άλλωστε έχουμε χάσει όλοι μας, χρήματα, αξίες, περηφάνεια, αξιοπρέπεια, επιπλέον να μας έχουν υποθηκεύσει το μέλλον κ.λ.π. Πρέπει επίσης να παραδεχθούμε όλοι ότι δυστυχώς την Αστυνομία διαχρονικά, οι εκάστοτε πολιτικοί, την έχουν καταστήσει "βαλβίδα εκτόνωσης όλων των κοινωνικών προβλημάτων" και θα συμπλήρωνα και "αποπροσανατολισμό του κοινωνικού συνόλου" για να καλύψουν την ανικανότητα τους. Δυστυχώς όμως αυτοί αποτελούν την Πολιτική Αρχή του τόπου και είναι νομίμως εκλεγμένη από τον Λαό, άσχετα αν προσωρινά δεν έχει το έρεισμα σ' αυτόν. Κάνωντας μία παρένθεση θα ήθελα να κάνω έναν διαχωρισμό: άλλο οι άνδρες των Μονάδων Αποκατάστασης Τάξης (ΜΑΤ) και άλλο οι Αστυνομικοί που υπηρετούν στα Αστυνομικά Τμήματα, Τροχαία, Ασφάλεια κλπ. και ασχολούνται με την ουσιαστική Αστυνομική αποστολή τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή τα ΜΑΤ παίρνουν εντολές από τους προϊσταμένους τους να εξαντλούν κάθε χρήση χημικών, βίας κ.λ.π. αντικατοπτρίζει και την προσφορά όλων των υπολοίπων Αστυνομικών. Πιστεύω δε ότι δεν θα πρέπει να απαξιώνουμε τον Αστυνομικό θεσμό, αντίθετα να τον σεβόμαστε και να βοηθούμε για να τον εξελίσσουμε προς το καλλίτερο. Σκεφτείτε απλά τι θα γινόταν αν υπήρχε η δυνατότητα να κηρύξει η Αστυνομία κάποια μέρα στάση εργασίας π.χ. από τις ώρες 12,00 - 15,00? Μπορεί κάποιος να το φανταστεί? Παραβολικά θα έλεγα "ο φόβος φυλάει τα έρημα" όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Αν κάνω λάθος παρακαλώ να με διορθώσετε. Θα ήθελα επίσης, επειδή πολλά λέγονται για τον όρκο των Αστυνομικών, να προσθέσω ότι ο όρκος τους (ΠΔ 538/1989 άρθρο 1)έχει ως εξής: "«Ορκίζοµαι να φυλάττω πίστη στην πατρίδα, υπακοή στο Σύνταγµα και τους νόµους του κράτους. Να υπερασπίζω µε πίστη και αφοσίωση µέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίµατός µου τις σηµαίες. Να υπακούω στους ανωτέρους µου και να εκτελώ πρόθυµα τις διαταγές τους. Να εκπληρώ ευσυνείδητα τα καθήκοντά µου και να διάγω γενικά ως πιστός και φιλότιµος αστυνοµικός». Αν βέβαια αυτό δεν σημαίνει τίποτα σε κάποιους τότε θα ήθελα να υπενθυμίσω και τα άρθρα 21 και 260 του Ποινικού Κώδικα. Είναι πολύ εύκολο να λέμε σε κάποιον που εκτελεί διαταγές "μην το κάνεις', "παραιτήσου", "ας μη πήγαινες" κ.λ.π. Ας δούμε λογικά κάποια πράγματα, χωρίς να θέλω να κάνω το συνήγορο κανενός και μακάρι οι αληθινοί φταίχτες, φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί να οδηγηθούν εκεί που τους αρμόζει, στη φυλακή. Εδώ απλά καταγράφω την νομική πραγματικότητα. Ας υποθέσουμε ότι κατά την διάρκεια της μάχης, αφού για μάχη πρόκειται όταν τα αίματα είναι αναμμένα, όταν η αδρεναλίνη τρέχει στις φλέβες όλων, όταν ο φόβος κυριεύει το κορμί μας και όταν αναπτύσσεται το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και της αυτοπροστασίας ένθεν και ένθεν, κάποιος από τους Αστυνομικούς των ΜΑΤ δεν εκτελούσε τις διαταγές των ανωτέρων του και συντασσόταν με τον όχλο, ο οποίος από την πλευρά του ίσως είχε δίκιο. (Το δίκιο είναι μία έννοια που ερμηνεύεται διαφορετικά και ανάλογα την κάθε περίσταση) Δυστυχώς όταν ο Αστυνομικός λαμβάνει μία προσταγή δεν του επιτρέπεται δια νόμου να κρίνει εκείνη τη στιγμή το δίκιο ή το άδικο αυτής. Αν θεωρεί ότι δεν έπρεπε να εκτελέσει την προσταγή, θα έπρεπε να κάνει αναφορά. Με τι όμως κόστος υπηρεσιακό, ατομικό, οικογενειακό? Υπάρχουν διχογνωμίες όσον αφορά την επέμβαση ή μη της Αστυνομίας σε κάποια γεγονότα. Δεν επεμβαίνει λέμε γιατί δεν επενέβη. Επεμβαίνει, λέμε κακώς επενέβη, έπρεπε να κρίνει, δεν έπρεπε να σπρώξει, να κτυπήσει, να ρίξει χημικά κ.λ.π. Σκεφτείτε απλά τι μπορεί να πάθει ένας Αστυνομικός αν δεν την εκτελέσει. Απόταξη και παραπομπή στον Εισαγγελέα, που σημαίνει τεράστιο διάστημα χωρίς μισθό, ατέλειωτα δικαστικά έξοδα και δικηγόρους και μάλιστα όλα αυτά για 700 € το μήνα. Κάποιο ποσό θα το ξαναπάρει πίσω, βέβαια αν δικαιωθεί. Πράγμα δύσκολο. Σκεφτείτε ότι γίνεται ένα τροχαίο ατύχημα μπροστά μας. Όλοι κοιτάζουμε να απομακρυνθούμε από τον τόπο του ατυχήματος για να μην μας μπλέξει η τροχαία και μας καλέσει σαν μάρτυρες στο δικαστήριο και χάσουμε κάποια μεροκάματα από τη δουλειά μας. Η μήπως δεν είναι έτσι? Τώρα σκεφτείτε ότι κάποιος Αστυνομικός τα βροντάει κάτω, δεν εκτελεί τις διαταγές και συντάσσεται με τον όχλο. Παραπέμπεται σε δίκη και καλούνται μάρτυρες για να αποδείξουν την νομιμότητα της ενέργειας του αυτής. Και ερωτώ: Θα βρισκόντουσαν κάποιοι να μη φεισθούν χρόνου και χρημάτων και να πάνε να καταθέσουν υπέρ του? Απαντώ: "Λίγο δύσκολο το βλέπω" διότι όταν περνάει η μπόρα κανείς δεν ασχολείται με το μετά, απλά μένουν οι αναμνήσεις για να λέει καθένας τη δική του άποψη. Συγγνώμη για την μακρυγορία. Καλό σας απόγευμα
