Η Γενική Ελέγκτρια, Χρυστάλλα Γιωρκάτζη,
στην ετήσια έκθεσή της για το έτος 2009, που δόθηκε πριν μερικούς μήνες
στη δημοσιότητα, ασχολήθηκε με το θέμα της...
επικινδυνότητας του κατασχεθέντος στρατιωτικού υλικού, λόγω ακριβώς της υπαίθριας φύλαξής του και ζήτησε να πληροφορηθεί για το τι προτίθεται να πράξει επί τούτου το Υπουργείο Άμυνας.
Ο γενικός διευθυντής του Υπουργείου Άμυνας, Χρίστος Μαληκκίδης, με απαντητική επιστολή του προς τη κ. Γιωρκάτζη, ημερ. 2/3/2011, που κοινοποίησε και στην Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής, καθότι εξετάζει τις ετήσιες εκθέσεις της γενικής ελέγκτριας, αναφέρθηκε στις σκέψεις που έγιναν για πώληση μέρους τού εν λόγω στρατιωτικού υλικού. Ούτε λέξη για την λήψη οποιονδήποτε μέτρων. Ιδού τι αναφέρει:
«Το Υπουργείο Άμυνας, σε συνεργασία με τη Νομική Υπηρεσία και το Τμήμα Τελωνείων, εξετάζουν τις προβλεπόμενες στην κείμενη νομοθεσία επιλογές για τη διάθεση, συμπεριλαμβανομένης και της εκποίησης των κατασχεθέντων υλικών».
«Για διευκόλυνση της όλης διαδικασίας λήψης απόφασης, σε σχέση με την πιο συμφέρουσα για τη Δημοκρατία επιλογή, έχει ζητηθεί από το ΓΕΕΦ να ετοιμάσει και υποβάλει στο υπουργείο καταλόγους στους οποίους να αναγράφονται, αφενός, εκείνα από τα κατασχεθέντα υλικά τα οποία είναι χρήσιμα στην Ε.Φ. και θα ήθελε να τα κρατήσει και, αφετέρου, τα υπόλοιπα των οποίων θα προωθηθεί η εκποίηση».
«Το ΓΕΕΦ με επιστολή του στις 31/7/2009 ανέφερε ότι κανένα από τα υλικά δεν είναι αναγκαίο στην Ε.Φ. Στις 4/8/2009 το Υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε σε σύσκεψη τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες για το θέμα και αποφασίστηκε όπως, λόγω πολιτικών θεμάτων που βρίσκονται σε εξέλιξη, το θέμα θα επανεξεταστεί το Νοέμβρη του 2009. Το Υπουργείο Εξωτερικών, με επιστολή του στις 31/12/2009, αναφέρει ότι οι πολιτικοί λόγοι δεν έχουν αλλάξει και, επομένως, δεν δικαιολογείται προς το παρόν οποιαδήποτε αλλαγή στον τρόπο χειρισμού του θέματος».
«Στις 17 Ιουνίου 2010 το Υπουργείο Άμυνας επανάφερε το θέμα, ρωτώντας για οποιαδήποτε εξέλιξη. Και πάλι η απάντηση του Υπουργείου Εξωτερικών, στις 7 Ιουλίου 2010, ήταν ότι οι πολιτικοί λόγοι εξακολουθούσαν να υφίστανται, οπόταν δεν μπορούσε να σημειωθεί αλλαγή στον τρόπο χειρισμού του θέματος».
επικινδυνότητας του κατασχεθέντος στρατιωτικού υλικού, λόγω ακριβώς της υπαίθριας φύλαξής του και ζήτησε να πληροφορηθεί για το τι προτίθεται να πράξει επί τούτου το Υπουργείο Άμυνας.
Ο γενικός διευθυντής του Υπουργείου Άμυνας, Χρίστος Μαληκκίδης, με απαντητική επιστολή του προς τη κ. Γιωρκάτζη, ημερ. 2/3/2011, που κοινοποίησε και στην Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής, καθότι εξετάζει τις ετήσιες εκθέσεις της γενικής ελέγκτριας, αναφέρθηκε στις σκέψεις που έγιναν για πώληση μέρους τού εν λόγω στρατιωτικού υλικού. Ούτε λέξη για την λήψη οποιονδήποτε μέτρων. Ιδού τι αναφέρει:
«Το Υπουργείο Άμυνας, σε συνεργασία με τη Νομική Υπηρεσία και το Τμήμα Τελωνείων, εξετάζουν τις προβλεπόμενες στην κείμενη νομοθεσία επιλογές για τη διάθεση, συμπεριλαμβανομένης και της εκποίησης των κατασχεθέντων υλικών».
«Για διευκόλυνση της όλης διαδικασίας λήψης απόφασης, σε σχέση με την πιο συμφέρουσα για τη Δημοκρατία επιλογή, έχει ζητηθεί από το ΓΕΕΦ να ετοιμάσει και υποβάλει στο υπουργείο καταλόγους στους οποίους να αναγράφονται, αφενός, εκείνα από τα κατασχεθέντα υλικά τα οποία είναι χρήσιμα στην Ε.Φ. και θα ήθελε να τα κρατήσει και, αφετέρου, τα υπόλοιπα των οποίων θα προωθηθεί η εκποίηση».
«Το ΓΕΕΦ με επιστολή του στις 31/7/2009 ανέφερε ότι κανένα από τα υλικά δεν είναι αναγκαίο στην Ε.Φ. Στις 4/8/2009 το Υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε σε σύσκεψη τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες για το θέμα και αποφασίστηκε όπως, λόγω πολιτικών θεμάτων που βρίσκονται σε εξέλιξη, το θέμα θα επανεξεταστεί το Νοέμβρη του 2009. Το Υπουργείο Εξωτερικών, με επιστολή του στις 31/12/2009, αναφέρει ότι οι πολιτικοί λόγοι δεν έχουν αλλάξει και, επομένως, δεν δικαιολογείται προς το παρόν οποιαδήποτε αλλαγή στον τρόπο χειρισμού του θέματος».
«Στις 17 Ιουνίου 2010 το Υπουργείο Άμυνας επανάφερε το θέμα, ρωτώντας για οποιαδήποτε εξέλιξη. Και πάλι η απάντηση του Υπουργείου Εξωτερικών, στις 7 Ιουλίου 2010, ήταν ότι οι πολιτικοί λόγοι εξακολουθούσαν να υφίστανται, οπόταν δεν μπορούσε να σημειωθεί αλλαγή στον τρόπο χειρισμού του θέματος».
