Όπως για παράδειγμα, το γεγονός ότι η "επιλεκτική χρεωκοπία" α) γίνεται σε συνεννόηση με τους πιστωτές της χώρας. Όπερ σημαίνει ότι η κίνηση δεν θα είναι εχθρική προς τα συμφέροντα τους, αφού προηγουμένως θα ερωτηθούν,
β) θα έχει ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ισχύος, το οποίο συνήθως είναι σύντομα και δεν ξεπερνά το ένα ή τα δύο, το πολύ χρόνια,
γ) το όφελος που θα προκύψει για την χώρα, αν τελικώς υιοθετηθεί ως λύση, θα έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν θα πληρώσει το χρέος που αναλογεί σε αυτό το διάστημα, το οποίο και θα διαγραφεί (σσ θα πληρωθούν, όμως, οι τόκοι),
δ) με την έξοδο από αυτό το ιδιότυπο καθεστώς, κατά πάσα πιθανότητα θα υπάρξει αναβάθμιση από τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης, αφού το χρέος θα έχει μικρύνει σε συνεννόηση με τους πιστωτές, αλλά
ε) θα πρέπει όλο αυτό το διάστημα η ΕΚΤ να εξακολουθήσει να τροφοδοτεί με φτηνή ρευστότητα τη χώρα. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, η όλη επιχείρηση μπορεί να εξελιχθεί σε φιάσκο.
Ο λόγος απλός: Μια απομονωμένη χώρα, χωρίς ρευστό, θα βρεθεί απλώς στο ...έλεος του Θεού. Γι αυτό και θα πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις, από όλους τους εμπλεκόμενους, πριν γίνει ένα τέτοιο βήμα.
