του Θανάση Νικολαΐδη
ΚΑΙ στην παιδεία «επένδυσαν». Πολιτικοί, κυβερνήσεις, λαός και παραπλανημένοι, που δεν το πήραν μυρουδιά πως η επιλογή του Κίσιγκερ...«χτυπείστε τους έλληνες στην ιστορία, τη γλώσσα και τις παραδόσεις» δρομολογήθηκε με…επιτυχία. Και στήθηκε το στρεβλό «τριώροφο» με τις κακοτεχνίες, που το’ παμε εκπαίδευση. Με το γυμνάσιο της αποστήθισης, το λύκειο των καταλήψεων και το «ρετιρέ» της αταξίας.
ΔΕΝ προλάβαμε να το σκεφθούμε και ξεσηκώθηκαν. «Δεν περνάνε αλλαγές στην ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση, γουστάρουμε συνέχιση και μιαν απ’ τα ίδια» τσίριξαν και οι…πέτρες της πανεπιστημιακής κοινότητας. Κι εμείς που είδαμε την «αντίσταση» των βολεμένων και τρομάξαμε, τους παραπέμπουμε στο «πανεπιστήμιο».
ΤΑ παρακάτω δεν είναι μομφή για τον/την σημερινό φοιτητή και σπουδαστή. Αυτός/αυτή είναι το «αποτέλεσμα». Το «υποκείμενο» των «υπερκειμένων» της αταξίας σε πρόσωπα και πράγματα. Έτσι ήταν πάντα κι αν κάτι πάει ν’ αλλάξει, με τους βολεμένους ξεσηκώνονται και οι πέτρες. Κι αν το «πορτραίτο» (του) που…φιλοτεχνούμε παρακάτω δεν ανταποκρίνεται στον μέσο φοιτητή (κι αυτό είναι η αλήθεια), να μας συγχωρήσει. Άλλοι φταίνε-το ξέρει και το ξέρουμε.
ΑΠ’ το λύκειο και με τα…εφόδια των αποστηθισμένων σελίδων το «τυραννημένο» παιδί «πέρασε» κι έγινε φοιτητής. Πριν δρασκελίσει το κατώφλι του νέου «σπιτιού» του, τον παρέλαβαν για εγγραφή στην παράταξη. Αφελείς συμφοιτητές του που ξημεροβραδιάζονται στο κυλικείο, είτε ινστρούχτορες σε ρόλο βαθύτερο, κι όλοι μαζί χαμένοι στην αφίσα των βρομισμένων τοίχων. Δεν πρόκειται να ξοδευτεί ο μπαμπάς για να ευπρεπιστεί ο τεράστιος χώρος της «ιδεολογικής» τους έκφρασης. Η δαπάνη θα’ ναι κρατική και η φοιτήτρια θα συνεχίσει στο τραπέζι σταυροπόδι. Για τον «ψαρωμένο», που αύριο θα’ ναι έμπειρος και φτασμένος. Με την άνεση της «μεταφοράς του μεταφερομένου» που κουβαλάει στο τελευταίο έτος την ανακολουθία και ορίζει το επίπεδο σπουδών. Με τον καθηγητή «έντρομο» μη δεν του ανανεώσει την «εμπιστοσύνη» του ο φοιτητής/φοιτήτρια που συμμετέχει στην εκλογή του. Κι έγινε το πανεπιστήμιο χώρος «διακίνησης των (κομματικών) ιδεών», με τα λογής εκλογικά αποτελέσματα και τις επινίκιες κραυγές.
ΥΣΤΕΡΑ του μοίρασαν τα «συγγράμματα». Τα είδε και θυμήθηκε τα «νιάτα» του. Τον αυλόγυρο της «λήξης» που τον ρύπαινε με φύλλα διαλυμένων βιβλίων. Του τα’ χαν μοιράσει δωρεάν. Στην Ελλάδα των «πλουσίων» ελλήνων, έναντι των «κουτόφραγκων» που τα επιστρέφουν ή τα χρεώνονται. Λίγα μέτρα απ’ τη φοιτητική εστία, που δεν θα την ελέγξει μια επιτροπή, αν την παρέλαβε ευπρεπισμένη πριν την αφήσει «αχούρι». (Συνεχίζεται).
