Εν αναμονή του Ηράκλειτου 2

Με αφορμή ανάρτηση από αναγνώστρια αποφάσισα και εγώ να εκφράσω τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση τόσο τη δικιά μου, όσο και... πολλών άλλων θεωρώ, που βρίσκονται στην ίδια θέση. Ανήκω και εγώ στους υπότροφους του Ηράκλειτου 2, που ματαίως περιμένουν να λάβουν τα χρήματα, που προ 2 περίπου ετών τους έταξε το υπουργείο παιδείας. Εκτός αυτού, ανήκω και σε αυτούς που αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από υποτροφία που είχαν λάβει από άλλο φορέα προκειμένου να μπορέσω να λάβω την υποτροφία της διδακτορικής έρευνας στο πλαίσιο του Ηράκλειτου 2, καθώς αυτό αποτέλεσε ρητό όρο του υπουργείου.
Επομένως, ανήκω σε μια ομάδα νέων ερευνητών που δουλεύουν εδώ και δύο χρόνια χωρίς να έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ. Που δε θα πληρωθούν ποτέ για τη δουλειά που έκαναν έναν ολόκληρο χρόνο. Που αναγκάζονται να παραιτηθούν από χρήματα τα οποία κέρδισαν με την αξία τους, με σκοπό να πάρουν κάποια άλλα χρήματα που δεν έχουν δει ακόμα. Που ντρέπονται να λένε ότι έφαγαν τα νιάτα τους για να σπουδάσουν αυτό που αγαπούν και τελικά κοντεύουν τα 30 και αναγκάζονται ακόμα να συντηρούνται απ’ τους γονείς τους. Που βλέπουν ότι όλοι οι κόποι τους τελικά πήγαν χαμένοι και που σκέφτονται ότι αυτή η χώρα θα τους αντιμετωπίζει πάντα σαν παρακατιανούς.
Πώς θα φαινόταν σε κάποιον από αυτούς τους κυρίους, που κάνουν λόγο για αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες, η αναμονή του παχυλού μισθού του για δύο και πλέον χρόνια και τελικά η κλοπή μεγάλου μέρους του;
Αυτός ο εμπαιγμός κάπου πρέπει να σταματήσει. Το μόνο που μένει είναι να καταφύγουμε σε ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΦΥΓΕΣ. Ίσως έτσι καταφέρουμε τουλάχιστον να πάρουμε μια υποτυπώδη τοποθέτηση απ’ την κα υπουργό.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ