Το νέο social network όχι μόνο εμφανίζεται απαλλαγμένο από λάθη του παρελθόντος (όπως η δυσκολία χρήσης του Google Wave ή τα θέματα ασφαλείας του Google Buzz) αλλά ενσωματώνεται με “μαγικό” τρόπο σε όλα τα υπάρχοντα killer-app της Google με σκοπό να σε κάνει να παρατήσεις άλλα παρόμοια κοινωνικά δίκτυα (βλέπε Ψωνιοbook).
Έπειτα από περίπου μια εβδομάδα χρήσης, έβγαλα τα συμπεράσματά μου και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το γιατί τελικά “αγαπώ” το Google+.
Οι κύκλοι είναι για τα social networks ότι η μαγιονέζα για το τοστ. – Είναι αυτό δηλαδή που παίρνει μια αρχικά απλή ιδέα (τα απλά connections που το Facebook ονομάζει “Φίλοι” ή τα αντίστοιχα “Follow” του Twitter) και την ανεβάζει σε Godmode γαματοσύνης, τόσο από θέμα λειτουργίας όσο και από εμπειρία διεπαφής.Μπορώ πια να διαχωρίσω ξεκάθαρα τους πραγματικούς μου φίλους από αυτούς που απλά γνωρίζω μέσω του ίντερνετ και τις νόμιμες γκόμενές μου από τα one night stand. Ω, τι χαρά! Και όλα αυτά πετώντας προσωπάκια μέσα σε τρυπούλες. (Μήπως ακούστηκε κάπως λάθος αυτό;)
Η ποιότητα του περιεχομένου δεν είναι (αποκλειστικά) του στυλ: “Χεχε! Εχθές βγήκα για κρασί με τις φίλες μου και πέρασα πιο καλά από σένα!” – Δηλαδή δεν είναι επιπέδου Ψώνιοbook. Αντιθέτως, το Google+ για λόγους που δεν έχω καταλάβει ακόμη σε τραβάει να κάνεις συζητήσεις καλού επιπέδου με σοβαρό σχολιασμό, κάτι σαν ποιοτικά tweets, χωρίς περιορισμό 140 γραμμάτων. Δηλαδή όχι μόνο θα βλέπω φωτογραφίες από γκομενάκια με μαγιό, αλλά θα το παίζω και intellectual ταυτόχρονα. “Έχεις παρατηρήσει ότι το σχέδιο του κυλοτακίου σου είναι βασισμένο σε πρωτόλεια έργα του Escher?”
Μπορώ να κάνω follow σαν να είναι twitter – Τέρμα τα “δεν με έκανες accept; Θα πεθάνεις!”. Μπορώ απλά να κάνω follow κάποιον και να βλέπω τα δημόσια updates του, ενδιαφέροντα links που postαρει για παράδειγμα, ή λεπτομέρειες για το καινούριο του project και όχι τις φωτογραφίες του από όταν ντύθηκε τραβέλι και έπινε “άγιο ποτό”.
Έχει group βίντεο chat με 10 άτομα, για χαβαλέ - Και μου πρόσφερε αμέτρητες ώρες γέλιου (τουλάχιστον 2 ώρες για την ακρίβεια) όταν έβλεπα τον καργιόλη τον Zuckerberg να παρουσιάζει “something awesome”, το οποίο τελικά ήταν μια συντόμευση στο το chat του Facebook που άνοιγε το Skype. Τι “awesome” ρε μπάρμπα-Μάρκουλη. Μήπως σκέφτεσαι να βάλεις και άμεσο ανέβασμα φωτογραφιών από το κινητό; Α, μισό λεπτό, αυτό το κάνει ήδη το Google+. Είναι δίπλα στο κουμπάκι που κάνει videoκλήση σε 10 καρντάσια. Facebook fail, Google+ orgasm…
100 ακόμη λόγοι – Όπως το υπέροχο application για android που κάνει με σωστό τρόπο τη δουλειά του, το ότι βγάζω μια φωτογραφία και αυτή γίνεται κατευθείαν upload στο Google Photos (Picasa προς το παρών), το ότι όλα ξεκινάνε private και αν εγώ γουστάρω βγάζω τα βίτσια μου στο υπόλοιπο ίντερνετ, το ότι ο σχεδιασμός είναι υπέροχος και είναι σαν να ταϊζω τα μάτια μου βάφλα με παγωτό…Μα πάνω απ’ όλα, το ότι εμφανίστηκε επιτέλους ένας σημαντικός ανταγωνιστής στην αγορά των social network του χαβαλέ (σε αντίθεση με το επαγγελματικό LinkedIn) και το μόνο σίγουρο είναι πως από όλο αυτό κερδισμένοι θα βγούμε εμείς, οι τελικοί χρήστες… και τα γκομενάκια που βάζουν φωτογραφίες με το μαγιό… άρα τελικά εμείς, οι χρήστες.
http://universitas.gr/
