του Ισλάμ, δεν ήταν ασυνήθιστο, ο πρωθυπουργός της Νορβηγίας Jens Stoltenberg, αλλά και υπουργοί της κυβέρνησης, να πηγαίνουν με τα πόδια στα γραφεία τους στο κέντρο του Όσλο χωρίς σωματοφύλακες.
Ίσως ήταν οι τελευταίες εκφράσεις ενός «αόρατου δίκτυ προστασίας» που «γκρεμίστηκε» μετά τη φονική βομβιστική επίθεση στο κτίριο όπου βρίσκεται το πρωθυπουργικό γραφείο και τη σφαγή δεκάδων μελών της νεολαίας του κυβερνώντος Εργατικού κόμματος στο νησί Ουτόγια.
Οι επιθέσεις, κατά τις οποίες πέθαναν 76 άνθρωποι, θα επηρεάσει σαφέσταστα τη συζήτηση στη Νορβηγία για τη μετανάστευση, «αλλά είναι μάλλον απίθανο να κλείσουν τις «πόρτες» μιας από τις πιο «ανοιχτές» κοινωνίες της Ευρώπης» σημειώνει το Reuters.
«Θα έχουμε μία κοινωνία που θα βασίζεται σε λιγότερη εμπιστοσύνη, θα είμαστε πιο ανήσυχοι από πριν» είπε ένας καθηγητής Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Όσλο.
Στο ίδιο μοτίβο, ο πρωθυπουργός της χώρας τόνισε την Κυριακή ότι η «Νορβηγία θα συνεχίσει, αλλά οι επιθέσεις θα χωρίζουν πια τη χώρα στο πριν και το μετά».
Υπό αυτή την έννοια ο 32χρονος δράστης κατάφερε εν μέρει αυτό που ήθελε, κατά τις δηλώσεις του: «Να αλλάξει την κοινωνία της Νορβηγίας», η οποία κατά αυτόν υποβαθμιζόταν από την πολυτισμικότητα.
Το μακελειό στη Νορβηγία, η χειρότερη θηριωδία στη χώρα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παραλληλίζεται από πολλούς με την τραγωδία στο σχολείο του Μπεσλάν, στη νότια Ρωσία το 2004, όπου Τσετσένοι αυτονομιστές σκότωσαν σχεδόν 200 παιδιά εν ριπή οφθαλμού.
«Το μάθημα εδώ είναι ότι οι φανατικοί υπάρχουν και θα συνεχίζουν να υπάρχουν και πως η Νορβηγία δεν έχει ανοσία», τόνισε η καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών Janne Haaland Matlary.
Ο αριθμός των μεταναστών στη σκανδιναβική χώρα τριπλασιάσθηκε μεταξύ 1995- 2010, αγγίζοντας σχεδόν το μισό εκατομμύριο σε συνολικό πληθυσμό 4,8 εκατομμυρίων.
Το ποσοστό δε των αιτούντων άσυλο έσπασε ρεκόρ στα τέλη της περασμένης δεκαετίας, προκαλώντας τριγμούς στην κοινωνία αλλά και σε μέρος του κοινοβουλίου, που θεώρησαν ότι οι ξένοι απομυζούν τις κοινωνικές παροχές και το υψηλό βιοτικό επίπεδο της χώρας.
Σαν αποτέλεσμα το κυβερνών Εργατικό κόμμα σκλήρυνε ελαφρώς την μεταναστευτική πολιτική του, υπό την πίεση του λαϊκού Κόμματος «Progress», του οποίου η αντιμεταναστευτική πολιτική κέρδισε τη στήριξη του 1/5 των Νορβηγών.
Ο Μπρέιβικ ήταν κάποτε μέλος αυτού του κόμματος, αλλά αποχώρησε, λέγοντας ότι δεν ήταν αρκετά εξτρεμιστικό.
http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=25836&categories_id=69
