Τα κεκτημένα

H κορυφαία λέξη που εδραιώθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης και σηματο­δότησε τις εξελίξεις, η λέξη - ταμπού, η υπέρτατη έννοια της... νεοελληνικής με­ταπολιτευτικής κουλτούρας είναι το απέριττο επί­θετο «τα κεκτημένα». Πάνω στα κεκτημένα έστη­σε ο homo metapoliticus όλο το... αυθαίρετο οικο­δόμημά του. Αυθαιρεσία την οποία θεσμοθετούσε κατά παράβαση κάθε κανόνα και λογικής σύσσω­μο το πολιτικό σύστημα, το οποίο βολευόταν μια χαρά από αυτή τη συναλλαγή.

Σήμερα, εποχή μεγάλων και μακροχρόνιων κι­νητοποιήσεων στις απανταχού πλατείες της χώ­ρας, κανείς δεν θυμάται την πληθώρα προσλή­ψεων που γίνονταν υπό την ασφυκτική πολιτική πίεση της κοινωνίας, τους διορισμούς ανδρών, γυ­ναικών, παίδων, θείων, ανιψιών, στο σίγουρο, λα­οφιλές και ασφαλές Δημόσιο... Κανείς δεν θυμά­ται την ασφυκτική πίεση στους κατά τόπους βου­λευτές και υπουργούς να κοιτάξουν, «τώρα που ήρθαμε στα πράγματα», να βολέψουν τα... «δικά μας παιδιά»! Τι κι αν δεν υπήρχε αντικείμενο ερ­γασίας; Το εφεύρισκαν με θαυμαστά αντανακλα­στικά που σε τίποτα δεν θύμιζαν τους ράθυμους ρυθμούς του Δημοσίου! Αυτή η κοινωνία, για την οικοδόμηση της οποίας πίεσε ασφυκτικά ο homo metapoliticus, δεν ήταν που ανέδειξε ως υπέρτατο αγαθό το δημοσιοϋπαλληλίκι, ή κάνω λάθος; Αυτή η κοινωνία, με την πάντα πρόθυμη συνεπικουρία των «προοδευτικών» της δυνάμεων, δεν απαίτησε να εισάγεται πάση θυσία «το παιδί μας» στο πανεπιστήμιο; Αυτή η κοινωνία δεν εδραίωσε ως κεκτημένο της δικαίωμα το να γράφει 5 ο νεαρός της βλαστός και να εισάγεται στα Ανώτατα Εκπαι­δευτικά Ιδρύματα; Αυτή η κοινωνία δεν απαίτησε ως κεκτημένο τις συντριπτικές απλοποιήσεις στην Παιδεία, μέσα από μια σειρά καταργήσεων και όχι εμπλουτισμού της; Αυτή η κοινωνία δεν αποδέ­χτηκε και δεν υπέθαλψε την κομματικοποίηση της εθνικής μας γλώσσας από το προοδευτικό κίνημα που μετρούσε τη μόρφωση και την καλλιέργεια με κομματικές μεζούρες; Αυτή η κοινωνία δεν απεδέ­χθη ως κορυφαία στιγμή του πνευματικού πολιτι­σμού της, ως ρηξικέλευθη τομή στο γλωσσικό μας ζήτημα το να εκφέρεται ο Ιούλιος, Ιούλης;

Αγανακτούμε – και δικαίως – για την προκλη­τική ατιμωρησία των επιόρκων πολιτικών. Μα και στα κατώτερα κλιμάκια του κοινωνικού βίου, η ατι­μωρησία αποτελεί θεσμικά κατοχυρωμένη πρακτι­κή. Τολμούσε το ελληνικό κράτος να επέμβει θε­σμικά σε... κεκτημένα, όταν και όπου αυτά μετα­φράζονταν σε πλήρη ασυδοσία; Τολμούσε η χώρα να τα βάλει με τους αγρότες της, όταν αυτοί έκλει­ναν και άνοιγαν τους δρόμους υπό τις επευφημίες όλου του πολιτικού συστήματος; Τολμούσε η χώ­ρα να αντιμιλήσει στους συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ για τα κεκτημένα με αγώνες και θυσίες... 34 εκα­τομμύρια για μπόνους στη ΓΕΝΟΠ; Τολμούσε η πατρίδα να ψελλίσει κάτι στους συνταξιούχους των σαράντα και πενήντα χρόνων; Στους 30.000 υγιείς αναπήρους της χώρας που κανείς δεν τους γνώρι­ζε; Τολμούσε κανείς να μιλήσει για το όργιο των κομματικών συμβασιούχων ή για τα κεκτημένα των αδρά αμειβομένων οδοκαθαριστών που πνί­γουν την Αθήνα για ψύλλου πήδημα στα σκουπί­δια, όσες φορές γουστάρουν και αποτελεί έγκλη­μα καθοσιώσεως το να διαμαρτυρηθεί κανείς για αυτή την τεραστίων διαστάσεων ντροπή; Κανείς δεν... αγανάκτησε την τελευταία τεσσαρακονταετία για όλη αυτή τη γιγαντιαία ασυδοσία, της οποί­ας μοναδικός και παντοδύναμος πρωταγωνιστής ήταν τα κεκτημένα! Κανείς δεν βγήκε από τα ρού­χα του όταν στις τοπικές κοινωνίες ο βουλευτής -υπουργός κανόνιζε «για πάρτη τους»! Ποιος νοιά­στηκε ποτέ αληθινά στη χώρα αυτή για τον δημό­σιο χώρο, το δημόσιο συμφέρον, τη δημόσια περι­ουσία, τη δημόσια αξιοπρέπεια; Αν διαβάσει κανείς σήμερα κάποια έντυπα, σχη­ματίζει την εντύπωση ότι η χώρα κατοικείται από ρακένδυτες, εξαθλιωμένες και πεινασμένες σκιές, που σέρνονται εγκαταλειμμένες ανάμεσα σε χα­λάσματα. Αυτό βοηθάει την προοδευτική μας συ­νείδηση ώστε να κλείσουμε ακόμα περισσότερο τα μάτια μας στην πραγματικότητα προκειμένου κάποιοι να συνεχίσουν την επαναστατική τους γυ­μναστική σε βάρος του μέλλοντος της χώρας. Αντί λοιπόν να επενδύουμε όλα μας τα λεφτά με πρω­τοφανή ζήλο στη χρεοκοπία της χώρας, ας κάνου­με μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε τις προ­κλήσεις του μέλλοντός μας.
http://topontiki.gr/article/19172