη απάντηση που παίρνω είναι «δεν μπορώ» και στη συνεχεία μια δικαιολογία τύπου έχω γυμναστήριο ή έχω κανονίσει καφέ. Κλείνω και η επόμενη σκέψη μου, τι στο καλό κανένας δεν ενδιαφέρεται; Τι γίνεται εδώ; αν δεν πάμε εμείς στην πλατεία ποιος θα πάει; Η μάνα μου, που για να πω την πικρή μου αλήθεια και αυτή με έχει απογοητεύσει, φαίνεται να έχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι κοντεύουμε να ναυαγήσουμε και δεν κουνιέται καν.
Τι να πω και εγώ; Δεν ξέρω πραγματικά τι να πω. Γιατί δηλαδή ο κάθε ένας από εμάς, που ζει στα όρια της φτώχειας να πρέπει να πληρώσει κάτι για το όποιο δεν ευθύνεται ο ίδιος; Γιατί πλέον κάθε παιδί με το που έρχεται στον κόσμο να χρωστάει; Γιατί να πρέπει να γίνονται όλα αυτά; Και τέλος πάντων, γιατί να πρέπει εγώ να πληρώνω τα ταξιδάκια (είτε αυτά είναι αναψυχής είτε επαγγελματικά), τα κοστούμια, τη συνοδεία και τα αυτοκίνητα του κάθε βουλευτή; Αυτοί είναι οι μονοί που πραγματικά έχουν να πληρώσουν το οτιδήποτε. Πως τα σπίτια αυτών να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιταράκια και κάποιος άλλος που δουλεύει από 20 χρονών να φοβάται μην του κάνουν έξωση;
Ας μου εξηγήσει κάποιος. Μάλλον είμαι πολύ μικρή ή πολύ χαζή για να τα καταλάβω όλα αυτά. Η μάλλον όλα αυτά που γίνονται είναι τόσο ανεξήγητα και χαζά που δεν δέχονται επεξήγηση. Και πλέον κανένας δεν μπορεί να καταλάβει τι γίνεται στα παρασκήνια. Τι παίζεται στα χαρτιά του Γιωργάκη. Ίσως έχει ήδη ξεπουλήσει την Ελλάδα και απλά δεν το έχουμε μάθει. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε ότι θα βρεθεί κάποια λύση σε όλα αυτά και ναι συνεχίσουμε να προσπαθούμε για την πατρίδα μας και δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν να την ξεπουλήσει χωρίς την άδειά μας.
Όλα αυτά από μια 17χρονη κοπέλα από την Πάτρα που ανησυχεί, κατά κύριο λόγο για όλα αυτά που γίνονται στην καθημερινότητα μας και εμείς παραμένουμε απλοί θεατές. Και στη συνέχεια, ζηλεύει για την οργάνωση που υπάρχει στις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας και εδώ, πραγματικά τίποτα.
Κατά την άποψή μου αν θέλουμε να κάνουμε κάτι πραγματικά δραστικό το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να καταψηφίσουμε όλους αυτούς που σήμερα μας κυβερνούν. Όχι ότι οι επόμενοι θα είναι καλύτεροι. Και αυτοί θα μας πουν λίγη υπομονή ακόμα μόνο που η -επιτρέψτε μου να την χαρακτηρίσω- εποχή της υπομονής τελείωσε και -ευτυχώς για όλους μας- ήρθε η εποχή της επανάστασης από όλες τις κοινωνικές τάξεις οι οποίες ενωμένες προσπαθούν για ένα καλύτερο αύριο της χώρας μας και των παιδιών της. Τέλος θα ήθελα να πω πως δεν διώχνει η χώρα εμάς, αλλά εμείς την εγκαταλείπουμε στην τύχη της πράγμα που είναι λάθος.
Αναγνώστρια
