Με μια πρώτη σκέψη ο όρος "κλειστό επάγγελμα" φαντάζει ο παράδεισος του εργαζόμενου που ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
Θα ήταν πολύ ωραίο για κάποιον μανάβη για παράδειγμα να είναι ο μοναδικός σε μια περιοχή με χιλιάδες κατοίκους. Αυτό σημαίνει μονοπώλιο έως ολιγοπώλιο. Αν λοιπόν σε μια πόλη 20.000 κατοίκων υπήρχαν 5 μανάβικα τότε θα αναλογούσε για κάθε μανάβη 4000 πελάτες.
Αυτό το απλό παράδειγμα δείχνει ότι η μερίδα των εργαζομένων που ανήκουν σε κάποιο κλειστό επάγγελμα είναι προνομοιούχοι και αυτοί και τα παιδιά τους που έχουν κληρονομικά δικαιώματα στις άδειες!
Για ποιό λόγο λοιπόν να μην εφευρεθούνε (γιατί περί εφεύρεσης προκειται) πληθυσμιακά κριτήρια για όλα τα επαγγέλματα;
Γιατί τότε δε θα μιλούσαμε για ελεύθερη αγορά αλλά για καθεστώς μονοπωλίων που θα απολαμβάνουν λίγοι "προνομοιούχοι".
Επειδή λοιπόν ζούμε σε μια ελεύθερη αγορά όλα τα επαγγέλματα(και εννοώ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ) πρέπει να είναι ανοιχτά. Η ίδια η αγορά(που αγορά είμαστε όλοι εμείς) έχει τους καλύτερους μηχανισμούς για να αποφασίσει τελικά ποιοι και πόσοι επαγγελματίες αξίζει να υπάρχουν σε κάθε τομέα.
Αναγνώστης
