Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δεν προκύπτει από τις δημόσιες δηλώσεις ούτε από τις απαντήσεις σε (…αναμενόμενα) δημοσιογραφικά ερωτήματα του...
τύπου «πόσο σπουδαία είσαστε κυρία Κλίντον και πόσο πολύ μας αγαπά η σπουδαία σας χώρα».
Για να εκτιμήσει κανείς το σκοπό της επίσκεψης της Αμερικανίδας ΥΠΕΞ στην Αθήνα (και τα αποτελέσματά της) θα πρέπει να έχει κατά νου τα εξής:
Ότι ολόκληρη η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο παζάρι «ευκαιριών» στο οποίο προσέρχονται , μαζί με τους γύπες των αγορών που διεκδικούν μερίδιο από την οικονομική σάρκα της χώρας, και οι ισχυρές δυνάμεις για να επιβεβαιώσουν ή να ενισχύσουν την γεωπολιτική τους ισχύ.
Η ελληνική κυβέρνηση πελαγοδρομεί μεταξύ των «αγαπημένων Αμερικανών φίλων» και των απαιτητικών Γερμανών οι οποίοι είναι πια διαχειριστές της διαδικασίας της εκποίησης των ελληνικών τιμαλφών
Βασικό κομμάτι της ελληνικής πίτας που εκτός από οικονομικό όφελος υποκρύπτει σημαντικότατες γεωπολιτικές επιδιώξεις είναι ο τομέας της ενέργειας και κυρίως τα δίκτυα που μπορούν ν δημιουργηθούν για τη μεταφορά ενεργειακών πόρων προς την Ευρώπη.
Θα πρέπει να θυμίσουμε ότι οι ΗΠΑ, σε κάθε τόνο, ανεπισήμως και με επίσημες τοποθετήσεις αρμόδιων υπουργών τους (για παράδειγμα επίσκεψη Κοντολίζα Ράις στην Αθήνα και συνάντησή της με την τότε ΥΠΕΞ Ντόρα Μπακογιάννη) έχουν υπογραμμίσει πως: Για την Αμερική δεν είναι ανεκτή η συμμετοχή της Ελλάδας στο δίκτυο αγωγών μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη.
Αν μαζί με την παραπάνω σαφή αμερικανική θέση, συνυπολογίσουμε τη στρατηγική συνεργασία Γερμανίας- Ρωσίας στον ενεργειακό τομέα …
…και θυμηθούμε ότι το πάνω χέρι για τη διαχείριση της εκποίησης (ποιος θα πάρει) της Δημόσιας περιουσίας έχουν οι Γερμανοί…
Τότε, νομίζουμε ότι η απάντηση για το τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι προκύπτει εύκολα. Το δύσκολο, ωστόσο ερώτημα είναι πως θα αντιμετωπίσει τις μυλόπετρες ανάμεσα στις οποίες τοποθέτησε τη χώρα, ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του…
http://topontiki.gr/article/19603
