Σε ότι αφορά τα δρομολόγια τα εξηγήσαμε. Σε ότι αφορά το σχόλιο "Τεταρτον: διαβάζω απάντηση απο σύνδεσμο της ΕΘΕΛ και λένε...
(αφορά:
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/07/blog-post_7085.html) να πάμε 8 ώρες με τους οδηγούς να δούμε τη γλυκά... Ελάτε εσείς 2 ώρες σαν επιβάτες να δείτε τη γλυκά και μετα να συγκρίνουμε. Και μετα το 2ωρο δουλέψτε άλλες 9 ώρες και μετά άλλες 2 ώρες επιβάτες να ξαναδειτε τη γλυκα!!! Τι διαλέγεις φίλε οδηγέ;" η απάντηση μας είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των οδηγών είναι και επιβάτες. Πρέπει να γνωρίζεται ότι εμείς αλλού πιάνουμε βάρδια και αλλού σχολάμε. Το πρωί πηγαίνουμε στο αμαξοστάσιο και το μεσημέρι σχολάμε όπου λέει η υπηρεσία. Όταν εργαζόμαστε απόγευματινή βάρδια πιάνουμε βάρδια "έξω" και σχολάμε το βράδι "μέσα". Αυτό σημαίνει πως τις περισσότερες φορές πρέπει να μετακινηθούμε με λεωφορείο ή άλλο ΜΜΜ. Εγώ αύριο για παράδειγμα πιάνω βάρδια στο Ελληνικό και σχολάω στο Νομισματοκοπείο. Ας υποθέσουμε ότι το πρωί πάω με το ΙΧ μου και δεν πάρω λεωφορείο. Το μεσημέρι όμως είμαι αναγκασμένος να πάρω το Μετρό μέχρι τον Άγιο δημήτριο και από εκεί να πάρω λεωφορείο για να πάω στο Ελληνικό να πάρω το ΙΧ και να πάω σπίτι. Υπάρχουν βάρδιες που σχολάνε ακόμη μακρύτερα. Το αμαξοστάσιο του Βοτανικού για παράδειγμα βγάζει τις τοπικές γραμμές της Ελευσίνας οπότε οι οδηγοί κάνουν τις αλλαγές εκεί. Θυμάμαι την εποχή που εργαζόμουν εκεί ήθελα δύο με τρεις ώρες να γυρίσω σπίτι μου.
Οπότε αγαπητέ επιβάτη την ξέρουμε την γλύκα και πολύ καλά μάλιστα. Δεν είμαστε όμως εμείς που αποφασίζουμε και σχεδιάζουμε τα δρομολόγια. Αυτό που μας λέτε πολλοί είναι σαν αυτό που λέει ο Πάγκαλος ότι "μαζί τα φάγαμε". Όση ευθύνη έχει ο λαός για τις επιλογές των κυβερνήσεων, τόση έχουμε κι εμείς για τις επιλογές των διοικήσεων.
Αναγνώστης
