(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)
ΘΑ κάναμε τους Ολυμπιακούς κι είχαμε…τρελαθεί.
Ομαδικά, εθνικά, ελληνικά. Με το «σημιτικό» ΠΑΣΟΚ να τους προετοιμάζει, το «καραμανλικό» να εκτελεί και τους φορολογούμενους να «ξηλωνόμαστε», ψιθυρίζοντας τον ύμνο του Παλαμά. Χρεωθήκαμε Καλατράβες και (σημερινά) έργα που σκουριάζουν στα αζήτητα. Με τους «δράστες» σιωπώντες και τους Σουφλιάδες εξαφανισμένους. Κι αν (τότε) μιλούσες για άρνηση και πιθανή οικονομική ζημιά, έπεφτε…καρπαζιά. Θα «ρεφάραμε», θα κερδίζαμε, θα μας έδιναν λογαριασμό. Δεν συνέβη ούτε το ένα ούτε το άλλο, οι…Καλατράβες χάσκουν και οι φορολογούμενοι γονατίζουν.
ΑΝ με τους «Ολυμπιακούς» νιώσαμε έλληνες, με τους Special Olympics νιώσαμε άνθρωποι. Με τα φαντασμαγορικά της Έναρξης να εντυπωσιάζουν παγκόσμια σκορπώντας το πνεύμα του Ολυμπισμού, της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Σκίρτησαν καρδιές, δάκρυσε (και) ο Πρόεδρος, τονώθηκαν αντιστάσεις για τις αρνητικότητες της ζωής. Αυτά, ως εδώ και ουδείς ψόγος.
ΩΣΤΟΣΟ, να δούμε και την άλλη όψη. Οι παραπάνω αγώνες «κλειδώθηκαν» με τις υπογραφές των κ.κ. Ορφανού και Ιωαννίδη. Ανατέθηκαν σε επιτροπή που την κουμαντάρει η γνωστή κυρία που μοίρασε ρόλους «οικογενειακούς» και, από Γιάννα σε Γιάννα, η ιστορία της δημόσιας (υπερ)δαπάνης για διοργανώσεις Αγώνων συνεχίζεται. Με έξοδα για ταξίδια και πολυτελή ξενοδοχεία, χωρίς φειδώ στο χρήμα, σεβασμό στην ιστορία και διδάγματα απ’ το παρελθόν.
Ο νόμος προέβλεπε και κρατική επιτροπή ελέγχου εκείνης των «S.O.». Συστήθηκε, αλλά με πρόεδρο την ίδια! Την παραπάνω κυρία, που όλως τυχαία υπήρξε υποψήφια βουλευτής (επικρατείας) της Νέας Δημοκρατίας, στις τελευταίες εκλογές και στην έβδομη (ημιεκλόγιμη) θέση.
ΚΙ απόμεινε στους σημερινούς να σιάξουν την δαπανηρή κληρονομιά σχετικά με τους «Special Olympics», να τη «ρετουσάρουν» μειώνοντας τη δαπάνη, να προσαρμόσουν το σπάταλο πνεύμα τους στο πνεύμα της κρίσης. Κάτι λέγεται για την περιστολή της δαπάνης απ’ τον κ. Γερουλάνο, αλλά την σκληρότητά τους οι σημερινοί την διαχέουν σε άλλους χώρους. Σε λιτές εκδηλώσεις που τις θέλουν να» φθίνουν μέχρι να εξαφανιστούν. Σε χαμηλόμισθους και μικροσυνταξιούχους που έκλαψαν στην «Έναρξη» και «κλαίνε» για το οικονομικό τους χάλι. ΔΕΝ ζητάμε πολλά-θέλουμε λογαριασμό. Απολογισμό που θα δικαιολογεί τον προϋπολογισμό της εκδήλωσης, σε πλαίσια αυστηρότητας που επιβάλλει η ανάγκη, η τραγικότητα των ημερών και η πρακτική της
