«Η επαναγορά του ελληνικού χρέους είναι μια επιλογή. Και στηρίζεται από την διεθνή τραπεζική κοινότητα που εκπροσωπείται από το International Institute of Finance. Αλλά υπάρχουν και άλλες δυνατότητες. Κανείς, δυστυχώς, δεν διαθέτει μαγικό ραβδί. Κάθε επιλογή έχει τα υπέρ και τα κατά της και αυτό εξηγεί για ποιο λόγο η συζήτηση είναι τόσο έντονη. Αλλά θα καταφέρουμε να φτάσουμε σε λύση… Αξιολογούμε διάφορες δυνατότητες. Η επιμήκυνση της λήξης του δανείου είναι ένας τρόπος για να μειωθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα κράτη που βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Η αναθεώρηση της πολιτικής για τα επιτόκια που ασκεί το EFSF είναι μια άλλη δυνατότητα η οποία μελετάται. Η διεύρυνση των μέσων που μπορεί να χρησιμοποιήσει το Ταμείο για να παρέμβει στις αγορές είναι μια παράμετρος που επίσης εξετάζεται. Η Επιτροπή, από την αρχή της κρίσης, έχει ζητήσει να μπορεί να έχει στην διάθεσή της όσα περισσότερα μέσα παρέμβασης γίνεται. Τώρα φαίνεται πως δημιουργείται η αναγκαία συναίνεση».
